Bergwandelen in Marokko | Naar de top van Toubkal (4167m)

Een reisverhaal van Sabrina Gaudio | deel II van dit reisverhaal

Dag vijf van onze bergwandeling en vandaag is Refuge de Toubkal op 3207 meter hoogte onze eindbestemming. We hebben al vroeg Aroumd verlaten. De bergen die boven me uittorenen hebben ruige pieken en ik zie prachtige patronen in rood, groen, roze, paars en honinggoud. Het is me soms een raadsel hoe Moeder Natuur dit allemaal heeft kunnen creëren. De muilezels die onze voorraad dragen passeren ons, dikke wolken stof achterlatend. Het pad is hobbelig en mijn rugtas voelt steeds zwaarder op mijn schouders. Ondanks de schaduw begin ik te zweten.

Ik zet de ene stoffige in wandelschoenen gestoken voet voor de andere. Een tijd lang kronkelt het pad tussen steeds hoger en dichter opeengepakte heuvels door. Tot we de laatste bocht omgaan en een eindeloos panorama zicht voor ons ontvouwt.

Na een paar uur wandelen door een oogverblindend mooi landschap komen we aan in Refuge Toubkal

Helemaal in de verte, een minuscuul stipje in dat panorama, ligt de berghut waar de die nacht zullen slapen. Na een paar uur wandelen door een oogverblindend mooi landschap komen we aan in Refuge Toubkal. We zijn niet de enige wandelaars. Een roodverbrande Duitser vertelt me geanimeerd over zijn darmprobleem op de weg terug vanaf Toubkal’s top. Een groepje in flitsende wandelkleding gestoken Tsjechische tieners, eten zelf meegenomen tonijn uit blik. Ook zie ik koppeltjes en zelfs gezinnen die als gezamenlijk doel hebben deze 4000-er van hun bucket list te strepen. Zo zie je maar, Toubkal trekt de meest uiteenlopende wandelaars aan.

De top van Toubkal

Het is nog donker als de wekker gaat. Met onze hoofdzaklampen op maken we ons klaar om dan eindelijk die top van Toubkal te beklimmen. De refuge achter ons latend gaan we direct de hoogte in. De klim begint direct met een fikse uitdaging, er liggen grote plakkaten ijs waar we overheen moeten. Taco, onze Nederlandse gids, begeleidt me stap voor de stap het ijs over. Voetje voor voetje schuif ik verder het ijs op. Ik beef van de spanning en de adrenaline. 

Ik blijf deze zin herhalen als een soort mantra en beetje bij beetje komt Toubkal in zicht

En dan gaan we omhoog en omhoog… en omhoog. Aangemoedigd door de groep ervaren bergwandelaars probeer ik op een constant tempo verder te blijven wandelen. Het looptempo in de groep is verschillend, de ene wandelaar loopt nu eenmaal sneller als de ander, maar de saamhorigheid is groot. We wachten op elkaar en helpen elkaar waar nodig. Zoals het hoort in de bergen.

“Elke stap die je zet brengt je dichterbij”, zeg ik tegen mezelf. Als een soort mantra blijf ik deze zin herhalen. “Ik moet doorgaan, ik moet doorgaan.” Toubkal ligt nog verscholen achter een andere berg, ik wil zo graag dan eindelijk die beroemde top zien. En dan, eindelijk, komt mijn einddoel beetje bij beetje in zicht. Voor me zie ik de bergkam die je moet oversteken om de top, die fameuze summit, te bereiken.

Ik blijf staan om de omgeving in me op te nemen. Een grondeekhoorn komt onder een rots vandaan, een roofvogel cirkelt boven mijn hoofd. Een oorverdovende stilte. Voor me zie ik een aantal wandelaars die bijna de top hebben bereikt. Ze lijken miniatuurfiguurtjes, zo tegen de grootsheid van het landschap. Het is overweldigend. In elk opzicht. De uitzichten, de ijle lucht, de fysieke inspanning, het eindelijk bijna boven zijn…

En dan ben ik er ècht. Omar komt de laatste meters naast me lopen. Ik ben uitzinnig van blijdschap en een beetje verdrietig tegelijk. Dat heb ik altijd bij dit soort prestaties. Want het betekent ook dat iets klaar is, gedaan is, afgestreept van de bucket list. Dit kun je nooit nóg een keer voor de eerste keer doen.
Ik bereik als één van de laatsten van de groep het driehoekige bouwwerk, dat Toubkal’s top aanduidt. Iedereen joelt en juicht euforisch. Een gevoel van kalmte en vrede komt over me heen. Ik heb het gedaan. Toubkal.

Een gevoel van kalmte en vrede komt over me heen. Ik heb het gedaan. Toubkal.

De hoogste berg van Noord-Afrika. 4167 meter de hoogte in. De uitzichten vanaf de top zijn buitenaards mooi. Eigenlijk met geen pen (of toetsenbord) te beschrijven. Daar moet je toch ècht zelf voor naar Marokko.

---

Ook zin om mee te gaan bergwandelen? Bergwandelen.com staat voor liefde voor de bergen en is reispartner van Mountainreporters. Ze organiseren kleinschalige wandelreizen, door toegewijde vakmensen met focus op beleving en persoonlijk contact. Ga naar www.bergwandelen.com voor heel veel bijzondere wandelingen in de bergen. 

---

Gelopen route dag 5 t/m 7
Dag 5 – Aroumd – Refuge de Toubkal (10,3 km  / Hoogtemeters: 1210 meter stijgen, 44 meter dalen)
Dag 6 – Refuge de Toubkal (6,16 km  / Hoogtemeters: 971 meter stijgen, 982 meter dalen)
Dag 7 – Refuge de Toubkal – Imlil (16,2 km  / Hoogtemeters: 750 meter stijgen, 1929 meter dalen)

---

BEKIJK HIER ALLE REISVERHALEN VAN MOUNTAINREPORTERS

---