REISVERSLAG | Trailrunnen in Zwitsers Unesco Werelderfgoed

Trailrunnen in Zwitsers Unesco Werelderfgoed

Een verhaal van Guy Houben

Een buitenlandse werkopdracht klinkt vaak exotischer dan het werkelijk is. Een weekje Shanghai of New York en niet verder geraken dan de vergaderzaal.  Been there. Frustrerend voor een outdoorlover als ik, maar het kan ook anders. In het najaar van 2019, zeg maar het pre-Coronatijdperk, had ik een werkopdracht in Zürich. Ik ruilde mijn vliegtuigticket voor de auto om aansluitend te kunnen doorreizen naar mijn tweede thuis, Berner Oberland, voor een verlengd weekendje trailrunning.  Uitvalsbasis: de jeugdherberg Sonnenhof in Interlaken, met zicht op de Jungfrau.

Het plan? Ik had me onlangs een heerlijk boek aangeschaft. ‘Run the Alps Switzerland, 30 must-do trail runs’ en ik zat uiteraard op hete kolen om erin te kunnen vliegen. De dag was eindelijk aangebroken om mijn ‘Run The Book’ voornemen aan te vatten.

Dag 1/3: Lauterbrunnen-Grindelwald, the best of Jungfrau Marathon

Yep, perfect samengevat door de auteur. En ik kan het beamen, na vier deelnames aan de moeder van alle bergmarathons.  Omdat start en finish in een verschillend bergdal gesitueerd zijn, vat ik de start aan in Zweilütschinen. Gelegen op de uitloper van beide dalen, vijf kilometer vóór Lauterbrunnen. Vanaf dan is het onafgebroken genieten van de natuurpracht. Ik ben hier al vaak geweest, maar deze schoonheid blijft me overvallen.  Lauterbrunnen, met de dominante Staubbach Wasserfall. Mja, het is duidelijk waarom dit basejump place to be is. En dan klimmen via ‘de muur’ naar Wengen, een niet met de wagen bereikbaar mondaine skioord dat tegenwoordig kreunt onder de global warming. Ik laat de stad achter me met indrukwekkend zicht op Mürren, aan de overkant van het dal op ongeveer gelijke hoogte. Wat een dimensies!

Ik weet wat komen gaat, maar het wow-gevoel wordt er niet door onderdrukt. Na meer dan 2u lopen, 1000 hoogtemeters boven mijn start bereik ik een meer alpiene omgeving. Bomen verdwijnen en maken plaats voor rots en natuurlijke stilte. Dit is UNESCO werelderfgoed. Mja. Dat hoeft niet verdedigd te worden, dat is evident.

Jungfrau, Mönch en Eiger in één beeld

Wat een schoonheid met achtereenvolgens Jungfrau, Mönch en Eiger in één beeld. De Eigermorene, het meest pittige stukje van de Jungfrau Marathon én van deze trailrun.  21km ver, 2200m hoog met een stralend blauwe hemel.  Beter dan dit kan het niet worden, bedenk ik terwijl ik nog uithijgend van de inspanning een 360° selfie-opname maak.

Eventjes uitblazen en energie opdoen in Kleine Scheidegg voordat ik de afdaling naar Grindelwald aanvat. Aan de voet van de noordwand van de Eiger komt mijn klimmershart uiteraard niet tot rust.  Het zal de aantrekking van de wand wel geweest zijn waardoor ik onderweg nog 5km extra op de teller loop door een foute afslag te kiezen … richting wand. Moe – zeg maar kompleet uitgeteld – bereik ik Grindelwald na 35km, meer dan 2000 hoogtemeters en bijna 6u  lopen.

Dag 2/3: Schynige Platte – Grindelwald, above it all in the Bernese Oberland

Lekker geslapen en goed gerecupereerd van de voorgaande dag besluit ik het toeristisch traject naar Schynige Platte lopend te overbruggen. Handig, want daardoor kan ik in Wilderswil van de trein stappen en onmiddellijk van start gaan. Nu ja.  Wel handig, maar niet simpel: 1500 hoogtemeters over vijf kilometer. Het valt me onderweg op hoe overweldigend de natuurkleuren in deze periode van het jaar zijn. Mijn eerste keer in de Alpen gedurende de herfst, maar zeker niet de laatste.

Het grote voordeel van deze heftige start is dat ik ‘boven’ meer kans zal hebben om van de uitzichten te genieten omdat het de rest van de tocht glooiend zal verlopen. Om van échte natuurrust te kunnen genieten moet ik nog even geduld oefenen. Tussen Schynige Platte en de graat met zicht op Interlaken en beide meren is er immers een druk toeristentransport, maar na een half uurtje lopen heb ik de wereld alweer voor mezelf én enkele paragliders die behendig gebruik maken van de beschikbare thermiek.

na een half uurtje lopen heb ik de wereld alweer voor mezelf én enkele paragliders die behendig gebruik maken van de beschikbare thermiek

Hemels, die vergezichten. Links van me, meer dan een kilometer dieper, Interlaken. Eern staalblauwe hemel waardoor ik een heel duidelijk zicht heb op de scherpe Harder Grat, mijn ultieme trailrun-uitdaging. Aan mijn rechterzijde, eveneens duizend meter onder me, Grindelwald en verder nog mijn speelterrein van gisteren. Ja, dit lijkt wel de top of the world.

In First waag ik me nog effen op de nieuwste toeristische attactie: de cliff walk. Een hoog pretparkgehalte en niet echt aan mij besteed, maar wel leuk voor wie maximaal van uitzicht met minimum aan inspanning wil genieten. Downhillen naar Grindelwald en terug naar start met de trein. 27 kilometer en 2600 hoogtemeters. Alweer een topdagje.

Dag 3/3: Stechelberg Obersteinberg Classic, a world heritage loop

De afsluiter en de kortste omdat ik ook nog mijn autoritje naar huis voor de boeg heb. Vreemd, maar het is er precies nog nooit van gekomen om eens helemaal het einde van het dal te verkennen … tot vandaag. Vanuit Stechelberg tegen de stroom van het bergwater in vijfmeter en vijfhonderd hoogtemeters lopen tot op een T, die de aanzet is naar het traverseren in een halve kom ruw en desolaat werelderfgoed met op het verste punt een fotogeniek plekje dat een 360° uitzicht oplevert.

Zo indrukwekkend kan je het zelf niet verzinnen. Terug naar de T en downhillend over gekend terrein.  Zeventien kilometer en 1700 hoogtemeters.  Het waren slechts drie dagen, maar ze staan wel vereeuwigd op mijn harde schijf. Nog 27 én de bonus – Harder Grat!!! – te lopen.

---

Lees hier alle verhalen en tips over trailrunning

---

!