Mijn eerste wedstrijd skyrunnning was geweldig!

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Gespannen leefde ik naar mijn eerste grote hardloopwedstrijd in de bergen toe. De Livigno Skymarathon is een wedstrijd skyrunning en bestaat uit 34 kilometer met maar liefst 2.700 hoogtemeters over een zwaar en technisch terrein. Al maanden voelde het meer een last dan een lust. Ik kan vele excuses bedenken waarom mijn voorbereiding niet optimaal was, maar het lag natuurlijk maar aan een kritische succesfactor: ikzelf! De laatste weken dacht ik er al aan om voor de kortere variant, de 17 kilometer, en door een spontane reis naar Peru was het qua tijd praktisch niet haalbaar om de hele 34 kilometer race te doen. Beter! En ik mocht naar Peru toe en ik kon de 17 kilometer lopen met 1.000 hoogtemeters. Hieronder lees je over mijn geweldige avontuur. Voor nu is het goed geweest om de kortere variant te doen. Maar ik heb zo genoten, dan het smaakt naar meer. Volgend jaar hoop ik de 34 kilometer te rennen.

Skyrunning is overigens een variant van trailrunning en ik zal hier later nog een artikel over plaatsen. Verder denk ik dat het leuk is om dit artikel over de wedstrijd en de profs te lezen.

De deelnemers

Uiteraard waren alle tickets uitverkocht. Aan de Skymarathon mogen slechts 300 deelnemers meedoen en aan de kortere variant 150. Ik was onder de indruk van de fysieke gesteldheid van alle lopers. Bij andere trailwedstrijden en hardloopwedstrijden zie je echt allerlei soorten fitheid en leeftijden. Bij deze wedstrijd deden bijna alleen maar afgetrainde mensen mee. Belangrijk bij trailrunning, en dus helemaal bij skyrunning, is om een goede core te hebben, getrainde bovenbenen en sterke enkels. Ik ben behoorlijk fit, maar lang meer zo fit als vorig jaar toen ik mijn record op de marathon liep. De omstandigheden waren ideaal. Bij de start was het volgens mij zeven graden, maar het voelde heerlijk. De zon scheel volop! Ik heb de hele wedstrijd niet te heet gehad, ondanks ik voor 95% in de volle zon heb gelopen. Wat mij opviel is dat gewoon vier bevoorradingspunten waren voor de kortere variant. De grote race had er zelfs negen. Ik hoefde hierdoor niks mee te nemen qua eten en drinken. Wel nam ik kleding mee, want het weer op de top van de berg kan van alles brengen. Ons werd met name geadviseerd om een windjas en eventueel hardschoenen mee te nemen. Gelukkig had ik mijn Salomon hardlooptas bij me. Deze tas is zo licht en comfortabel dat je helemaal niet merkt dat je een tas bij je hebt. Echter heb ik geen seconde overwogen om iets warmers aan te trekken. Ook boven de 3.000 meter hoogte was het nog heerlijk!

Mijn wedstrijd

De eerste 2 kilometer waren vals plat omhoog over asfalt en een bospad. Voor mij was dit de ideale manier om warm te worden. Na dit relatief ontspannen begin, mocht ik gelijk starten aan de grote klim. Het enige nadeel was dat de deelnemers nog relatief dicht bij elkaar liepen en inhalen niet makkelijk was op de hoogte waar nog bomen groeiden. De klim was circa drie a vier kilometer lang en behoorlijk steil. Zo snel mogelijk omhooglopen was de enige optie. De tocht omhoog was mooi en als ik mezelf omdraaide had ik boven de boomgrens een prachtig uitzicht op het meer Lago di Livigno. Na een lange klim, waar juist mijn kracht licht, kwam de beloning! Ik mocht over de bergtoppen, met af en toe zelfs sneeuw. Nog nooit heb ik zo genoten van hardlopen. Het voelde uniek aan en ik vond het speciaal dat ik hier mocht zijn. Er zaten ook enkele technische stukken omhoog bij waarbij ik met kettingen en touwen mocht klimmen en klauteren. Om de veiligheid van de deelnemers te borgen, stonden er alpinisten op deze punten om mensen waar nodig te begeleiden. Gelukkig ging het mij allemaal goed af en voelde ik mij zeker. De drie a vier kilometer die daarop volgden vond ik wel een stuk lastiger. De steile, technische afdalingen zijn nieuw voor mij. Ik moet nog leren om te vertrouwen op mezelf, de ondergrond en met name mijn schoenen. Echter heb ik al tijdens deze wedstrijd ervaren dat het in ieder geval niet aan mijn Saucony hardloopschoenen hoeft te liggen. Ik heb overal goed grip gehad. Alleen de stukken door de sneeuw waren wat glad. Ook deze afdaling was weer prachtig met geweldige uitzichten. Waar ik bij het klimmen alleen maar mensen inhaalde, moest ik bij het afdalen anderen voorbij laten gaan. Sommigen gingen echt hard naar beneden toe.

De kilometers die na de steile afdaling volgenden brachten me na het laatste bevoorradingspunt op twaalf kilometer. Die was een afdaling die niet al te complex was en waarbij ik weer op een hoogte kwam waar de bomen konden groeien. De laatste vijf kilometers hadden nog een mooie klim door de bossen en een prachtige, niet zo technische afdaling. Wat mij betreft een prima afsluiting na de heftige kilometers daarvoor.

De conclusie en het vervolg

Al tijdens de race bedacht ik mezelf dat ik een nieuwe passie heb geworden en een reden om weer 100% fit te worden. Ik vond het zo’n bijzondere beleving en heb echt intens genoten van het hele proces. Ik heb heerlijk gesport en kwam voldaan de finish over. Voor mij was de 17 kilometer iets aan de korte kant om echt moe te zijn, dus het geeft me goede hoop. Waar ik vooral van het genoten heb, is het proces. Ik liep niet op een tijd en heb de nodige foto’s en videos gemaakt. Ik nam zelfs de tijd om live te gaan op Facebook. Tip: kijk de video even. De uitzichten zijn ontzettend mooi en hoe idyllisch is het om over de top van een berg in Italië te rennen. Deze sport is geweldig!!!!

Relevante websites

altavaltellinaskyrunning.com

skyrunnerworldseries.com

Relevante artikelen

Matthijs Van der Pol

Ik, Matthijs, ben graag sportief en actief in de bergen. In de zomer: mountainbike, wandelen en hardlopen. Mijn droom is om veel verschillende trails in de bergen te lopen.

www.MVPsolutions.nl

klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië

---