Bergans of Norway

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Stoabergmarsch 2019, een loodzware 24-uurs wandeling

Een verslag van Ton Peters | 22 juni 2019, St. Ulrich am Pillersee

Een wandeltocht van 24 uur van meer dan 50 kilometer en ongeveer 5000 hoogtemeters; dat is nog eens een  uitdaging. Mijn wandelmaatje Marcel en ik hoefden niet lang na te denken en schreven ons in voor deze machtige wandeltocht in Tirol.  Op zaterdagochtend 22 juni verschenen wij met  wandelstokken en een goed gevulde  rugzak aan de start. Onze voorbereidingen voor de tocht waren minimaal te noemen, zonder problemen konden we 25 kilometer wandelen en dat moest dan maar voldoende zijn.

De start

Als allereerste van een groep van bijna 130 deelnemers meldden wij ons bij de start in Leogang.  Daarna volgen alle andere wandelaars van verschillende leeftijden waarna we met zijn allen een groepsfoto maken en de laatste instructies ontvangen. Klokslag negen uur vertrekken we.

“Op meerdere plekken in Oostenrijk worden er rond de langste dag 24-uurswandelingen gehouden. Er wordt in bijna alle gevallen dik 40 kilometer gewandeld in bergachtig terrein, ook in het donker.”

In een lange sliert lopen wij langzaam richting de voet van de Leoganger Steinberge , de wolken verbergen helaas het zicht op de steile bergwand. Het pad gaat van asfalt naar steen, van dubbel naar single track en al snel komen er de eerste haarspeldbochten.

We klimmen gestaag en de eerste korte stop gebruik ik om mijn korte broek aan te trekken want het is broeierig warm. Nadat we twee uur lang door de bossen omhoog lopen komen we boven de wolken uit in een open landschap.

Op naar de Passauer Hütte 2050+

Tot nu toe is de groep netjes bij elkaar gebleven maar nu beginnen er toch gaten te vallen. Sommige wandelaars willen sneller en aan de achterkant kunnen andere wandelaars het niet bijbenen. Langs kabels en stalen beugels klimmen wij verder omhoog. Terwijl we genieten van het prachtige uitzicht, krijgen we eindelijk de Passauer Hutte in het vizier. Daarvoor moeten wij nog wel eerst door een soort keteldal verder omhoog tot aan de Mittagsscharte, een soort pas.

Twee gidsen moedigen ons aan door op hun waldhoorn te blazen wat een mooie echo geeft. Twee medewandelaars zetten het op een jodelconcertje. Erg leuk; we strijken neer bij de hut voor een stevige lunch.

De Passauer Hütte
De Passauer Hütte

De Passauer Hütte is een populaire stop bij veel wandelaars. De omliggende rotswanden zijn uitermate geschikt voor ´klettersteigen´, klimroute staan aangegeven. Verder kunt van hieruit de Birnhorn op 2634+ beklimmen.

Een bord bij de Passauerhütte met diverse klimroutes

Opvallend is de enorme grote hoeveelheid sneeuw die hier op 2000 meter hoogte in deze tijd van het jaar nog aanwezig is.

Sneeuwvelden aan de zuidzijde van de Passauer Hütte

Onweer en regen

Na de lunch dalen wij aan de achterzijde weer af en passeren we een aantal sneeuwvelden. Een gems houdt ons vanaf een afstand in de gaten. De sneeuwvelden bevatten verraderlijke smeltgaten en zijn natuurlijk glad, oppassen dus.

Afdalen tussen en over de sneeuwvelden.

Terug in het bos trek de lucht ineens dicht. We horen een paar onweersklappen en bereiden ons voor op het ergste. De zorgen waren niet voor niets, na enkele minuten vallen dikke druppels als een ware douche op ons. Iedereen trekt snel regenkleding aan maar dat kan niet voorkomen dat enkele wandelaars doorweekte voeten krijgen.

We horen een paar onweersklappen en bereiden ons voor op het ergste

Schuilen gaat niet dus stappen we stevig door om maar zo snel mogelijk beneden uit te komen in het dal. Gelukkig verdwijnt  de regen weer net zo snel  als dat die kwam zodat we de nattigheid van ons af lopen.

De lucht trekt dicht tijdens het afdalen…

Onderweg raak ik telkens weer aan de praat met mede-wandelaars en hoor hun verhaal. De meeste van hen  komen uit Tirol, wonen in de buurt en kennen de regio. Sommige hebben al eerder meegedaan en andere hebben elders een soortgelijke mars gelopen. Ze verzekeren mij dat we ons er samen doorheen slaan tot de finish.

Na de regen komen we rond zes uur onder in het Saalachtal uit waar we een uitgebreide pauze houden met een warme maaltijd. Hier trek ik droge sokken en de lange broek aan want we lopen zo de avond in. Het zwaarste deel hebben we nu achter de rug maar de eerste afvallers melden zich. Vermoeidheid, blaren en natte kleding hebben hun tol geëist zodat hier hun eindpunt ligt.

Maar wij gaan door,  de nacht in. Fris uitgerust lopen we parallel aan de hoofdweg het dal door in noordelijke richting tot we de Schilergraben rivier oversteken. Dan slaan we linksaf het prachtige dal in. Het eerste deel is mooi asfalt en ook zeer geschikt voor fietsers. De weg voert ons naar het Jausenstation Vorderkaser. Een leuke bestemming voor een dagtocht waar je de 400 meter lange Vorderkaserklamm kloof in kunt wandelen. Voor ons de plek waar wij onze hoofdverlichting uit de rugzak halen. Het begint te schemeren en de duisternis valt bij het bewolkte weer vroeg in.

De nacht valt over de Schilergraben

Wandelen in de nacht

Als snel is het donker, de wandelaars worden stiller en de sliert van lampjes zet de tocht voort richting de Römmersattel. Dit is de pas, waar je vanuit het Salzburger Land op 1200 meter hoogte weer Tirol in loopt. In mijn beleving zou het pad redelijk breed en niet te steil zijn maar… helaas. Na enkele kilometers wordt het een steile single track. De groep valt weer uiteen. Via haarspeldbochten slingeren we omhoog terwijl de conditie van het pad slechter wordt. Ik krijg een mega dip maar Marcel houdt mij op de been.

Via haarspeldbochten slingeren we omhoog terwijl de conditie van het pad slechter wordt

Denk je dat je bijna boven bent, zie je ver boven je de lampjes van onze voorliggers. Moet ik daar nog heen? Ik ben al zo moe, mijn voeten doen pijn en ik wil slapen. Vind ik dit wel leuk? Waarom doe ik dit? Allerlei excuses om bij de pauze te stoppen schieten door mijn hoofd maar ondertussen klimmen we in het donder gewoon door. We halen een aantal wandelaars in die ook niet meer soepel gaan.

Ontmoetingen in het donker…

Het is al ruim na middernacht als we eindelijk de top van de pas bereiken. Even hergroeperen en dan moeten we gewoon weer door maar nu over een breed pad. We zijn nu op het oefenterrein van het leger in Hochfilzen. Tijdens het afdalen spelen de kuitspieren van Marcel op dus nemen we gas terug. Zo heeft bijna iedereen wel zijn dipmomentje. Ook de gids loopt al op blaren en gaat geforceerd lopen waardoor ook zijn kuitspieren beginnen te protesteren.

Na een half uur afdalen  zijn we eindelijk bij de pauzeplaats op 1000+ hoogte waar we in een kantine wat kunnen eten en kunnen bijkomen. Er wordt voor de liefhebber een yoga sessie verzorgt maar ik sluit liever even mijn ogen. Verrassend genoeg knap ik goed op en herstel prima zodat we om 3.00 uur in de morgen weer fris verder kunnen.

Er wordt voor de liefhebbers een yoga sessie verzorgt maar ik sluit liever even mijn ogen.

Blijkbaar hebben we de route redelijk snel afgelegd, voor de organisatie reden genoeg om er nog een extra ronde van 5 kilometer aan toe te voegen.  Wéér een paar honderd meter klimmen, koeien ontwijken die op het pad staan en in het donker steil afdalen door het bos. Achter mij hoor ik af en toe gevloek en uitglijdende wandelaars. Sommige hebben geen goede lamp bij zich of te glad schoeisel. Weer wordt er een wandelaar opgepikt door de organisatie die niet meer verder kan. Als we uiteindelijk het bos uitlopen begint het langzaam licht te worden.

Eindelijk weer daglicht…

Nu is het een klein stuk tot aan de laatste pauzeplaats aan de Wiesensee. Hier wacht ons een heerlijke kop koffie en lekker gebak. Alweer een korte pauze waar je enorm van opknapt.

Pauze aan de Wiesensee

Het laatste stuk

Na de pauze gaan we weer verder.

De tocht gaat nu verder door het dal naar Flecken aan de voet van de Buchensteinwand 1462+ met op de top het prachtige 28 meter hoge St. Jacobskruis. Hier moeten we na inmiddels ruim 45km nog even 600 meter  tegen aan buffelen.

Flecken met prachtige boerderijen

Ik raak met Yvonne uit Wenen aan de praat en we delen elkaars wandelervaring en voor je het weet zijn we al weer halverwege de klim. Marcel gaat ook weer prima en loopt een tiental meters voor mij uit. Het begint te regenen maar dat ervaar ik als een heerlijke afkoeling.

Op de flanken van de Buchensteinerwand

Het pad naar de finish is erg lang, gelukkig niet al te steil, we doen er wel ruim 1,5 uur over. Het St.Jacobskruis wat op de finish staat komt langzaam steeds dichterbij en dan eindelijk  zijn we er…

Finish bij het St. Jacobskruis

Met applaus van de organisatie worden we opgewacht en na 53 kilometer, 3000 meter klim en 2100 meter  afdaling zit het er  op. Nu eerst ontbijten, het fel begeerde T-shirt in ontvangst nemen en natuurlijk genieten van een lekkere pul bier.

Proost

Zou je de Stoabergmarsch ook graag een keertje willen lopen? Dat kun, via deze link kun je je nu al inschrijven voor de editie 2020.

Overnachten in de regio

Hotel Alte Post in Fieberbrunn

Wij overnachtten in het Hotel Alte Post in Fieberbrunn, een heerlijk hotel met een prachtige wellness. Hier konden wij na de tocht heerlijk relaxen en bijkomen. Het hotel ligt erg centraal ten opzichte van alle recreatiegebieden. Te voet kun je naar de Lauchsee voor een zwempartij of naar de bergbaan aan de zuidkant voor een bergwandeling. Klik hier voor meer activiteiten.

Nog even terug

Het 28m hoge St. Jacobskreuz bij mooi weer.

Wij gingen de volgende dag terug naar de Buchensteinwand, onze finishplek. Het weer is nu fantastisch en de stoeltjeslift vanuit St. Jacob in Haus brengt ons dit maal in 10 minuten naar boven.

De stoeltjeslift naar de Buchensteinerwand
Prachtig uitzicht

De Buchensteinwand is een prachtige ski- en wandelgebied waar je het hele jaar door geweldig kunt recreëren. Er is een prachtige panorama- en bloemenwandelroute en natuurlijk het 360 graden uitzicht vanaf het St. Jacobskruis. Klik hier voor meer info. #aanrader

klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië


 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

 

Yomads

Onvergetelijke outdoorreizen van Yomads

Bij Yomads draait alles om het creëren van onvergetelijke outdoorreizen. De trips zijn speciaal geselecteerd zodat je op de meest unieke plekken komt, #opjebucketlist. Je ontdekt tijdens het hiken ongerepte landschappen en nieuwe bestemmingen. In kleine groepen, ver buiten de gebaande paden en weg van de massa. Lees meer

Little America

Unieke rondreizen door het noordwesten van de VS

Ontdek de Pacific Northwest door de ogen van de locals met Little America. Je verblijft in kleinschalige accommodaties, midden in de overweldigende natuur van Oregon en Washington. Maak kennis met de vriendelijke hosts en beleef een unieke en onvergetelijke reis, ver weg van het massatoerisme.
Lees meer