Hardlopen in de bergen | Deze pelgrim rent honderden kilometers door Europa

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Ik kom in contact met Edwin van Mountainreporters. ‘We hebben een heel team van reporters en avonturiers, maar nog niemand die schrijft over lange afstanden hardlopen in de bergen. Zou jij je ervaringen willen delen met onze lezers?’ Ja, ware het niet dat ik elke dag al schrijf op mijn eigen website. Deze updates vormen de basis voor een boek dat ik aansluitend aan dit avontuur ga schrijven. Maar ik schrijf graag af en toe over mijn belevenissen over mijn hardlooptocht naar het einde van de wereld voor Mountainreporters. Hieronder een korte update.

Naar het einde van de wereld

In 2020 storten mijn werk als avonturier en spreker in door corona. Daar kwam  een zware persoonlijke crisis overheen. Om mijzelf weer op de kaart te zetten bedacht ik een run to the end of the world. Ik zou van Apeldoorn naar Santiago de Compostela rennen en door naar Finisterre, letterlijk het einde van de wereld. En zo geschiedde.

Inmiddels ben ik ruim twee maanden onderweg, na een start op 16 augustus. Ik heb ruim 2.500 kilometer gerend van het Pieterpad, via het Sauerland, langs een vriend in München en het Innsbruck Trailfestival. Daarna maakte ik in een aantal weken een oost-west oversteek van de volledige Alpen door Oostenrijk, Liechtenstein, Zwitserland en Frankrijk. In het Franse hooggebergte rende ik de Col du Telegraphe en de Col du Galibier op.

Trailrunschoenen

Dat is meteen een mooi punt om stil te staan bij de schoenen die ik aan heb. Ik loop op zware trailrunschoenen van Scott. Ze hebben flinke zolen en dus demping  en een flink profiel voor de gladde paadjes. Ik ben blij met stevige neus en hiel want het lopen met bepakking is een enorme belasting voor je schoenen. Voor je het weet loop je het bovenwerk los van de zolen.  Na 2.500 kilometer heb ik nog geen noemenswaardige problemen ondervonden. Het profiel is aardig weggesleten, maar de sokken slijten sneller dan de schoenen.

Ik heb geen blaren, ondanks dagen door nat gras soppen met steile afdalingen. Ik heb makkelijke voeten, ook tijdens de zevendaagse Marathon des Sables in de Sahara had ik geen blaren. Als je zelf wel last ervaart, kun je de voeten een maand harden door ze in te smeren met kamferspiritus. Dat hebben ze bij iedere drogist.

Rugzak

Ook je rugzak is een belangrijk item. Er zijn talloze trailrugzakken beschikbaar. Ik loop met ongeveer negen kilo bepakking, dat is inclusief een tent en slaapzak. Dat is net te zwaar voor de lichtgewicht rugzakjes. Die staan dan helemaal strak en gaan aan je nek trekken. Ik heb daarom gekozen voor een volledig uitontwikkelde rugzak van 30 liter van Osprey. Deze heeft een weergaloos draagsysteem waardoorheen last van rug en schouders ervaart. Je kan ook kiezen voor een rugzak van Lowe Alpine of ander topmerken.

Paklijst

Ik heb een uitgebreide paklijst op met mijn website staan. Kijk maar eens op expeditionlife.nl/geartips-2/. Inmiddels zijn veel dingen gedumpt en reis ik echt met het minimale. In basis zijn dat drie sets kleding. De kleding tijdens het hardlopen bij droog weer, een droge set voor in de tent en een set voor slecht weer, bestaande uit regenbroek, hardshell-jack, handschoenen en muts. In nood draag ik alle drie de lagen. Vergeet niet dat je na weken rennen in de bergen sterk  afvalt en door vermoeidheid en bezwete kleding snel onderkoeld raakt. Ik zou dan ook NOOIT gewicht besparen op een zwaar overlevingsjack, het kan 
je leven redden.

Ik zou dan ook NOOIT gewicht besparen op een zwaar overlevingsjack, het kan je leven redden.

Naast kleding heb ik een tent van 730 gram die ik opspan met mijn poles. In de tent een alumatje van 90 gram en een donsslaapzak. Eten doe ik overdag in cafés of met pastamaatijden van de supermarkt. Van mijn fijne partner xfood.nl krijg ik op herbevoorradingsadressen sportrepen en expeditiemaaltijden die je aanlengt met kokend water, of koud water in nood.

Looptechniek

Tenslotte sta ik stil bij looptechniek. Onlangs rende mijn vriendin een stukje mee. Ik gaf haar een hele kleine Zwitserse koeienbel cadeau die ze aan haar rugzak hing. Voor mij als looptrainer ideaal om te horen of ze het ‘goed’ doet. Goed is ongeveer 180 passen per minuut. De filosofie is dat je dan het ideale vliegwiel benadert, waarbij je zwaartepunt voortbeweegt op een vloeiende lijn met zo min mogelijk afwijkingen. In goed Nederlands: bij 180 passen per minuut hotst je rugzak het minst en gaat je koeienbel het minst af.

En oh ja; Weet je waar ik de meeste (en enige) spierkrampen heb? De buikspieren! Rennen in de bergen, je krijgt er een sixpack van!

Een eerste inkijkje in het rennen in de bergen. Er volgen nog honderden kilometers door Alpen en Pyreneeën, een volgende keer meer. Heb je vragen, stel ze hieronder in een reactie, dan antwoord ik zo snel als mogelijk!

Meelezen kan ook op expeditionlife.nl

Jan Fokke Oosterhof

Jan Fokke is spreker, influencer, avonturier, auteur en blogger. Met een wereldreis, de SUP-Elfstedentocht, 350 kilometer non-stop mountainbiken, twee poolexpedities, vierduizenders in de Atlas, een overnachting in de vriezer met pooluitrusting, een Alpenoversteek in vier marathons en ongeveer 1.023 hardloopwedstrijden riep SBS6 hem in al haar wijsheid uit tot een van de grootste avonturiers allertijden.

janfokkeoosterhof.nl

klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië

---