Schladming-Dachstein: fietsparadijs voor iedereen

Schladming-Dachstein: fietsparadijs voor iedereen

Een fietsavontuur van Robert van Weperen

Houd je van fietsen? Lekker ontspannen over strakgladde fietspaden door een landschap dat net zo lieflijk is als lichtglooiend? Dan is Schladming-Dachstein in Oostenrijk je bestemming. Maar ook wanneer je het een tandje ruiger zoekt en los wilt gaan op een mountainbike. Over gravel roads en single tracks. Is zelfs dát je nog te braaf? Pak dan een duizelingwekkende downhill op een flitsende fully. Lang verhaal kort: Schladming-Dachstein heeft het allemaal. Dichter bij het fietsparadijs kun je niet komen.

Fietskriebel

Als ik de kaart met de fietsroutes in de regio Schladming-Dachstein bestudeer, krijg ik acuut fietskriebel. Niet minder dan 32 gemarkeerde routes slingeren over het papier. Elk in een eigen kleur. Omdat ook de contouren van de bergen zijn ingetekend, is het mij meteen duidelijk waar je lekker kunt toeren als recreatieve fietser.

Maar ook waar de gemeenste kuitenbijters zitten. Aparte kaders vermelden de aantallen kilometers, de hoogtemeters en het vereiste technische niveau. Ofte wel, ze houden hier van fietsen en fietsers.

Op een mountainbike met accu kun je veel intensiever het fietsgebied ervaren en bouw je geen vermoeidheid op. Elke ochtend verschijn je weer fris aan de start.

Om álles uit mijn midweekje Schladming-Dachstein te persen heb ik een machtige mountainbike gehuurd. Een dikke vette Haibike. Met motor. In Nederland zou ik me zeven keer bedenken voordat ik op een e-mtb zou klimmen. Maar volgens ‘Mungo’ de nick name van Michael Mair, van fietsenzaak Intersport Bachles, is dat de enige keuze. “Dan kun je veel intensiever het gebied verkennen. Bovendien bouw je op een mountainbike met accu geen vermoeidheid op.

Je verschijnt elke ochtend weer fris aan de start.” Ik was al om, maar hij geeft nog even een extra duwtje door te melden dat 80% van alle verhuurde fietsen een middenmotor heeft.

Ik hoef maar met de punten van mijn schoenen naar de pendalen te wijzen en ik spuit vooruit. Kortom, beheersing en regelmatig vriendelijk glimlachen is hier geboden

Na de eerste meters op een onverhard pad langs de rivier de Enns ben ik Mungo al dankbaar voor zijn advies. Want hoewel het pad volkomen vlak is – nee, zelfs licht afloopt – maakt de extra energie meteen verschil. Ik zweef langs de rivier. Ik hoef maar met de punten van mijn schoenen naar de pendalen te wijzen en ik spuit vooruit.

Gelukkig kapt de ondersteuning er meteen mee, zodra ik de 25 km/u aantik. Anders zou ik vast tot de 40 km/u doortrekken – veel te hard met alleen een helm als bescherming. Bovendien deel ik de weg met wandelaars, die zo’n e-monster amper horen aankomen. Kortom, beheersing en regelmatig vriendelijk glimlachen is hier geboden.

Ideaal voor fans van Licht en Lekker

Fietsend langs de Enns pak ik onvermijdelijk een stukje van de Ennsradweg mee. Deze populaire route start in Flachauwinkl en finisht 260 kilometer verderop in… Enns. Ideaal voor fans van Licht & Lekker. En van Mooi, want het weidse Ennstal is Oostenrijk ten voeten uit. Met onmetelijke akkers, gigantische houten boerderijen – vaak honderden jaren oud – en bergen die aan weerszijden van het dal uit het niks omhoogknallen. De plantenbakken vol geraniums maken deze cliché ansichtkaart compleet. Oostenrijk fietst heerlijk.

Om mijn verkenning nog eens extra te laten renderen, laat ik mij de volgende dag vergezellen door een profi gids: Heinz uit Schladming-Dachstein. Hij kent het gebied op zijn duimpje, want hij was skileraar en heeft volop professionele mountainbikers begeleid. Heinz stelt voor de Kaibling Tour te rijden. (36 km, 1290 hoogtemeters, gemiddelde zwaarte). Allereerst slingeren we omhoog. Voornamelijk door bossen over een brede weg met steenslag. Als de bomen wijken merken we pas echt hoe snel we boven het dal zijn uitgeklommen. De bergen aan de overkant van de Enns zijn nu nog imposanter. De kudde schapen in de Alpenwei zal het evenwel een worst wezen. Alleen het groene gras kan ze boeien.

Op twee derde van de route gaan we vol in de hydraulische schijfremmen voor de Schmiedalm. Een 300 jaar oude boerderij waar Barbara en Peter waarschijnlijk de lekkerste van lunch van heel Oostenrijk serveren: gebakken forel uit hun eigen vijver.

Terwijl de wijnglazen nog een keer gevuld worden (en onze accu’s aan de 220Volt hangen) vertelt Peter over zijn grote hobby de hertenjacht. Ik kan hem amper verstaan. Zijn Oostenrijks-Duits is met niks te vergelijken. Maar het doet er niet toe. Het is alleen al een genot om naar de man te kijken.

Dan gaat het downhill over zandwegen, single track en een enkel Alpenweidje. Het sturen is meteen een stuk technischer. In no time zijn we terug in het dal. Ruim op tijd om me als een makreel compleet door te laten stomen in de wellness van hotel Schütterhof.

Ik moet mijzelf dwingen mijn blik niet af te laten zakken tot vlak voorbij mijn voorwiel. Heinz vliegt evenwel van de berg af alsof hij onderweg is naar de buurtsuper

Voor de volgende dag heeft Heinz bedacht het hogerop te zoeken. We pakken de lift naar de Planai, een berg die skiliefhebbers acuut laat kwispelen. In de winter dan. Nu zijn het niet de ski’s maar een fiets die mee omhooggaat met de télécabine. Op ruim 1900 meter hoogte beginnen we aan de downhill van Bike Park Planai. We kunnen kiezen voor de Flowline of de Rookie Trail. Ik ga voor de minst heftige variant. Na de eerste zeven meter prijs ik me gelukkig dat ik de verleiding tot stoerderig gedrag heb weerstaan. Want zo flow is die flowline helemaal niet: door corrugation (= wasbord) trilt het stuur bijkans uit mijn handen. En anders zijn het wel de boomwortels waardoor mijn armen bijna uit de kom schieten.

Scherper dan het zonlicht

De bochten zijn nog scherper dan het zonlicht dat vanuit de strakblauwe hemel op mij brandt. Ik moet mijzelf dwingen om vooruit te blijven kijken, en mijn blik niet af te laten zakken tot vlak voorbij mijn voorwiel. Heinz vliegt evenwel van de berg af alsof hij onderweg is naar de buurtsuper. Halverwege het parcours zie ik een kans om even te pauzeren. Een jongen, Dimitris genaamd, egaliseert onze track. Hij zorgt ervoor dat de baan in topconditie blijft. Schladming-Dachstein neemt het mountainbiken echt serieus!

Eenmaal op ground zero maak ik een diepe buiging voor Heinz. Ik suggereer dat voor een Nederlander die het mtb-parcours bij Schoorl of op de Utrechtse Heuvelrug als referentie heeft, dit toch wel erg pittig is. Heinz neemt het voor kennisgeving aan en wijst in de richting van twee mountainbikers die onze kant opstormen over de Rookie Trail. “Profs en semi-profs komen van heinde en verre, omdat wij de beste trails ter wereld zouden hebben. Niet toevallig organiseerden wij ook de wereldcup downhillen. ” Als ik opper dat je al je botten breekt als je hier onderuitgaat antwoordt Heinz: “Dat valt in de praktijk gelukkig mee. En op de berg staat altijd een hulpdienst paraat. Net zoals op de piste in de winter.” Tja.

Panorama Runde en Giglachsee Runde

Op de derde dag verkennen we de bergketen ten Noorden van de Enns en pakken we goeddeels de Panorama Runde. (55 km, 1310 hoogtemeters, gemiddelde zwaarte). Qua variatie scoort deze route meteen bonuspunten. We fietsen over smalle, stille wegen. De vergezichten over het dal krijgen we er gratis bij.

Dit keer lunchen we bij de Brandalm van Phillipp en Eva-Maria Schrempf. Hier geen vis maar oer-Oostenrijkse Käsekrainer mit Sauerkraut. Ofte wel: een heerlijk bioworstje met superzachte zuurkool. Niet toevallig is de Brandalm favoriet bij wandelaars en fietsers.

Schladming-Dachstein biedt een spectaculair landschap, gevarieerde routes, hoogwaardige materiaal en super vriendelijke, behulpzame mensen.

Op de laatste dag snuit ik in mijn eentje de Giglachsee Runde (53 km, 1415 hoogtemeters, gemiddelde zwaarte). Het gaat gelijk fel omhoog, maar de e-mtb geeft geen krimp. Extra mooi wordt het als het asfalt overgaat in steenslag en het beekje de Preuneggbach mij tegemoetkomt. Helaas is er wel meer autoverkeer. Maar het panorama maakt alles goed, zeker als ik eenmaal boven de boomgrens fiets en de kale, grijze rotsen zich van hun ruigste kant laten zien. Als lunchplek is het alwéér raak: opnieuw verse forel, maar dan bij de Moarhofalm.

Wat vindt Robert van mountainbiken in Schladming-Dachstein?

Van de 930 km. gemarkeerde fietsroutes heb ik maar een fractie kunnen verkennen. Maar desondanks heeft Schladming-Dachstein mij overtuigd als fiets- en mountainbike paradijs. Door haar spectaculaire landschap, de gevarieerde routes, de uitstekende documentatie en gidsen, het hoogwaardige (huur-)materiaal en de uitstekende keuken natuurlijk. En niet te vergeten al die mensen die het allemaal mogelijk maken.

Iedereen in de regio Schladming-Dachstein is super vriendelijk, behulpzaam en vrolijk. Misschien nog wel meer in de zomer dan in de winter omdat het dan stukken rustiger is. Kortom: een dikke 10 voor dit gastvrije stukje Oostenrijk.

Ilse was ook in Schladming-Dachstein deze zomer

Mijn collega-reporter Ilse Nijhof was deze zomer ook in deze vriendelijke en vrolijke outdoorbestemming. Lees hieronder wat zij schrijft over Schladming-Dachstein:

Artikel 1 – Artikel 2  – Artikel 3  – Artikel 4  – Artikel 5

---

Meer informatie: www.schladming-dachstein.at

Hier vind je o.a. een overzicht van de zogenoemde Bike Hotels zoals www.schuetterhof.com, die weten wat een fietser wil. Het MTB seizoen loopt overigens van 1 mei tot 1 november. Als tip wil ik je meegeven: Dachsteinrunde. Dat is drie dagen mountainbiken met bagagevervoer

Tips als je voor een een huurfiets kiest

• + neem je eigen clickpedalen en schoenen mee
• + neem eventueel ook je eigen zadel mee
• + check of er genoeg bidonhouders op de huurfiets zitten
• + neem altijd een extra routekaart mee

Professionele mtb-gids

De gratis fietskaart ‘Bike Schladming-Dachstein’ is zeer uitgebreid. Om zeker te zijn dat je de routes kiest die bij je smaak en niveau aansluiten kun je terecht bij het VVV in de Ramsauerstraße 756 in Schladming-Dachstein. Via hen kun je ook een gids boeken.

Er naartoe

Met de auto vanaf Utrecht is het 1000 km tot Schladming. De trein doet ongeveer 11 uur over dit traject. Hierbij hoef je slechts twee keer over te stappen. Wil je vliegen dan is de directe KLM-vlucht van Schiphol naar Graz extra aantrekkelijk. Want Graz, de hoofdstad van deelstaat Stiermarken en tweede stad van Oostenrijk, heeft een aantrekkelijk historisch centrum. Dat pik je dan nog even mee. Aansluitend pak je het boemeltje dat je in 2,5 uur naar Schladming treint.

---

Lees hier alle reisverhalen van onze reporters

---