REISVERSLAG I Hiken naar Jøssingfjorden in Noorwegen

Gedurende mijn zeilreis langs zuid-Noorwegen is dat de perfecte beschrijving van onze meest spectaculaire hike. Ik neem je mee naar Sogndalstrand, het beginpunt van onze klim naar Jøssingfjorden.

We stappen, gefocust op waar we onze voeten plaatsen, steeds verder omhoog op de rotsen. Het moment dat de rots afvlakt beneemt het uitzicht onze adem. Dit is nog meer dan we hadden verwacht en het geheel is onbeschrijfelijk mooi.

De start

Later dan gehoopt zijn we alle vier klaar om te vertrekken. Het organiseren van een dergelijke hike, – waarbij niks vergeten mag worden – duurt langer dan verwacht, maar om negen uur staan we eindelijk aan wal.* Onze tocht begint al in de haven, waar we door een poortje terecht komen bij de met rotsen bedekte kust.

Hoewel er duidelijk een pad aangegeven stond op Maps.me, maakt het platgetrapte gras al snel ruimte voor een zee van rotsen, waarbij we van links naar rechts springen en van onder naar boven klauteren. Ik kan me amper voorstellen dat dít de route is die ze aanbevelen aan andere toeristen. Waren we binnen de eerste 500 meter het pad al kwijtgeraakt?

Een veranderend landschap

Ik leek de enige van de groep te zijn met zorgen, want voor me zag ik mijn drie groepsgenoten achter de rotsen verdwijnen. Ik vroeg me af waarom ik zo’n grote rugzak met mijn cameraspullen en eten mee had genomen, als zij genoegen namen met een waterfles en een telefoon voor noodgevallen. Ik had het mezelf iets moeilijker gemaakt dan gepland en opluchting was dan ook op zijn plaats toen we achter de bocht de mond van een rivier zagen verschijnen, waar de rotsen overgingen in een oase van weelderig groen.

Twee rode huisjes staken af tegen de blauwe lucht en de omringende planten, maar ze zagen er hopeloos verlaten uit. Ik kon me slechts voorstellen hoe het zou zijn om mijn dagen hier door te brengen, langs het kabbelende beekje en verscholen tussen de twee rotsen. Uitgezonderd van wandelaars zou hier niemand komen, wat een rustgevende gedachte was. Onze route liep echter nog veel verder, waardoor we zonder pauze deze idyllische plek passeerden om vervolgens als een soort via ferrata met onze benen door de varens langs de rotsen op te lopen.

Landinwaarts

De spanning van de route nam af toen we na het klimmen en klauteren eindelijk door het hoge gras mochten struinen. Ook hier stonden weer huizen, ogenschijnlijk net zo verlaten als die eerste twee, prijkend tussen de rotsen én met het onwerkelijk uitzicht op een bergmeer. Als ik toen had geweten wat me te wachten stond, had ik mogelijk mijn planning aangepast en veranderd naar een dag zwemmen in dit bergmeer. Onze bestemming was echter Jøssingfjorden, dus vervolgden we ook hier weer onze weg.

Het avontuurlijke gevoel verdween al snel toen we linea recta tegen de rotsen op moesten klimmen. Het was steil en ongelijk en daarnaast moest ik het extra gewicht van mijn camera’s ook nog meetillen. Zonder de steun van mijn groepsgenoten had ik waarschijnlijk niet het doorzettingsvermogen gehad om deze klim te maken, dus ik was blij eindelijk boven te zijn.

Het landschap wat zich in die volgende vijf kilometer ontwikkelde veranderde per minuut. Vanuit een groen heuvelgraslandschap klauterden we weer over rotsen, vervolgden we onze weg langs meerdere bergmeren en vulden we onze waterfles bij. Deze bergmeren waren de hoogtepunten die ons weer energie gaven om verder te gaan. Ze waren allemaal anders, ondanks dat ze stuk voor stuk bestonden uit rotsen, bomen, groen gras, blauw water en een helderblauwe lucht.

Een dal voor Jøssingfjorden

Bij het laatste bergmeer bevonden we ons midden in een groot dal. Aan de overkant van het meer zagen we de hoogste rotsen tot nu toe. Enerzijds raakte ik al vermoeid bij het idee om dat hele stuk nog af te leggen, het was hier immers ook al zo prachtig, maar anderzijds wilde ik niet net voor het einde afhaken.

Nog één etappe en dan zouden we kunnen genieten van het waarschijnlijk zo prachtige uitzicht. We stappen, gefocust op waar we onze voeten plaatsen, steeds verder omhoog op de rotsen. Het moment dat de rots afvlakt beneemt het uitzicht onze adem. Dit is nog meer dan we hadden verwacht en het geheel is onbeschrijfelijk mooi.

Op onze eindbestemming – of eigenlijk het middelpunt van onze reis, gezien het feit dat we nog terug moeten – genieten we van een welverdiende lunch en de rust. Het is er over het algemeen niet druk, maar we zijn extra content met ons plekje zonder andere wandelaars. Jøssingfjorden is het hoogste fjord wat we tot nu toe in het zuiden hebben gezien.

Het is drie kilometer lang, waardoor er genoeg te zien is van het eind tot aan de mond van dit fjord. Groen met grijze rotsen steken af tegen de blauwe lucht die naadloos overloopt in het water. Een sprakeloos moment en een hike die ik iedereen aanraad die wel van een uitdaging houdt.

Lengte: 16 kilometer in totaal
Route: Sogndalstrand – Jøssingfjorden
Locatie: Noorwegen
Terrein: rotsen, gras en bospaadjes

Noorwegen heeft me met deze hike verrast en tegelijkertijd ook waargemaakt wat ik hoopte te zien in dit Scandinavische land. Naast Jøssingfjorden maakten wij echter ook minder uitdagende wandelingen, waarover ik eerder schreef. Daarnaast staan er tal van andere goede tips op Mountainreporters om het avontuur nog verder op te zoeken. Zo zocht Edwin het avontuur op de fiets en genoot Jeroen van de walvissen in de magische onderwaterwereld.

*We maakten deze tocht gedurende een zeilreis langs de zuidkust van Noorwegen.

---

Lees hier alle verhalen en reistips over Noorwegen

---