Wandelverslag | Eerste editie van de Bever Dutch Mountain Trail

Naar eigen zeggen hun versie van de pittigste hike van Nederland. Niet alleen voor de organisatie een debuut maar ook voor mij een eerste ervaring met een wandelevenement, in dit geval met ruim tweehonderd wandelaars. Bij de inschrijving was er de keus om zelf je eigen tent en slaapspullen mee te nemen of dat je dit in bruikleen kreeg, met bijkomend voordeel dat zowel het vervoer als het opzetten en afbreken door de organisatie werd gedaan.

Ik koos zelf voor de eerste optie maar het merendeel van de deelnemers nam wel dankbaar gebruik van de geboden service. Gedurende het weekend kwam ik er achter dat dit met name mensen waren die dit een ideale kans vonden om eens een meerdaagse tocht op deze manier te ervaren en alvorens eventueel zelf al deze spullen aan te schaffen en alle kilometers mee te zeulen over alle 7 summits (toppen) dit weekend.

In de trein vanaf Maastricht naar Landgraaf waren mijn medewandelaars al niet te missen en vanaf station Landgraaf sloot ik mij aan bij drie andere wandelaars onderweg naar de startlocatie aan de voet van de Wilheminaberg. De in normaalgesproken vier dagen opgeknipte trail was door de organisatie anders ingedeeld waardoor de in totaal 108 kilometers in drie dagen gelopen gingen worden. Achteraf bleek dit een prima keuze want het waren prachtige etappes die voor een geoefende wandelaar prima te doen waren.

In het weekend van 11 Mei 2023 vond de eerste editie plaats van de Bever Dutch Mountain Trail.

Na het opzetten van mijn tent tussen de brandnetels in het steeds modderiger wordende terrein, de pastamaaltijd en het korte welkomstwoord van de organisatie besloot ik als warming up alvast de eerste top van de trail te bedwingen maar dan vanaf de zijde die bekend staat als de langste trap van Nederland. De 508 treden waren redelijk vlot beklommen met een prachtig uitzicht als beloning.

Bij terugkomst liep het terrein steeds voller met medewandelaars en werden er al de nodige ervaring uitgewisseld en kennis gemaakt. Doordat het weer niet meewerkte en de regen steeds hardnekkiger uit de lucht neerdaalde zocht iedereen al vroeg zijn bed op. De mix van de regen op mijn tentdoek en gesnurk van een aantal medewandelaars hield mij vervolgens nog een paar uur wakker zodat ik het moest doen met een korte nachtrust. 

Dag 1 – Eindelijk van start

De volgende ochtend regende het nog altijd en was het terrein veranderd in een zeer drassig geheel wat er in resulteerde dat iedereen zo snel mogelijk een uitgedeeld gevriesdroogd ontbijtje kookte, regenpak en raincover tevoorschijn haalde en de eerste dag met volle moed van start ging. De eerste meters gingen direct vrij stijl omhoog en in het nog compacte veld van deelnemers zag je iedereen moeite hebben om omhoog te komen.

Waar het uitzicht aan de vooravond prachtig en weids was, bederfde het grauwe weer dit keer op de top van de eerste ‘summit’ om alvast een blik te werpen op wat ons allemaal te wachten stond. Na de onontkomelijke bebouwing van Landgraaf en Kerkrade werd al snel de grens overgestoken en volgden er prachtige vergezichten lopend over de uitgestrekte akkers alvorens weer de bossen in te duiken op weg naar het drielandenpunt.

Bij aankomst bij ons tweede overnachtingsadres wachtte ons een fenomenaal uitzicht op het Geuldal.  Wat restte was een koud biertje, een frisse douche met dezelfde temperatuur en heerlijke gesprekken met mijn even enthousiaste medewandelaars alvorens weer mijn slaapzak op te zoeken.

Dag 2 – Drie bergtoppen en fantastische vergezichten

Toen ik de volgende morgen mijn tent open ritste had het contrast met de voorgaande dag bijna niet groter kunnen zijn, een prachtige zonsopkomst boven het dal gaf het startschot voor wandeldag nummer twee. Ondanks het droge weer blijven de paden enorm drassig en dan ook een leuke uitdaging te bewandelen. Ook deze dag blijkt gelukkig weer grotendeels onverhard en ging eerst door de bossen en moeten er vervolgens drie bergen worden beklommen en werden we getrakteerd op vergezichten welke niet in een Italiaanse of Franse film zouden misstaan.

Na het bedwingen van de Gulperberg met op de top het torenhoge Mariamonument werd ik bij de afdaling getrakteerd op prachtige vergezichten in het mooie glooiende landschap en vervolgens schitterende unieke holle wegen in de felgroene bossen. Aangekomen bij de laatste overnachtingsplek werd het wederom erg gezellig, en toen ik vertelde over mijn naderende avontuur in de Schotse hooglanden (de Cape Wrath trail komende september) werd ik gewezen op een man die hem al eens gelopen had. Na een korte speurtocht volgde een erg leuke ontmoeting waarbij hij mij de nodige ins en outs over de tocht deelde. Na een kort bezoekje aan de blarenpost zocht ik mijn tentje weer op om mij voor te bereiden op een vroege start van de laatste etappe.

Dag 3 – Onderweg naar de finish

De laatste dag starte extra vroeg, het was al bij tijds rumoerig op het terrein omdat iedereen de lange laatste dag op tijd wilde finishen. Deze laatste wandeldag begon erg mistig, geen vergezichten dus deze morgen maar een prachtig mysterieus landschap waar de ene wat soepeler dan de andere zich in voortbewoog richting de laatste 2 toppen van de tocht. Na de oversteek van de Maas met een pontje bij Eijsden en het passeren van de enorme Ternaaien sluizen begon de klim over de mergelgroeves naar de D’n Observant.

Vanaf de top was Maastricht, en dus de finish, in de verte zichtbaar en na de laatste afdaling en prachtige route door de ENCI-groeve volgde een warm welkom met applaus in het centrum van de Limburgse hoofdstad. De wandeling is absoluut een aanrader en ook zeker in drie dagen prima te lopen. De manier waarop Bever dit in de vorm van een evenement goot was goed georganiseerd, zeker met in het achterhoofd dat dit een eerste keer was. De groep wandelaars was een mooie mix tussen wandel-leken met nauwelijks wandelervaring tot de meest doorgewinterde hikers, trailrunners en bergbeklimmers.

Het was onverwacht leuk om onderweg ervaringen en kennis te delen maar ook interessante tips en prachtige verhalen te horen van mensen die dezelfde passie delen. Daarnaast was de route grotendeels om je vingers bij af te likken, op een paar noodzakelijke verharde stukken na is het gelukt een schitterde tocht uit te zetten welke ik zeker vaker wil lopen en iedere fanatieke wandelaar aanbeveel!

Lees meer wandelverhalen op OutdoorDichtbij.nl

Harold Jongman

Als je mij vraagt waar ik gelukkig van word, is het antwoord duidelijk en resoluut. Buiten, wandelend over voor mij onontdekte paden. Bij voorkeur onverhard, bij iedere weersomstandigheid en met een camera in de aanslag om het net even anders en uniek vast te leggen. Of het nu gaat om een dagwandeling in Nederland of een lange en geheel zelfvoorzienende hike door ruige wildernis,  ik krijg er geen genoeg van en er valt altijd weer iets nieuws te ontdekken.

www.instagram.com/hikingcapewrathtrail/

Reizen naar USA en Canada

---