Rock 'n Rollen op mountainbikes in het Spaanse Aragón

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Het is acht uur in de ochtend als we La Puebla de Roda uitfietsen. Nog voor ik het dorp achter me gelaten heb, zitten de eerste modderspetters al op mijn gezicht. Ik zie een stevig paar kuiten in een lekker tempo doortrappen en probeer ze gemotiveerd bij te houden. Kronkelend door het hoge natte gras, honderden klaprozen in bloei voorbij en via een oud bruggetje over een klein bergbeekje duiken de kuiten het donkere bos aan de voet van de eerste klim in.

Onontdekt

In dit grote dennenbos loopt een van de vele mountainbike routes die de provincie Aragon in haar overweldigende berglandschap verborgen houdt. Hoewel de routes duidelijk aangegeven worden en er verder weinig ‘verborgen’ aan is, is Aragon een nog onontdekte regio voor vele bergsporters en buitensportliefhebbers. En dat is verbazingwekkend verrassend, gezien de uitdagende hoeveelheid aan activiteiten.

Deze vijfdaagse mountainbiketocht, een warming-up van achttien kilometer en 400 hoogtemeters in het avondzonnetje rondom het hotel meegerekend, start in het kleine pittoreske Perarrua. Het dorpje is nauwelijks op de kaart te vinden, maar ligt aan de voet van de bergen en is daarmee een goed uitgangspunt voor vele fietsroutes.

Na deze vijf dagen hebben we ruim 200 kilometer gefietst, rond de 4200 hoogtemeters afgelegd en elf dorpjes doorkruisd. Ons eindpunt is Llanos des Hopital in Benasque, daar waar de weg letterlijk ophoudt en precies gelegen op de grens met Frankrijk.

De eerste etappe zal eindigen in La Puebla de Roda, zo’n 40 kilometer verderop. Het niveau van deze route kan, wanneer nodig, uiteen lopen van 900 tot 1300 hoogtemeters en is daarmee dus gevarieerd genoeg voor iedere sportieve fietser. Dit geldt eigenlijk voor elke etappe in deze tocht. Met sommige kun je tevens, een extra afslag hier en daar, op hetzelfde punt starten en eindigen. Na La Puebla de Roda fietsen we via El Pont de Suerte naar Castejón de Sos, etappes tussen de 38 en 42 kilometer met een gemiddelde van 1200 hoogtemeters.

Hypnotiserend

Ik rij nog altijd achter de stevige kuiten aan. Hoewel ze een stuk verder aan de horizon voor mij trappen, houdt het me gefocust en gemotiveerd om ze niet uit het oog te verliezen. Dat frequente gedraai met mijn benen werkt inmiddels hypnotiserend en de hobbelige ondergrond verplaatst zich langzaam maar gestaag onder mijn fietsbanden door als ik in een regelmatig tempo omhoog trap. Daar waar de route op een brede asfaltweg begon, zal hij eindigen op een kronkel weggetje in El Pont de Suerte. Omhoog klimmen op weg naar de eerste afdaling. Wat een mooie paradox.

Op het moment dat ik denk dat ik de kuiten uit het oog verloren ben, zie ik ze een sneeuwveld voorbij trappen. Sneeuw! Aragon bewijst elke kilometer opnieuw dat ze hoog aan ieders verlanglijstje zou moeten staan.

De grindpaadjes dwars door fel groen gekleurde bos hebben hebben plaatsgemaakt voor een modderige klim op weg naar de Prat de Estaso Pass, letterlijk het hoogtepunt van de dag dat gelegen is op bijna 1700 meter. Op de bijzondere wisselwerking tussen de gevarieerde rotsgesteenten, het uiteenlopende struikgewas en fantastische vergezichten, mag menig land jaloers zijn.

‘Het toppunt moet nog komen’

De sneeuw en modder worden gevolgd door een smal rotspad op weg naar de enorme grasheuvel, de Prat de Estaso Pass. De kuiten liggen daar al in het gras, terwijl ik de laatste honderd meter naar de rustplek puffend afleg. Ik heb heb gevoel dat mijn fiets twee lekke banden heeft, zo traag klim ik omhoog. ‘Het toppunt moet nog komen!’ hoor ik het gezicht dat bij de stevige kuiten hoort zeggen als ik bijna boven ben. Heel even ben ik verward en in paniek. Toppunt? Hoe noem je deze enorme klim naar de pas dan?

Maar dan valt het kwartje. Hij heeft gelijk. Elke kilometer die we afleggen, is een kilometer dichterbij ons einddoel, zowel geestelijk als fysiek. En dat die kuiten die urenlang mijn motivatie waren nu al languit in dat heerlijke gras liggen, terwijl ik nog vecht met de laatste hoogtemeters is dan ook een extra uitdaging. Het toppunt dat ons nog te wachten staat is tegelijk onze beloning: de afdaling.

Na een korte pauze, heel veel foto’s, het inademen van de frisse berglucht, warme zonnestralen op mijn gezicht en een korte check up van mijn fiets is het tijd om af te dalen. De grasheuvel ziet er aangenamer uit in de tegenovergestelde richting en mijn wielen rollen langzaam steeds sneller over het smalle zandpad naar beneden. De kuiten hadden gelijk: dit is het absolute toppunt!

Brandende bovenbeenspieren

Zand gaat over in gras, gras in modder en modder verandert in stenen. Grote stenen. Rollende stenen. Ik knijp in mijn rem in de hoop de fiets iets beter onder controle te houden. Met slippende banden en stuiterende wielen manoeuvreer ik tussen de rotsen door en het lijkt inmiddels meer op downhillen dan mountainbiken. Mijn armen zijn gespannen en mijn zicht is gefocust terwijl ik met brandende bovenbeenspieren naar beneden rol.

Het voelde als uren voordat ik de spanning kon loslaten op de kronkel weg naar het dorp. Snelheid gaat omhoog, hartslag naar beneden. El Pont de Suerte ligt aan mijn wielen. Aragon heeft zich bewezen. Dit was absoluut rock en rollen.

Accurate informatie en een gids

In Aragon en Catalunya is het mountainbiken een geliefde bezigheid. De tracks worden goed onderhouden, de routes staan duidelijk aangegeven en er is voldoende variatie tussen enduro, rally en marathon. In deze regio heb je drie organisaties waar je accurate informatie in kan winnen en een gids kunt regelen.

• www.puropirineo.com
• www.bttpirineo.com
• www.bttpirineosaltogallego.com

Overnachten

Onderweg zijn diverse hotels en campings te vinden. Ben je avontuurlijk onderweg met je toerfiets of fiets je graag meerdere etappes, dan kun je via Centro BTT Alto Gallego een shuttlebus regelen. Wil je graag een Nederlands aanspreekpunt: via Chill Outdoor kun je appartementen en activiteiten rondom het centraal gelegen Perarrua boeken.

Andere activiteiten in de regio

Tussen het rock en rollen door kun je jezelf tevens vermaken met de vele Via Ferrata’s verspreid over Aragon en Catalunya. Een van de meest indrukwekkende beklimmingen is de Cali del Moli: www.deandar.com

Voor de fanatieke mountainbiker is er tevens de Trans Nomad. Hoewel het meer een trip dan een race is, moet je fysiek en technisch goed getraind zijn om de top van ruim 2600 meter hoog te kunnen bereiken. Meer informatie vind je natuurlijk op www.trans-nomad.com

Lees hier alle andere reisverhalen over Spanje

Mirte van Dijk

Mirte houdt van het buitenleven en is het liefst altijd onderweg. Ze combineert avontuur en werk, meestal in Frankrijk en Spanje, en deelt haar ervaringen in verhalen op Mountainreporters.

klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië

---