Wandelen in Duitsland | Ik verkende 6 etappes van de Hohe Mark Steig

Wandel ruim 150 km door het natuurpark Hohe Mark. Van Wesel naar Olfen. De Hohe Mark Steig voert je door dichte bossen, dromerige heidevelden, schilderachtige weilanden en merenlandschappen. Adem de uitgestrektheid in, hoor de stilte en beleef landschappen met unieke uitzichten. Er zijn zeven gevarieerde etappes van 19 tot 27 km lengte. Elke dag is anders.

Wandelen in harmonie met de natuur en geniet van bijzondere spektakels in het natuurpark Hohe Mark. Onderweg kun je de gastvrijheid van steden zoals Wesel en Haltern am See ervaren. De Hohe Mark Steig is in twee richtingen te lopen. Dit is fijn, want mijn man en ik lopen elkaar iedere etappe tegemoet. De route is meestal gemarkeerd met roze bordjes met een slingerende weg erop.

De eerste etappe, Wesel aan de Rijn naar Bärenschleuse, 23 km

Het wandelroute begint langs de Rijn en voert langs de jachthaven naar het eerste hoogtepunt van deze etappe: de Auesee in Wesel. De route kan nauwelijks mooier beginnen. Daarna gaat het verder met een fascinerend panoramisch uitzicht over het uitgestrekte groen en de armen van de Oude Rijn.

Dan volgt een complete verandering van het landschap, aangezien het pad mij door het bos richting Diersfordt Castle leidt. Deze zeer idyllische route biedt perfecte de mogelijkheid om een ​​korte pauze te nemen. De volgende verrassing is het heidelandschap in het Diersfordterwald: het Große Veen. Een complex van open duinen, heidevelden, dennen- en eikenbossen. Een echt juweeltje. De heikikker en zeldzame plantensoorten als zonnedauw en katoengras voelen zich hier thuis.

Deels over zandpaden en houten promenades slingert het pad door het unieke en onverwachte heidelandschap verder de Stemkens Heide in, die wordt gekenmerkt door landduinen, droge zandgraslanden en zandige heidevelden.Daar ligt nog een verborgen pareltje op mij te wachten, prachtig gelegen en omgeven door bosrijke duinen: de dromerige heideplas “Zwart Water”. Het is het oudste natuurgebied van Wesel!

Over smalle paden, door hoge gemengde eiken- en dennenbossen, voert de route door het Diersfordterwald en vervolgens naar Blumenkamp, ​​een rustig landelijk district van Wesel. Het laatste stuk, ca drie km, gaat langs de Issel, oftewel de IJssel. Dit stuk liep wat minder prettig, omdat het pad niet gemaaid was. De brandnetels stonden okselhoog en de grasaren beten zich vast in schoenen en sokken. Alsof ze niet wilden dat er nu al een eind aan deze etappe zou komen. UIteindelijk bereik ik toch het eindpunt van deze etappe het cultuurmonument “De Berensluis”.

De tweede etappe, Bärenschleuse naar Schermbeck, 25 km

Ook deze etappe is erg afwisselend en een waar wandelplezier! Vanaf de Bärenschleuse, een prachtige plek die niets met beren te maken heeft, gaat het over en langs de Issel. De sluis werd begin 17e eeuw in het laagland van de Issel gebouwd om de watertoevoer naar de vesting Wesel te regelen. Restauratiewerkzaamheden hebben ervoor gezorgd dat de sluis vandaag de dag nog steeds operationeel is. De naam Bärenschleuse vindt zijn oorsprong in de oude term “Beer” voor “slot”.

Ook hier is het pad de eerste kms niet gemaaid. Ik wandel verder langs de Issel. Luister naar het kabbelen van het water en laat me leiden door de prachtige, landelijke omgeving. Hier worden akkers en weilanden afgewisseld met bouwland en kleine boomeilanden.

Weer op de verharde weg ga ik richting een spannende plek: het Pankok Museum, het voormalige huis van de kunstenaar Otto Pankok.
Een absoluut natuur-cultureel genot! Het prachtige pand is romantisch gelegen midden in een klein bosgebied aan de Issel.

Ik volg de wandeling naar het bosgebied Steinberg. Vervolgens door heel verschillende landschappen naar het volgende bosgebied, het Schemeringbos. Hier geniet ik van de stilte om mij heen. In dit landschap gebeurt iets heel wonderbaarlijks: het creëren van nieuwe wildernis en daarom heet het: “New Twilight Forest Wilderness”. Het hele schemerbos maakt deel uit van een Europees netwerk van beschermde gebieden. Hierdoor kan het bos terugkeren naar de oorspronkelijke staat en een thuis worden voor bosvleermuizen, wilde katten, spechten en doodhoutkevers.

Het Twilight Forest vergezelt mij op de wandeling, gaat over in Lichtenhagen en nadert bijna Altschermbeck. Opnieuw gaat het pad door gevarieerd landelijke gebied, over de Mühlenbach en dan, als je wilt, de stad in. Daar kun je de wandeling beëindigen met een lekker tussendoortje of een warme hap.

De derde etappe, Schermbeck naar Dorsten Lembeck, 19 km

De mooiste etappe tot nu toe. Voor de verandering geen brandnetels, kleefkruid en grasaren, maar uitzicht op duinen, bos en kasteel Lembeck.
Het pad voert mij door het midden van Altschermbeck en weer het dorp uit. Een kleine omweg op het pad naar rechts en ik loop in het bos – in het hertengebied van de Üfter Mark. Dit kan heel spannend zijn, want met een beetje geluk tref je de koning van de bossen – misschien tijdens je wandeling door het bosrijke gebied van de Üfter Mark, of vanaf het uitkijkplatform op de Rhader Weg, waar je een weids uitzicht hebt.

De etappe van vandaag viareert tussen zachte bospaden, langs weilanden, door open plekken richting Witte Berge en Deutener Moore.
De stuifzandduinen, de zogenaamde “Witte Berge” en de Deutener Moor vertegenwoordigen een vegetatie die niet gevarieerder kan zijn: dennen, berken, eiken, zandpaden en de geur van naaldbomen. Een betoverend landschap.

Ik adem de heerlijke sfeer in en neem ruim de tijd om ervan te genieten. Nog een kort stuk door het bos en dan wandel ik over de Rhader Mühlenbach, die met zijn uitstekende waterkwaliteit een welkome verfrissing is. Ik neem hier de tijd om even te pauzeren.

De beek wordt grotendeels gevoed door water uit de Hohe Mark. Dit betekent dat het water zelfs midden in de zomer lekker koel en zuurstofrijk is. Er leven hier nog zeldzame soorten, zoals de rivierdonderpad en de Rivierprik. Over een lange laan loop ik verder door het landschap. Bij een herdenkingskruis loop ik het bos in. Dit bosgebied omringt kasteel Lembeck. Als je wilt kun je een kijkje nemen bij het indrukwekkende kasteel. Het is een van de mooiste waterkastelen in het Münsterland. De prachtige tuin herbergt het ruim 250 verschillende rododendrons en azalea’s. De etappe van vandag komt aan zijn einde in het idyllische stadje Lembeck.

De vierde etappe, Dorsten Lembeck naar Haltern Am See, 23km

De vierde etappe alweer. Het was alweer genieten. De routes worden steeds mooier. Vandaag geen wild of bijzondere vogels gespot, maar bijzondere jeneverbeslandschappen. Over lanen, langs de bosrand en van daaruit het bos in. het is genieten van de stilte en ontspanning die ik in het bos ervaar.

Wanneer ik het bos verlaat, gaat de route verder over oude lanen, langs het, buiten gebruik zijnde, kleine treinstation van de stad richting Midlicher Mühle. Deze molen ooit gebouwd als graanmolen, later in gebruik als jeugdherberg, ligt op slechts een korte wandeling van het pad op de Midlicher Bach, dat is ingebed in de weidevallei aan de Beck, een schilderachtig juweeltje.

De volgende bestemming is de brandwachttoren van Galgenberg. Met bibberende handen klim ik omhoog. Als ik alleen loop, ben ik toch niet zo’n waaghals. De klim wordt beloond. Bovenin de toren geniet ik van een prachtig uitzicht over het dak van het bos. Na een paar minuten daal ik de toren af en wandel ik verder.

Ik passeer het natuurpark Granat, loop langs de goed verborgen telecommunicatietoren Haltern/Hohe Mark en bereik dan een echt natuurjuweel: de jeneverbesheide Holtwick. Het landschap is prachtig en heerlijk bizar. Zandpaden leiden door het leefgebied van vele zeldzame soorten. Dit jeneverbeslandschap is een van de laatste grote gebieden in heel Münsterland! Als je hier loopt, wees dan voorzichtig, want de boomleeuwerik broedt hier. Deze vogel is zeer gevoelig voor bezoekers.

Tegen het einde van de etappe gaat de wandeling door de Hohe Mark, over zandige bospaden in de schaduw van oude bomen. Bos zover het oog reikt. Het laatste stuk van de etappe gaat door het centrum van de oude Hanzestad Haltern am See. Ook hier is veel te zien, zeker een bezoekje waard.

De vijfde etappe, Haltern am See naar Oer Erkenschwick, 22km

Vandaag liep ik weer tegen de route in en liep Ayla, onze hond met mij mee. Alweer een geweldige route. Het is haast niet te bevatten dat je onder de rook van het Rurhgebied loopt. Langs de kronkelende Stever loop ik door het landschap: soms onder bomen langs de oever, soms met vrij zicht op de Stever, soms over zachte bospaden.

Daarna wandel ik door een echt pareltje dat bijna uit het niets verschijnt: de Westruper Heide. Zandpaden en een bizar heide- en jeneverbessenlandschap. Als de heide in bloei staat, is het een zee van delicaat paars en roze. Verleidelijk! Het gebied is de grootste dwergstruikheide van Westfalen.

Onderweg naar Lippe over bospaden. Hier kunnen we kiezen; met droge voeten de brug oversteken of liever avontuurlijk met een trekpontje? Ayla en ik kozen voor de tweede optie. We brachten ons met behulp van een slinger en spierkracht naar de andere kant van de rivier Lippe. Een leuke uitdaging! De trekpont is in gebruik van Pasen tot oktober; in de winter is er een omweg aangegeven met zwarte en gele eikenbomen.

De route gaat verder richting de brandweerwachttoren van Rennberg. Je ziet hem al op een heuvel voor je: hij 39 meter hoog en beloopbaar tot aan het laatste platform op 36 meter hoogte. Na de ervaring op de vorige brandtoren besluit ik om deze toren te laten voor wat hij is. Het laatste deel van etappe gaat door het zuidelijke deel van de Haard. Heuveltje op, heuveltje af. Geweldige beukenbossen, versierd met mooie hout snij werken. En als toegift, twee spechten die achter elkaar aan het vangen waren.

De zesde etappe, Haltern Am See naar Olfen, 18km

Water zover het oog reikt. De zesde etappe kun je kiezen uit twee routes. De Waterweg of de “droge” route. Omdat het ontzettend warm was toen wij de route liepen, besloten we om de kortere Waterweg te wandelen. De andere route is bijna 28 km en dt vonden we iets te gek voor onszelf en Ayla.

De waterroute is zo goed als vlak en begint in het centrum van Haltern Am See. Ik loop langs het meer en de jachthaven. Overal bankjes en horeca om een verkoelend drankje te kopen. Verder wandelen door het bos, rond het meer, altijd met uitzicht op het meer en de natuur. De route voert mij naar het Hullern-stuwmeer, dat is ontstaan ​​uit de afgedamde Stever. Hier geniet ik van de vele watervogels. En Ayla kon regelmatig verkoeling zoeken in het water. Een bijzonder hoogtepunt is zeker de oversteek van het stuwmeer – ongeveer in het midden.

Het landschap breekt open, de bospaden verdwijnen. De laatste kilometers tot aan het natuur zwembad in Olfen gaan over de verharde weg. Er is geen verkeer, alleen het geluid van de windmolens vergezeld mij. Nog een paar stappen en dan zit de Hohe Mark Steig er alweer op. Wat een afwisselende route. Bos, heide, duinen, weilanden en water. Er zijn ontzettend veel leuke plekken onderweg. De route is, zelfs, voor de beginnende wandelaar makkelijk te lopen en ontzettend goed gemarkeerd. Horeca onderweg is er soms ook, maar het is toch aan te raden om je eigen eten en drinken mee te nemen.

Lees meer over deze verrassend leuke wandelingen op www.geheimoverdegrens.nl | Alles over wandelen in Duitsland lees je op OutdoorDichtbij.nl

---