Reisverslag Nepal: zwerven door de Himalaya

Nepal: zwerven door de Himalaya

Een reisverhaal van Anne Lieke van Diepen

Namasté! Afgelopen jaar hebben we een maand door Nepal gezworven. Het eerste land in een reeks van twaalf in een tijdsbestek van zeven maanden. Voor Nepal hebben we de tijd genomen omdat het op de eerste plaats een zeer divers land is en het op de tweede plaats wat tijd in beslag kan nemen om van de ene naar de andere plaats te komen. Ons programma was vol, maar er was ook ruimte voor ontspanning en voor onverwachte zaken zoals een waterparasiet.

Annapurna Himalaya Range

Eén van de letterlijke hoogtepunten was een 5-daagse trekking door de Annapurna Himalaya Range. Bewapend met kleding voor zowel warm als koud weer, headtorches, pee-mates en een mummie-slaapzak, beginnen we vol goede moed de trekking die ons ca. 2400 m omhoog over waterige, zanderige en rotsige paden moet leiden naar de 3210 m. hoge Poon Hill.

Dag 1 Pokhara – Nayapul – Tikhedhunga

Pokhara is voor velen het startpunt voor een trekking door de Annapurna Himalaya Range. Na een vroeg ontbijtje vertrekken we met de taxi richting Nayapul. De rit neemt uiteraard, zoals bij elke tocht door het bizarre verkeer en over de zanderige en hobbelige wegen van Nepal, langer in beslag dan van tevoren bedacht, maar we komen in elk geval heel aan en leggen ons eerste half uur wandelen af.

Na een korte wandeling komen we aan bij de Annapurna Conservation Area check point, hier moeten we onze permits laten zien. En dan kan voor ons gevoel de echte trekking beginnen! Deze dag leidt ons over een gemakkelijk, hetzij erg warm en steil, pad, waar ook nog auto’s kunnen komen (je kunt er namelijk ook voor kiezen om vanaf onze eerste stop, Tikhedhunga, te starten). Het grootste gedeelte van de hike van vandaag lopen we langs de Bhurungdi Khola rivier. We kijken onze ogen nu al uit en maken een foto van elk klein stroompje water dat vanuit de bergen omlaag klettert. We beseffen nu al dat niet alleen het voornamelijke doel van de trekking, het bereiken van Poon Hill, fantastisch gaat zijn, maar vooral ook de tocht er naartoe zo geweldig mooi is dat het geen moment verveelt.

De hike van vandaag is relatief kort, na vijf uur zijn we al op onze bestemming, Tikhedhunga (op 1570 meter boven zeeniveau). We hebben nog geen teahouse voor de nacht, maar gelukkig kunnen we bij de tweede al terecht. We hebben nog energie over en zodoende gaan we samen nog even op ontdekkingstocht uit. Een hangbrug en wat ongelijke traptreden leiden ons naar een plek waar diverse watervallen uitmonden in een kleine rivier. Wauw!

Op de terugweg moeten we, als we wat paarden zien lopen op de smalle paden denken aan een van de waarschuwingen voor de trekking: wanneer je paarden of ezels tegenkomt op de trekking, zorg dan dat je aan de ‘binnenkant’ van het pad loopt. Aangezien de paarden met hun achterbenen naar ons toe staan, durf ik er niet langs. Mark is minder bang en passeert(lees: rent) met enkel een tik van een zwiepende staart het paard. Inmiddels hebben zich meer mensen verzameld aan beide kanten van de paarden en sta ik nog wat zenuwachtig te bedenken hoe ik in hemelsnaam ‘thuis’ ga komen, wanneer een vrouw via de ‘buitenzijde’ het paard passeert. Zij heeft duidelijk niet de waarschuwing gekregen en tot haar spijt: het paard trapt een aantal keer en de vrouw vliegt met enige vaart van de gelukkig niet zo diepe rand. We moeten ons niet voorstellen wat had kunnen gebeuren als ze twee meter verder was geschopt.

We keren terug naar ons teahouse. Wanneer je gebruik wilt maken van een warme douche of slecht werkende wifi, moet je hiervoor betalen. We eten een lokale Dahl Bhat en leren een Nepalees kaartspelletje wat erg goed van pas komt, want in de teahouses is verder niets te doen. De meeste mensen gaan na het buiten tanden poetsen, rond 20.00 uur dan ook richting kamer, althans, de 6 houten platen waartussen we onze slaapzak uitrollen, het opgehangen peertje uitknippen en we met het gesnurk van de buurman in slaap proberen te vallen.

Dag 2 Tikhedhunga – Ghorepani

We staan weer op tijd op. Vandaag hebben we een van de heftigste dagen voor de boeg. Deze dag staat bekend om het snel maken van vele hoogtemeters ( ca. 1300) over een pad dat de eerste uren voornamelijk uit traptreden bestaat. We vertrekken zo vroeg mogelijk, om de warmte van de zon voor te zijn. Aangezien we snel klimmen, worden we ook al snel getrakteerd op prachtige uitzichten, die weer zo verschillen van de dag ervoor. We kijken het dal in dat we achter ons laten en zien tegelijkertijd de eerste pieken van het Himalaya gebergte opdoemen. Die eerste blikken zijn al zo indrukwekkend, dat een oud fotorolletje zeker volgeschoten zou zijn. De wandeling is pittig en de zon heeft besloten het ons niet makkelijk te maken. Toch maakt dit niet uit met alles wat er onderweg te zien is.

We kijken het dal in dat we achter ons laten en zien tegelijkertijd de eerste pieken van het Himalaya gebergte opdoemen

Niet alleen de bergtoppen maken dit de moeite waard, we lopen o.a. door het dorp Ulleri waar het zo bijzonder is het lokale leven te zien. Zo lopen we langs een plek waar een buffel, nadat deze waarschijnlijk ter offering geslacht is, ontleed lijkt te worden. De onderdelen van dit beest liggen uitgespreid over een aantal vierkante meter. De kop, organen, de poten, alles heeft een plek. Een bloederig tafereel, maar passend bij de cultuur die Nepal zo rijk is.

De treden maken plaats voor een dichtbegroeid bos, waar de wandelaars zich meer verspreiden en je een lange tijd kunt lopen, zonder iemand tegen te komen. Duizenden Rhododendron bomen omringen het pad. Ondanks dat ze niet in bloei staan (ga hiervoor rond maart/april) zijn ze nog steeds indrukwekkend en kunnen we ons niet voorstellen hoe prachtig het moet zijn in het voorjaar om tussen de gekleurde bloemen door de besneeuwde Himalaya te zien. We klimmen nog steeds en merken dat de temperatuur begint te dalen op deze hoogte. Het aantrekken van onze jacks is overigens een ingewikkelde keuze, aangezien het zweet nog steeds op onze ruggen staat van de pittige klim.

We bereiken onze zeer simpele, maar sfeervolle teahouse voor de nacht in Ghorepani (2855 m.). In het midden van de woonkamer is een stenen haard geplaatst, waarboven waslijnen hangen voor onze vochtige trekkingkleren en er omheen banken staan waar we met een warme kop thee het Nepalese kaartspelletje spelen. De trekking schept een band. Mensen uit alle werelddelen, met eigen verhalen, redenen waarom ze hier zijn en welke richting ze op gaan, eten met elkaar aan tafel en wensen elkaar welterusten voor de komende, korte nacht.

Dag 3 Ghorepani – Poon Hill – Tadapani

De wekker gaat vandaag om 04.00 uur. Dit valt wat zwaar, zeker nadat we moeite hebben gehad met slapen, om iets wat later een waterparasiet blijkt te zijn. Niet de dag waarop je je miserabel wilt voelen, maar met goede moed starten we aan onze wandeling. In het donker met zo’n 300 anderen op dit pad bestaand uit enkel traptreden, verschijnselen van lichte hoogteziekte en 3 truien aan is het de bedoeling om binnen 45 minuten bijna 500 hoogtemeters af te leggen. Na 10 minuten voelt de lucht ijl en trekken we, ondanks de koude temperatuur, met een zweetsnor onze eerste trui uit. Er blijkt uit niets dat we iets van de zonsopgang op de toppen van de Annapurna gaan zien: een dik wolkenpak heeft zowel ons als de bergen omsingeld. Een aantal korte adembreaks later bereiken we de top, Poon Hill (3210 meter) waar het wachten en hopen is tot te zon opkomt en de wolken verdwijnen.

Op een goed plekje trekken we alle kleren die onderweg uit zijn gegaan weer aan, het is koud! De zon laat langzaam zijn eerste oranje gloed over de vallei schijnen. De wolken spelen nog een spannend spel, maar lijken ons dit moment toch te gunnen. Elke paar seconden verandert de aanblik en al snel zien we steeds meer reusachtige pieken van de besneeuwde toppen van de Annapurna range. De zon schittert op het ijs. Magisch…
Geen tijd is lang genoeg om je hier te blijven verwonderen over dit uitzicht. We kunnen blijven kijken. Maar na zo’n 200 foto’s en een warme kop thee om onze ijskoude vingers en kleine, koude lichamen te warmen, is het ook tijd om terug te gaan, te ontbijten, in te pakken en nog zo’n 5 uur te hiken.

De hike van vandaag is zowel up- als downhill. Gezien zowel eten als vocht mijn lichaam iets te snel verlaat, is mijn energielevel niet helemaal wat het hoort te zijn. Waar we de eerdere dagen steeds voorliepen op de gemiddelde snelheid, nemen we vandaag de tijd. Onderweg richting Tadapani, door het Rhododendronwoud, staan we plots oog in oog met zo’n 20 Langur-aapjes. Ook komen we vele paarden en ezels tegen op de route, de leveranciers van goederen op deze hoogte, maar blijft iedereen dit keer gelukkig ver weg van de ontzettend hoge klif.

Het is bijzonder om soms na een aantal dagen ineens mensen tegen te komen die dezelfde trekking lopen en we op de eerste dag hebben ontmoet. We zien er allemaal wat stoffiger en minder fris uit, maar met nog steeds de grote glimlach op onze gezichten als waar we mee begonnen. In Tadapani (2610 meter) blijkt dat onze teahouse van vanavond bereikt moet worden door nog meer trappen te beklimmen. Eerlijk, zijn we die wel wat zat. Maar, hoe cliché ook, is het het natuurlijk weer waard: we hebben vanuit de diningroom een fantastisch en vrij uitzicht op een aantal bergtoppen. We zijn moe. Na betaald te hebben voor een warme douche die koud blijkt, gaan we vroeg onze bedjes in en slapen we als roosjes. Dat was even nodig.

Dag 4 Tadapani – Ghandruk

We hebben uit mogen slapen. Dat wil zeggen, 07.30 ontbijten en 08.00 uur vertrekken. Vandaag hebben we een relatief korte wandeling voor de boeg van ca. 4 tot 5 uur.
Vandaag lopen we al aardig wat meters omlaag. Het valt ons op dat dit eigenlijk ingewikkelder is dan omhoog. Waar omhoog vooral conditie, uithoudingsvermogen en spierkracht telt, blijkt het dalen een grote belasting blijkt voor onze gewrichten. Daarnaast zijn de paden regelmatig stoffig of nat, waardoor het ontbreken van grip zorgt voor bijna-valpartijen, gelukkig allemaal met een goede afloop.

We hebben de tijd om het rustig aan te doen en nemen zodoende wat korte breaks bij mooie uitzichtpunten, tussen de rijstvelden of in kleine dorpjes waar kindjes met twee handen voor het hart ons verwelkomen: Namasté.

Eenmaal in Ghandruk (1940 meter), dat bekend staat om zijn idyllische karakter en zijn huisjes met blauwe daken zijn een aantal tea houses volgeboekt. Uiteindelijk komen we echter terecht in het meest luxueuze teahouse op de trekking tot nu toe, we hebben zelfs een twijfelaar en een eigen toilet en douche, die weliswaar uiteindelijk koud blijkt te zijn.
In Ghandruk zelf is een aantal leuke bezienswaardigheden waar we vanwege de korte duur van de hike, ruim de tijd voor hebben. Zo bezoeken we meerdere musea die meer inzicht geven in het leven van de lokale bevolking. In deze regio wonen voornamelijk veel Gurung (een van de etnische groepen in Nepal en onderdeel van de Gurkha-stam). We lopen door het dorp, ontmoeten wat lokale kinderen, ezels en kippen, spreken de mantra ‘ohm mani padme hum’ uit bij de prayer wheels van het Tibetaanse klooster.

Dag 5 Ghandruk – Nayapul – Pokhara

Vandaag is de laatste dag van onze trekking. Met een dubbel gevoel gaan we op pad. Als je eenmaal weet dat een warme douche, een goede koffie en comfortabel bed op je wachten, is het makkelijk hier naar uit te kijken. Toch hadden we ook makkelijk er nog wat dagen aan willen en kunnen plakken. Its all about mindset.

Alsof het zo bedacht is, mogen we vandaag wat betreft uitzichten alles nog een keer meemaken. Door het bos, langs watervallen, door de rijstvelden en met de bergtoppen in onze rug wandelen we via het dorp Kimche en de vallei van Modi Khola richting Nayapul.
We herkennen de rivier waar we de laatste uren langslopen als het startpunt van 5 dagen geleden. Aangekomen bij de andere zijde van de brug waar we toen overheen liepen, kunnen we niet anders dan ons rijk en trots voelen.

Tot nu toe hebben we Nepal al als een van de meest diverse landen bestempeld die wij ooit hebben bezocht. De trekking bevestigt nogmaals dit beeld. De uitzichten zijn adembenemend en elke keer weer verschillend. De ene dag struikelen we over de wortels van de enorme bomen in het frisse regenwoud, het volgende moment lopen we door rijstvelden waar het gemakkelijk 30 graden is. De paden zijn over het algemeen goed begaanbaar. Deze trekking wordt in Nepal als easy gecategoriseerd, wat we ons kunnen voorstellen als je het vergelijkt met de ABC (Annapurna Base Camp) of EBC (Everest Base Camp), maar een redelijke conditie, doorzettingsvermogen en wat ‘guts’ zijn toch wel wat vereisten op deze trekking. Daarnaast maken ze je trekking ook leuker, zo klommen wij een aantal keer van de gebaande paden af om terecht te komen bij een adembenemend mooie waterval, of om op een lokale schommel te schommelen.

Ga voor fairtrade

Gezien wij nooit een trekking hadden gedaan hebben wij voor deze trekking een gids en porter ingehuurd. Wij hebben dit geboekt in Nederland. De meeste trekkingen, dus zeker ook deze, kunnen ook zonder gids en porter gedaan worden, dit hangt allemaal af of je voldoende van de bovengenoemde eigenschappen bezit. Veel porters en gidsen worden flink uitgebuit, als je gebruik wilt maken van een porter en/of gids, zorg er dan voor dat je research doet of de lonen en werkomstandigheden goed zijn voor deze hardwerkende mensen! Kortom, ga voor ethical/fairtrade organisaties!

Anne Lieke is samen met haar man op niet zomaar een reis. Ze hebben beiden hun baan opgezegd, hun huis verhuurd en hun twee katten ondergebracht , om samen in elk geval zeven maanden op reis te kunnen.

Nepal was het startpunt, waarna zij hopen in elk geval nog elf andere landen te gaan bezoeken. Meer zien van hun reis? Kijk op instagram.com/travellingvandiepens