Naar de top van de Christoffelberg van Curaçao

Als je op zoek bent naar nieuwe, avontuurlijke en sportieve vakantieplekken, dan zal Curaçao niet snel in je opkomen. Als ik niet voor mijn stage hierheen was gegaan, dan was ik hier dus waarschijnlijk ook nooit terecht gekomen. Al moet ik eerlijk zijn, dit land verbaast me in de positieve zin! Vandaag kunnen jullie lezen over de Christoffelberg en in mijn volgende artikel(en) hoop ik nog veel meer te kunnen vertellen over dit eiland in de Cariben.

De Christoffelberg dus. Het hoogste punt van Curaçao, maar met zijn 372 meter absoluut geen hoge berg. Vooral niet als het vergelijkt met al die verhalen op Mountainreporters over 4000 meter klimmen, en tochten van meerdere uren of dagen. Toch hoop ik dat jullie zin en tijd hebben om dit verslag te lezen. Zo kan ik jullie misschien inspireren om hier zelf heen te gaan.

De eerste inspannende dag

Het is redelijk vroeg als onze wekkers gaan. De klok tikt net half 6 aan, als ik uit mijn bed spring om te beginnen aan deze dag. Ik heb er zin in, want het wordt de eerste zeer inspannende dag van mijn verblijf hier. De Christoffelberg is gelegen in het gelijk genaamde Christoffel National Park en te vinden richting het meest westelijke puntje van het eiland.

Een goede tip is dan ook om een eigen auto te huren om het eiland te verkennen! Eenmaal aangekomen bij de ingang, moet je even parkeren om een kaartje te kopen. Als entree betaal je 25 Antilliaanse guldens, wat overeenkomt met ongeveer €12,50. Vervolgens wordt de slagboom geopend, als startsein voor je avontuur.

De adrenaline giert dus al snel door mijn lijf en ik prijs me gelukkig dat ik niet achter het stuur zit vandaag

De eenrichtingsweg in het park zelf is al een avontuur op zich. De weg is niet veel breder als mijn oude Volkswagen Golf en het asfalt is meerdere malen improvisatorisch gerepareerd. Een stel goede banden en een volle tank zijn dus vereist. Met hellingen tot 17% is het een ware uitdaging om de parkeerplaats aan de voet van de Christoffelberg te bereiken. Zo moeten we boven op een van de heuvels letterlijk stoppen, omdat we de afdaling niet kunnen zien. De adrenaline giert dus al snel door mijn lijf en ik prijs me gelukkig dat ik niet achter het stuur zit vandaag.

Heel lang duurt de rit naar de parkeerplaats echter niet. Na een aantal bochten bereiken we de voet van de berg, en vanaf deze plek zullen we dan ook moeten wandelen. De top prijkt al prominent boven alle cactussen voor ons uit, en ondanks de geringe hoogte ben ik super benieuwd.

De wandeling begint rustig en gestaag. Een onverhard klein paadje tussen de cactussen en het struikgewas, kronkelt langzaam voor ons uit. Een prima wandelpad, is wat er door mijn hoofd gaat, maar dat duurt echter niet heel lang. Het pad verandert van vlak naar steiler en de rotsen en stenen zijn na een tijdje niet meer te vermijden.

Een vergissing

Ik dacht een goede keus gemaakt te hebben om met dit tropische klimaat mijn wandelsandalen mee te nemen in plaats van mijn wandelschoenen, maar dat blijkt toch een beetje een vergissing. De hoeveelheid rotsen neemt alleen maar toe, en het simpele wandelen wordt langzaam ook soms klimmen op handen en voeten. In combinatie met mijn 6 kilogram zware tas, vanwege mijn zeer overbodige 3 camera lenzen, gutst het zweet dan ook al heel snel over mijn hoofd. Het is enigszins goed om te zien dat ook mensen zonder tas het zwaar hebben.

Het kost dus behoorlijk wat inspanning om de top van de Christoffelberg te bereiken

Belangrijke regels

Vandaar dat Curaçao twee belangrijke regels heeft betreffende de wandeling. Ten eerste is genoeg water een must. Er wordt aangeraden om twee liter mee te nemen, dus laat die grote cameralens thuis en vul je rugzak in plaats daarvan maar wat water. Ten tweede zijn de openingstijden van het park beperkt. Tussen 6:00 en 10:00 uur ’s ochtends mag je de berg beklimmen, maar daarna niet meer vanwege de hitte. Ik snap het volkomen!

Nu verder met de wandeling, want ik was er nog lang niet. Het wandelen escaleerde dus tot klimmen en klauteren, en mijn stevige tred werd steeds langzamer.  Ik mag van geluk spreken dat we er relatief vroeg waren, want ik vind het persoonlijk altijd zeer vervelend als andere mensen op mij moeten wachten tijdens het beklimmen van een berg.

Op mooie uitzichten moet je even wachten, want deze zijn tijdens de klim moeilijk te zien. Overal staan cactussen, bomen en struiken namelijk in de weg. Een voordeel daaraan is dat het motivatie geeft om nog net dat stukje hoger te gaan.

Uitzicht

372 meter lijkt niet veel, maar het valt qua moeilijkheidsgraad dus best wel tegen. Zie je het al voor je, door een kloof van niet meer dan 60 centimeter klimmen, om nog hoger te komen? Het duurt ongeveer een uur voordat je het boven bent en dat uur is het helemaal waard. Een uitzicht zoals ik nog nooit eerder heb gezien.

Bij het beklimmen van een berg heb je vaak nog omliggende bergen waar je tegenaan kijkt, maar dat is in dit geval absoluut niet zo. Hou je staande in de harde wind en kijk naar links, daar is Westpunt met daarachter de zee. Draai je je om dan zie je ofwel de oostkust, ofwel de westkust met tevens daarachter de zee. Ik kijk letterlijk naar het einde van de wereld.

Ik kijk letterlijk naar het einde van de wereld

Het is een zware klim om boven op de Christoffelberg te komen, maar mocht je plannen hebben of nu gaan maken om naar Curaçao te komen, vergeet dan vooral je wandelschoenen niet! Het is het uitzicht volledig waard! Curaçao is maar een klein eiland, maar ik denk dat het veel meer te bieden heeft dan de vele strandjes waar vaak als eerste aan wordt gedacht.

---

Lees hier alle verhalen over hiken en bergwandelen

---