Reisverslag Estland | Wilde beren en ruige natuur

Wilde beren en ruige natuur in Estland

Een verhaal van Manon Verijdt

Na het genieten van de veenmeren en de zee was het tijd om verder te rijden naar mijn volgende bestemming in Estland. Dit was echter niet zomaar een overnachting, maar een overnachting in een beer-kijkhut in letterlijk ‘the middle of nowhere’. Samen met een gezin uit Litouwen werd ik die avond opgesloten in een hut van ongeveer zes bij vier meter, waarin enkel bedden, een droogtoilet en vele stoelen stonden.

Aan weerszijden van de hut waren meerdere ramen en meerdere camera-gaten beschikbaar, waardoor we de omgeving konden verkennen. Het werd hierbij aangeraden om de cameragaten dicht te laten waar mogelijk, omdat de bruine beren een ontzettend goed reukvermogen hebben.

De beer-kijkhut

We zaten nog geen half uur, toen we ons eerste ‘wildlife’ spotten. Wel vier wasbeerhonden speelden en speurden vervolgens zo’n drie uur lang aan beide zijden van onze hut. Het was een genot om deze dieren zo in hun natuurlijke habitat te observeren, maar het waren niet de beren waarop wij gehoopt hadden. Ondertussen zakte de zon steeds verder weg en omdat de hut voornamelijk omringd was met bos, was het al snel gedaan met de goede lichtomstandigheden.

vier wasbeerhonden speelden en speurden zo’n drie uur lang aan beide zijden van onze hut

Desondanks probeerde ik in het allerlaatste schemerlicht nog andere wilde dieren te spotten. Mijn ogen vielen haast dicht en ik stond op het punt om in mijn slaapzak te kruipen, toen ik in de verte een vlek zag verschijnen. Ik had echter zo lang gehoopt op een ‘vlek’, dat ik het zelf niet eens kon geloven dat er nog meer wilde dieren waren gekomen.

Pas na enkele minuten besloot ik om toch maar even een van de Litouwse bezoekers te informeren en te vragen om mee te kijken, naar wat ik meende, een beer was. Beiden geloofden we onze ogen niet toen het daadwerkelijk zo bleek te zijn dat een jonge, mannelijke bruine beer rondom onze hut naar voedsel aan het zoeken was. Het gevoel om dit enorme beest zo dichtbij te hebben was overweldigend.

Een traktatie

De volgende ochtend stond ik al vroeg weer buiten mijn bed, omdat de gids vertelde dat er zowel ‘avondberen’ als ‘ochtendberen’ zijn. Nu ik daar was, wilde ik natuurlijk geen enkel risico lopen om een van de ochtendberen te missen. Ondanks dat deze ochtendberen zich die specifieke ochtend niet lieten zien, werd ik wel nog om 5:00 uur getrakteerd op een bezoekje van een eland, welke alle tijd had om in aan de bosrand te genieten van zijn ontbijt. Met deze eland sloot ik mijn bezoek aan deze beer-kijkhut dan ook tevreden af.

Mijn reis vervolgd

Na deze wonderlijke overnachting stond mijn tweede Airbnb op de planning. Ditmaal niet uitgekozen vanwege de lokale host en het ontdekken van de cultuur, maar juist vanwege het excentrieke uiterlijk van deze zogenaamde ‘cabins’. Tijdens mijn reis naar Voose, de locatie van de accommodatie, werd me echter pas duidelijk in welke omgeving ik mij bevond. Meer uitgestrekte weides en graanvelden en natuurlijk het oh zo bekende Estse bos. Het was zelfs zo dat ik tijdens mijn reis ben gestopt om naar een jagende, felrode vos te kijken.

Natuurvriendelijke cabins

Bij aankomst bij de accommodatie werd ik direct enthousiast. Een heuvel tegen de bosrand, bezaaid met vijf kleine, zeshoekige cabins. De bovenste, en grootste, was voor mij bedoeld voor de komende twee nachten. Zowel aan de voorkant als aan de achterkant had ik hierbij een prachtig uitzicht over het landschap en het mooiste van alles; omdat er alleen een bed in de cabin stond, kon ik alles liggend in mijn bed in me opnemen.

In een gesprek met de gastheer kwam ik erachter dat deze cabins allen gemaakt waren van stro met een isolatie van versnipperd papier. De mensen uit Estland hebben een drive om innovatief te zijn en streven daarnaast naar een duurzame, natuurvriendelijke manier van bouwen. Het resultaat daarvan waren dus deze excentrieke cabins.

Genieten van veengebieden en water

Ook rondom Voose lag een veengebied verstopt in het bos. Ik besloot ditmaal te voet erheen te gaan en te kijken of dit veengebied de Viru Raba kon overtreffen. Helaas bleek dit niet zo te zijn. Er was dan wel een reusachtig meer aanwezig waarin ik ontzettend graag had willen zwemmen, maar het bewolkte, grauwe weer wierp een letterlijke schaduw over de ervaring van deze veenmeren.

Op mijn terugweg besloot ik nog kort een omweg te nemen. De kaart die ik eerder had gezien toonde twee grotere meren, dus ik verwachtte hierbij een ander deel van het veengebied te gaan zien. Ondanks dat ik eerder die dag teleurgesteld was geweest, kon een andere terugweg nooit kwaad en besloot ik dus de afslag naar rechts te nemen. Dat bleek de beste beslissing van de dag te zijn, toen ik na het volgen van een smal houten pad bij twee prachtige meren aankwam, welke omgeven waren door bos en waar de lelies op het water lagen.

Op de terugweg naar mijn accommodatie bedacht ik me nogmaals dat ik het echt getroffen had met deze reis. Goed weer, niet te heet, prachtige natuur, uitzonderlijke accommodaties en de meest vriendelijke gastheer en -vrouw. Voor mij voelde Estland als het Canada van Europa en ik weet dan ook zeker dat ik deze bestemming dichter bij huis zeker nogmaals ga bezoeken, wat na het noordelijke gedeelte van het land te hebben gezien wil ik nu ook naar de westkust en het zuiden toe. Mijn wens is om dan met de trein te reizen, en zo zelfs o.a. Duitsland en Polen te ervaren.

Ben jij al eens in Estland geweest? Of staat het vanaf nu ook op jouw bucketlist? Voor mij blijft dit land nog even op mijn bucketlist, omdat ik nog lang niet alles gezien heb! Ook Letland en Litouwen zijn daar ondertussen bijgekomen, omdat ik heb gehoord dat het daar ook prachtig moet zijn. Kijk voor Letland daarom vooral even naar dit artikel van Pauline van der Waal.

---

Lees hier deel 1 van mijn reisverslag over Estland

---