Reisverslag: Mountainbiken op de Sella Ronda in Italië
Reisverslag: Mountainbiken op de Sella Ronda in Italië
Door Mirre Oost
De kale bergtoppen van de Dolomieten steken schril af bij de groene vallei Val di Fassa. We starten de Sella Ronda – een mountainbike-tocht rondom de Gruppo di Sella – bij de skilift in Capitello di Fassa. Dit is heerlijk actief zijn in de Italiaanse bergen. Hiermee maak je mij dus echt gelukkig.
Sella Ronda MTB Track Tour, Dolomieten Italië
De Sella Ronda is één van de mooiste mountainbike tochten van Europa. Gespreid over 58 kilometer klim je zo’n 300 meter en ga je ongeveer 1500 meter omlaag. Tussendoor neem je diverse skiliften. Downhill mountainbiken vraagt op deze paden veel van je uithoudingsvermogen, maar de vergezichten zijn stuk voor stuk om over naar huis te schrijven.
Enduro mountainbike
Michelle en ik krijgen een gids mee en een stevige mountainbike. Het is een Enduro mountainbike waarvan het zadel omhoog kan en we dus ook makkelijker naar boven kunnen fietsen, mocht dat nodig zijn. We vertrekken rond 9 uur en we hopen rond 5 uur weer thuis te zijn.
De tocht
Op Strava kun je de hele route bekijken – ik heb de tracker iets te laat aangezet.
Je kunt de Sella Ronda linksom of rechtsom mountainbiken. Linksom gaan betekent dat je meer hoogtemeters moet klimmen, maar wij kiezen voor rechtsom. We nemen de skilift naar Col Rodella, komen over diverse wegen zoals grindpaden, modderpaadjes, single-tracks, skihellingen en zelfs asfaltwegen dwars door dorpjes en we zullen onderweg een lunch-stop maken bij één van de vele berghutten.
Skiliften
De skiliften werken tot begin oktober, daarna liggen ze stil totaan het skiseizoen. September is de ideale maand om de Sella Ronda te fietsen, omdat het nu niet meer zo warm en niet meer zo druk is in de bergen. Wel zien we juist in deze maand heel veel paragliders in de lucht – Wat het uitzicht des te fraaier maakt.
Afwisselende tocht
Bovenop de Col Rodella beginnen we met mountainbiken. Het eerste stuk gaat vrij steil naar beneden over een grindweg. Dit is de eerste beproeving voor mountainbikers die de Sella Ronda willen doen. Is je techniek niet goed – dan ziet de gids dat meteen en kan hij gelijk een paar tips geven.
We vervolgen onze weg over een single-track modderpaadje. Het is hier zó smal dat je hier aangewezen bent op je stuurtalent. Onze gids gaat er snel overheen, want hij heeft dit natuurlijk al duizend keer gedaan. Hij kent elk paadje in de Dolomieten op zijn duimpje. Ik probeer te volgen en slip af en toe een beetje, maar deze fiets heeft heel veel grip, dus op zich is het goed te doen.
Verderop gaat de route verder over een skihelling. Het is gek om deze helling, die in de winter helemaal vol ligt met sneeuw, zo groen te zien. De gids legt uit dat we in principe onze remmen niet hoeven te gebruiken, mits we maar voldoende bochtjes draaien. Net als met skiën leun je bij het draaien van een bocht richting de berg. We zoeven soepel naar beneden.
Onderaan de helling begint een bos. De paadjes leiden ons over stroompjes en bruggetjes. We zijn ècht de enigen hier, wat een idylle.
Soms zitten er best wel steile stukjes tussen en als het tegenzit, zit het pad ook nog eens vol met stenen of boomwortels. Mijn hart gaat tekeer en ik focus me voor de volle 100% op de weg die zich voor mij uitstrekt. Het is alsof de rest van de wereld niet meer bestaat – alleen ik en mijn mountainbike.
Even later kom ik joelend uit het bos tevoorschijn. De gids en Michelle staan al op mij te wachten met een blos op hun wangen “Tough ride, huh?” Trots kijken we elkaar aan, om vervolgens de mountainbike weer op te pakken en verder te sjezen.
Lunch in een berghut
Het is tijd voor een pauze. We hebben iets meer dan de helft van de tocht erop zitten en we zijn uitgehongerd. Het zonnetje schijnt op de bergkammen om ons heen. Op het terras doen we ons tegoed aan een flink bord pasta en echte Italiaanse tiramisú.
Pittig rondje
We zijn opgeladen voor het tweede deel dat begint met een stuk door het bos. Ik hou van het mountainbiken door de bossen. Het is avontuurlijk, want je hebt geen idee wat er na de volgende bocht komt. We slingeren soepel om de bomen heen, maar ik moet toegeven dat ik het soms wel iets te spannend vind. Volgens onze gids is dit een medium mountainbike track, maar voor mij -vrijwel een beginner- is hij best wel extreem.
Michelle en de gids zijn al lang uit zicht verdwenen. Heb ik een afslag gemist? Plotseling zie ik ze tussen de bomen door, rechts van mij op een skipiste staan. “Ehh…” Ze gebaren mij om door te fietsen en met een slinger sta ik ineens weer naast ze op de piste. Tijd om weer bochtjes te draaien!
We gaan rustig door totdat we het dorpje in het dal bereiken. Nog één laatste skilift, dan een afdaling over een grindweg en tot slot met de kabelbaan omhoog. Willen we vanaf de Passo Pordoi nog door het bikepark naar beneden? Michelle en ik zijn bekaf en kiezen vandaag voor de grote weg, maar wie weet komen we morgen wel weer terug om dat laatste stukje te doen!
Deze reis werd mede mogelijk gemaakt door het Bureau voor toerisme Val di Fassa en Fassa Bike.
Lees hier alle artikelen over Mountainbiken op mountainreporters.com
In de afgelopen jaren reisde gastblogger Mirre naar meer dan vijftig landen in zes continenten en daar heeft ze veel nieuwe vrienden gemaakt en onvergetelijke reiservaringen opgedaan.