Inzichten na een pelgrimstocht van 5090 kilometer

Van 16 augustus tot half januari rende ik 5.090 kilometer met 7,3 kilo bepakking naar Santiago de Compostela. Dagafstanden varieerden van twintig tot tachtig kilometer. Ik liep via het Sauerland waar mijn vader 75 werd en toen 2.000 kilometer door de Alpen via Genève en Monaco om daarna via de Cote d’Azur en de Pyreneeën de befaamde Camino Frances op te pakken. Ik had de tent, slaapzak en matje op de rug en sliep grotendeels in het wild.

Mensen die me volgden repten over een ongekende prestatie daar waar ik ervoer dat ik elke dag mocht buitenspelen en deed wat ik het liefste doe, rennen, bezinnen en het opschrijven van inzichten. Pas toen ik in Santiago aankwam en mijn telefoon opende zag ik 423 persoonlijke felicitaties en besefte me dat ik toch wel een aardig stukje had gelopen. Sterker: ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik het heb gedaan.

Elke lange reis begint met een eerste stap zei een wijs mens ooit. Ik heb vervolgens mijn tocht opgedeeld in mini-etappes van een paar honderd kilometer; koffie en massage in het Sauerland, twee vrienden zien en een trailtje lopen in Innsbruck, een vriend met fijn huis in Genève.

Bijzonder hoe geest en lijf samenwerken

Door de grote afstand op te delen, werd het beloopbaar en werd de spanningsboog niet te groot. Steeds als ik een tussendoel bereikte, brak het lijf af en gaf toe aan de vermoeidheid. Strompelend kwam ik aan op mijn adres. Bijzonder hoe geest en lijf in deze samenwerken. Op saaie rechte stukken telde ik mijn passen waardoor ik nu weet dat ik exact 63,3 passen nodig heb voor vijftig meter. Afleiding vond ik in de natuur, met name grote roofvogels en mijn iPod waardoor ik al die uren met plezier gelopen heb.

Gedurende de tocht viel ik 16 kilo af, met name in de Franse Alpen waar alle cols loodrecht op mijn pad lagen. Een vriendin stuurt een boost appje dat als ik zo doorga er niets van me overblijft. Gelukkig wist ik dat het tijdelijk was. Vanuit het perspectief voeding valt er geen zinnig woord te zeggen: ik at werkelijk alles binnen handbereik en viel nog steeds af.

Belangrijkste les

De belangrijkste les die ik geleerd heb, is dat het lichaam ongelooflijk adaptief, ja zelfs vergevingsgezind is. Zeker als je bedenkt dat ik niet specifiek getraind heb voor dit avontuur behalve een renovatie van een boerderij gedurende vier maanden. Je kunt dag na dag afstanden van boven de vijftig lopen, met bepakking, over oneffen terrein. De pootjes soms een beetje stram, maar als het in de kop goed zit, volgt het lijf.

Misschien is het wel moeilijker om weer in Nederland te landen dan nog eens 5.000 kilometer rennen… Wie helpt me weer op pad?

Jan Fokke Oosterhof

Jan Fokke is spreker, influencer, avonturier, auteur en blogger. Met een wereldreis, de SUP-Elfstedentocht, 350 kilometer non-stop mountainbiken, twee poolexpedities, vierduizenders in de Atlas, een overnachting in de vriezer met pooluitrusting, een Alpenoversteek in vier marathons en ongeveer 1.023 hardloopwedstrijden riep SBS6 hem in al haar wijsheid uit tot een van de grootste avonturiers allertijden.

janfokkeoosterhof.nl

Reizen naar USA en Canada

---