Bergans of Norway

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Op twintig meter hoogte aan je vingertoppen aan een rotswand hangen, waarom zou je dat willen? In dit verhaal vertel ik hoe de klimsport mijn leven veranderde en waarom ik niets liever wil dan elke dag klimmen. Het was oktober 2019 toen ik voor het eerst een klimhal binnenliep. Op dat moment woog ik 49 kilo en was mijn gezondheid niet al te best; ik had minimaal één keer per maand de griep en ik had weinig energie.

Een nieuwe liefde

‘Moniek, ga gewoon sporten,’ zeiden mijn vrienden tegen me. Ik haatte sport. Ik had geen balgevoel, ik kon nog geen tien meter rennen, zwemmen was ik verleerd en ik was zo stijf dat ik niet eens mijn eigen tenen kon aanraken. Toch begreep ik dat het gezond was om te sporten en daarom besloot ik met wat vrienden mee te gaan naar een boulderhal.

Boulderen is klimmen zonder touw tot 4 meter hoog. Onder de klimmuren liggen dikke matten, zodat je veilig kan vallen. De routes zijn aangegeven met gekleurde klimgrepen. De roze klimgrepen vormen bijvoorbeeld een makkelijke route, terwijl de witte grepen een hele moeilijke route vormen. Om te boulderen heb je alleen klimschoenen nodig. Je doet deze sport alleen.

Met een groepje stapten we Radium Boulders in Maastricht binnen. Ik trok mijn oude gymschoenen aan en keek in het rond. Door de vreemd gevormde muren met daarop honderden felgekleurde klimgrepen zag de hal er vrolijk uit. Om me heen dansten binken met enorme onderarmen over de muren, alsof ze gewichtloos waren. Iedereen zag er zo sterk en soepel uit… Een vriend bekeek me en zei ietwat meelevend: ‘Verwacht maar niet dat jij ook tot boven komt.’

Radium Boulders. Foto gemaakt door Milan Herens – Redpoint Photography

Ik had nooit hoogtevrees gehad. Sterker nog, ik hield van hoogtes. Ik liep vastberaden de dikke mat op, pakte de eerste roze klimgrepen vast en klom omhoog. Tegen iedereens verwachting in bereikte ik de hoogste greep. Ik voelde een kick toen ik boven was en ik kreeg applaus van beneden. Ik had mijn eerste route geklommen! Daarna rende ik als een enthousiast kind door de hal, van de ene roze route naar de andere. Ik was in een speeltuin voor volwassenen beland, zo voelde het. Na 24 jaar had ik eindelijk een sport gevonden die ik leuk vond.

Al snel begreep ik dat een bezoek aan een boulderhal effectiever was dan je gezicht op een datingsite zetten. Iemand aanspreken tijdens het boulderen was zo gemakkelijk: ‘Hey, wil je een tip? Als je je voet iets meer naar rechts zet, dan kun je veel beter bij de volgende greep.’ Dat waren de eerste woorden die Bas tegen me zei. Inmiddels heb ik al bijna drie jaar een relatie met hem.

Ik nam een abonnement bij Radium en al snel was ik er niet meer weg te slaan. Mijn armen werden sterker en ik kon steeds meer routes klimmen. In de boulderhal ontmoette ik veel nieuwe mensen en ik maakte nieuwe vrienden. De boulderhal werd mijn tweede thuis en mijn dagelijkse leven veranderde in korte tijd enorm: ik bracht mijn avonden door in de boulderhal, ik had nieuwe vrienden gemaakt en ik was verliefd geworden. Het boulderen had mijn leven op z’n kop gezet.

30 meter hoog

Door corona sloten in 2020 de deuren van de boulderhal. Inmiddels was ik verslaafd aan het klimmen en ik voelde veel onrust nu ik niet naar de hal kon. Na een aantal maanden openden de grenzen naar België en werd ik door mijn gloednieuwe vrienden uitgenodigd om mee te gaan naar Pepinster. Hier zouden we buiten gaan klimmen, maar het zou iets anders zijn dan dat ik gewend was: 26 meter hoger.

Sportklimmen is klimmen met een touw. Je kunt op die manier grote hoogtes klimmen, van 5 meter tot meer dan 1000 meter hoog. Er zijn verschillende indoor sportklimhallen in Nederland. Ook kun je buiten sportklimmen op rotswanden in de natuur. Voor sportklimmen heb je veel materialen nodig, denk aan een klimtouw, klimschoenen, een harnas, een zekeringsapparaat, quickdraws, enzovoort. Sportklimmen doe je met twee personen: een klimmer en iemand die de klimmer zekert.

We kwamen aan in Pepinster en parkeerden de auto naast een steile rotswand van zo’n 30 meter hoog. Om me heen haalden klimmers hun backpacken leeg: touwen, helmen, harnassen en allerlei materialen die ik nog nooit had gezien kwamen eruit. Ik keek met grote ogen toe terwijl twee klimmers zich aan elkaar vastmaakten met een touw en een van de twee de rots op begon te klimmen.

Na een uur toeschouwer te zijn geweest, riep mijn vriend Bas dat ik aan de beurt was. Voor het eerst trok ik een harnas aan. Onwennig stond ik daar, terwijl me uitgelegd werd hoe ik een touw aan dat harnas moest knopen. Toen Bas me verzekerde dat ik stevig vast zat, mocht ik beginnen met klimmen.

Hoogtevrees had ik niet. Vertrouwen in het touw, dat was het probleem. Kon dit dunne touw mij wel houden?

Ik klom met trillende handen en benen omhoog. Stapje voor stapje legde ik een flink aantal meters af. Maar langzaam begonnen mijn enkels pijn te doen en mijn armen te verzuren. Ik probeerde rustig te blijven en door te gaan met bewegen, maar de grepen in de rots werden steeds kleiner en kleiner… totdat ik geen nieuwe grepen meer kon vinden. Mijn zwetende handen zochten boven mijn hoofd naar uitstekende stukjes rots die ik kon pakken, maar ik kon niets vinden. Ik keek naar beneden, naar mijn trillende benen en Bas die 25 meter onder me mijn touwtje vasthield.

‘Rustig blijven, zoek naar de volgende greep, je kunt dit, …’ vertelde ik mezelf. Een moment lang sloot ik mijn ogen en ik haalde diep adem. Vervolgens dwong ik mezelf om goed te kijken of ik een greep kon vinden. Uiteindelijk vond ik een kleine holte in de rots waar ik mijn vingers omheen kon klemmen. Ik greep het stukje rots vast en trok me omhoog. Ik was bijna boven, nu wilde ik de top bereiken. Nog een paar meter, nog maar een paar stappen…

‘Ik ben er!’ gilde ik. Bas trok het touw strak en ik liet de rotsen los. Daar stond ik dan, 30 meter hoog. Het uitzicht over het Belgische land was mooi en Bas onder me was heel klein. Ik voelde me meer levend dan ooit, meer in het moment dan ooit. Ik voelde elke spier in mijn lichaam, ik voelde mijn snelle ademhaling, ik voelde de wind in mijn haar en de zon op mijn gezicht. Met grote, twinkelende ogen kwam ik weer beneden. Dit zou niet mijn laatste klim zijn.

Tijdens het klimmen is het onmogelijk om te denken aan je drukke agenda, je dagelijkse zorgen of de afwas die thuis nog op je staat te wachten. Je bent volledig in het moment en compleet gefocust op wat je bent aan het doen. Je bent bezig met de natuur en hoe jij hiertegenover staat. Na een dag klimmen was mijn hoofd altijd rustig en leken mijn zorgen ver weg. Het klimmen werd een manier om even te ontsnappen aan mijn drukke, dagelijkse leven.

Sterker worden

Na mijn eerste klim in Pepinster wilde ik nog veel vaker buiten klimmen. In de weekenden en in de vakanties gooiden Bas en ik de auto vol met klim- en kampeerspullen en reden we naar klimgebieden. Dit was nieuw voor mij. Voordat ik klom besteedde ik mijn vakanties namelijk altijd aan het afvinken van toeristische trekpleisters. Nu reisde ik naar al deze – soms wat afgelegen – natuurgebieden, op zoek naar rotsen om te beklimmen. Ik ging bijvoorbeeld boulderen in Fontainebleau (Frankrijk), sportklimmen in Berdorf (Luxemburg) en in Arco (Italië).

Boulderen in Fontainebleau. Het doel is om bovenop de rots te eindigen. Onder het rotsblok liggen valmatten en andere mensen ‘spotten’ je, oftewel vangen je op.

Door het vele klimmen en de tijd die ik buiten doorbracht, werd ik steeds sterker. Dit realiseerde ik me pas toen ik op een ochtend voor de spiegel mijn haren opstak. Ik bleef verstijfd staan en bekeek mezelf. Wat waren die bobbels op mijn armen? Ik prikte in mijn bovenarm en was verrast over hoe hard deze aanvoelde. Vol ongeloof trok ik mijn topje uit en ik bekeek mijn rug. Stevige spieren glansden op mijn bovenrug. Ik moest lachen. Wat was ik sterk geworden!

Toch hadden al die spieren ook nadelen. ‘Ik kan alleen nog maar mannenkleding kopen!’ klaagde ik toen ik met Bas in een kledingzaak stond. Ik had veel T-shirts moeten weggooien, omdat door mijn gloednieuwe spieren mijn armen niet meer in de T-shirts pasten. Nu was ik op zoek naar nieuwe kleding, maar bleek het vinden van maatje S met brede schouders nogal problematisch.

Ondanks dat shoppen lastiger was, was ik blij met hoe ik eruit was gaan zien. Door het vele buiten zijn was mijn huid bruiner en mijn haar blonder. Door mijn nieuwe armspieren zag ik er sterk uit en ik voelde me ook sterk; ik merkte dat ik een stuk zelfverzekerder over straat liep nu ik wat spieren in mijn lichaam had. Ook mijn eetgewoontes waren veranderd. Omdat ik nu blijkbaar meer eiwitten nodig had dan voorheen, lette ik meer op mijn voeding en daardoor was mijn gewicht een stuk gezonder geworden. Doordat mijn lichaam sterker was en mijn voeding gezonder, was ik veel minder vaak ziek.

Voor het eerst in mijn leven voelde ik me geen klein, zwak meisje meer.

Val je ook wel eens?

‘Val je ook wel eens?’ was een vraag die me vaak werd gesteld. Dat ik wel vaker viel, was te zien aan mijn armen en benen: die zaten onder de blauwe plekken en schaafwonden. ‘Die verzamel ik,’ grapte ik als mensen weer eens met opgetrokken wenkbrauwen naar alle wondjes keken. Vallen hoort nou eenmaal bij de klimsport. Je raakt eraan gewend om enkele meters naar beneden te donderen en je leert jezelf opvangen. Toch blijft angst om te vallen een groot onderdeel van de klimsport.

Vallen op een klim in Leonidio (Griekenland)

Hoe vaak was ik wel niet in in paniek geraakt tijdens een klim, bang om te vallen? Daar stond ik dan weer, met mijn buik tegen de rots aangedrukt en mijn zweterige handen geklemd om een uitstekend stukje rots, niet in staat om verder te bewegen. Op zo’n moment is het onmogelijk om nog helder te blijven nadenken. Alle gevoelens en gedachtes worden een grote wirwar. Je lichaam en brein verkrampen, waardoor je als bevroren tegen de rotswand aan blijft staan.

Angst voor hoogte, angst om jezelf pijn te doen, angst om te falen…

Met al deze angsten krijg je te maken als je aan klimsport doet. Wil je klimmen, dan moet je zowel fysiek als mentaal sterk zijn. Je moet je angsten onder controle houden, jezelf overtuigen dat je dit kan en jezelf niet toestaan om allerlei doemscenario’s te bedenken. Tijdens een klim probeer ik me alleen te focussen op het moment, op mijn lichaam en op mijn ademhaling. Natuurlijk ben ik nog steeds bang om te vallen of bang om te falen. Ik denk dat die angsten nooit zullen verdwijnen, maar je kunt er wel beter mee leren omgaan.

Waarom zou je willen klimmen?

Om de vraag ‘Op twintig meter hoogte aan je vingertoppen aan een rotswand hangen, waarom zou je dat willen?’ te beantwoorden:

Van klimmen word je sterk, zowel fysiek als mentaal. Je spieren groeien, je wordt flexibel en je coördinatie wordt beter. Je leert omgaan met angsten. Tijdens een klim voel je je meer levend dan ooit en is het onmogelijk om te denken aan je drukke agenda. De zoek naar klimwanden brengt je op de meest prachtige plekken, die je nooit gevonden zou hebben als je alleen van toeristische attractie naar toeristische attractie reist. Je zal veel tijd buiten in de natuur doorbrengen. Je komt in contact met andere klimmers en je beland in een community met de meest sociale, lieve en gekke mensen die je ooit zal ontmoeten.

Ik zou niet meer zonder de klimsport kunnen. Het is een enorm onderdeel van mijn dagelijkse leven geworden. Ik heb mijn relatie, veel lieve vrienden, mijn sterke en gezonde lichaam en vele toffe reizen eraan te danken. De klimsport maakt mij gelukkiger dan wat dan ook.

Sportklimmen in Leonidio (Griekenland)

Mocht je nou denken: ja, ik ga ook proberen te klimmen! In Nederland zijn veel boulderhallen waar je gewoon naar binnen kan lopen. Je huurt schoenen en iemand legt je de spelregels uit. En dan kan je klimavontuur beginnen! Wil je meteen vele meters hoog met een touw klimmen? Meld je aan in een sportklimhal en volg een toprope cursus. Tot snel op de muur!

Meer zien en lezen of ervaren over de klimsport? Kijk ook op:

Boulderhal Radium Boulders:
Moniek’s instagram met meer klimfoto’s en korte verhalen
Redpoint Photography voor meer foto’s over de klimsport

klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië


 

één reactie op “Rotsklimmen: waarom zou je dat willen?”

  • Annemie Hermans
    5 februari 2023 at 13:04

    Top Moniek!
    Liefs, Annemie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

 

Yomads

Onvergetelijke outdoorreizen van Yomads

Bij Yomads draait alles om het creëren van onvergetelijke outdoorreizen. De trips zijn speciaal geselecteerd zodat je op de meest unieke plekken komt, #opjebucketlist. Je ontdekt tijdens het hiken ongerepte landschappen en nieuwe bestemmingen. In kleine groepen, ver buiten de gebaande paden en weg van de massa. Lees meer

Little America

Unieke rondreizen door het noordwesten van de VS

Ontdek de Pacific Northwest door de ogen van de locals met Little America. Je verblijft in kleinschalige accommodaties, midden in de overweldigende natuur van Oregon en Washington. Maak kennis met de vriendelijke hosts en beleef een unieke en onvergetelijke reis, ver weg van het massatoerisme.
Lees meer