Hammerharz in de Harz!
Hammerharz!
Door Mirre Oost
Dat weekend deed ik allemaal avontuurlijke dingen in de Harz. Na een paraglide-avontuur sjees ik vandaag per fatbike de Achtermannshöhe af èn rodel ik op de langste rodelbaan van Europa naar beneden.
De langste rodelbaan van Europa
Iets te vroeg sta ik bij de rodelbaan in Hahnenklee. Het is de langste rodelbaan van Duitsland en zelfs de langste rodelbaan van Europa! Ik ben de eerste gast en daarom heeft de kaartverkoper genoeg tijd om me van alles uit te leggen. De baan is 1.25 kilometer lang, 100 meter hoog en als ik op volle kracht vooruit ga, dan zou ik de 48 kilometer per uur moeten kunnen aantikken.
Ik ben een snelheidsduivel ben en zoiets laat ik me zéker geen twee keer zeggen! De hendel gaat naar voren en alhoewel ik langzaam op gang kom, ga ik even later zó hard door de bochten dat ik denk dat ik eruit vlieg. Ik heb echter het volste vertrouwen in het materiaal van deze rodelbaan en in de kennis van de kaartverkoper (die heeft gezegd dat remmen niet per sé nodig was), dus er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om in de remmen te gaan hangen. “Remmen” zegt het bordje. “Mooi niet!” denk ik hardop en ik scheur ervandoor.
In het midden wordt de track extra gaaf, want net als een achtbaan draait hij een paar keer rechtsom en gaat daarna scherp linksaf. Met een enorme grijns op mijn gezicht kom ik beneden aan. Automatisch wordt ik weer omhoog getakeld (in een tergend traag tempo, het contrast kan niet groter) waarna de rit opnieuw kan beginnen…
Rodelen: Informatie en prijzen.
Mountainbiken door de Harz
Even later sta ik alweer te wachten bij mijn hotel. Een oud busje komt aangereden. Hij draagt de tekst ‘Hammerharz’ en binnenin bevinden zich mijn mountainbike-instructeur Stefan en twee fietsen. Dit busje is duidelijk al op veel plekken geweest. Een globetrotter dus, dat is mooi want dan hebben we onderweg lekker veel te bespreken!
Stefan geeft me een fatbike en een helm en we vertrekken naar de top van de berg. Op een fiets met zulke brede banden is het best zwaar om over een onverharde weg omhoog te mountainbiken en ik werk me dan ook volledig in het zweet. Op dit soort momenten moet ik mezelf altijd even een worteltje voorhouden: “Klimmen loont” zeg ik tegen mezelf en ik denk alvast aan de aankomende afdaling.
Het IJzeren Gordijn
Bovenop de top van de Achtermannshöhe kijken we uit over het omliggende Harzgebergte. De straffe wind koelt ons verhitte voorhoofd in rap tempo af. “Zie je die berg daar in de verte?” vraagt Stefan “Dat is de Brocken, de hoogste berg van de Harz. In het dal tussen deze twee bergen lag vroeger de Muur.” Ik vraag me hardop af of je in zo’n dicht bos niet toch kans zou hebben om over dat zogeheten ‘IJzeren Gordijn’ heen te klimmen, maar er waren destijds helaas genoeg soldaten, mijnen en honden om je tegen te houden.
Die muur is nog geen 30 jaar geleden gevallen. Het is best een raar idee dat hier in de Harz zó kort geleden een compleet andere sfeer hing. Je kon praktisch zwaaien naar je familieleden op de andere bergtop, maar je kon ze niet spreken.
Overigens heeft het IJzeren Gordijn ervoor gezorgd dat de natuur hier op z’n beloop is gelaten. De ‘European Green Belt’ die hierdoor ontstond, is met 12.500km lengte de langste biotoop ter wereld. Hierin wonen wilde katten, wolven, beren en lynxen.
Downhill mountainbiken
Stefan onderbreekt mijn gedachten: “Zullen we gaan?” We klimmen van de top af om onze mountainbikes te pakken. Nu wordt het leuk: We gaan downhill mountainbiken over een zeer rotsachtig pad. Het zadel gaat omlaag en er kan nog een beetje lucht uit mijn voorband, zodat ik extra grip heb op de ondergrond. We zorgen voor snelheid en gaan dan op de trappers staan om optimaal over de rotsen heen te ‘bouncen’. Het gaat me best wel goed af en zodra Stefan dat in de gaten krijgt, gaat hij er keihard vandoor. Ik probeer hem zo snel mogelijk te volgen zonder te vallen. Gefocust op elke steen voor me vlíeg ik eroverheen. Hoe harder ik ga, hoe makkelijker het wordt..
Als ik compleet buiten adem bij Stefan aankom, is hij apetrots. “Is this really your first time?” vraagt hij. Yup… En een aantal technieken die ik vandaag leerde had ik bij de Merida City Mountainbike een half jaar geleden goed kunnen gebruiken…
Keihard naar beneden
“Stefan, wat betekent ‘hammerharz’?” vraag ik. “Het is een intern grapje.” vertelt hij “Als we met een groep gaan mountainbiken, dan zeggen we dat aan het einde van een rit die helemaal te gek was.” We hebben veel plezier samen. We fietsen over rotsachtige paden, door bossen, langs een stuwmeer… De zon gaat langzaam onder en veroorzaakt mooie schaduwen op het pad vóór ons. Via een doorkijkje zien we de bergen om ons heen. Dit is puur genieten.
“Stefan, wat betekent ‘hammerharz’?” vraag ik ..
“Ready?” vraagt Stefan. “Yes!” Hij scheurt ervandoor en ik volg hem op de voet. Over enorme rotsblokken en door bospaadjes met de wind in onze haren. Als we beneden aankomen glunderen we allebei van oor tot oor. “Hammerharz!” zegt Stefan, “a tough and cool ride.”
Dit verhaal werd eerder gepubliceerd op MirreOpReis.nl
Lees hier alle verhalen van onze reisschrijvers
In de afgelopen jaren reisde gastblogger Mirre naar meer dan vijftig landen in zes continenten en daar heeft ze veel nieuwe vrienden gemaakt en onvergetelijke reiservaringen opgedaan.