Boek-review: 'Slow28', avonturen op Schiermonnikoog

Boek-review: ‘Slow28’

Door Judith Kimenai

“Met een snelheid van een kilometer, een paal en 150 woorden per uur.” Deze zin op de achterkant van Erwin Zantinga’s boek Slow28 inspireert me om meer te weten te komen over zijn trage tocht over Schiermonnikoog. Bewust koos de avonturier ervoor om gas terug te nemen. Hij plande een wandeltocht langs alle 28 kilometerpalen van Schiermonnikoog. 

Eén paal per uur

Eén paal per uur was dus zijn doel. Om ze allemaal te aanschouwen. Om de details van het eiland volledig in zich op te kunnen nemen. Maar ook om de drukte van de hedendaagse maatschappij achter zich te laten. Om te zien hoe hij daarmee om zou gaan. Zantinga maakte gedurende zijn Slow28 notities van zijn observaties. Ook nam hij vele foto’s; in daglicht, maar ook midden in de nacht. Zijn observaties bundelde hij in Slow28. 

Mee in zijn rugzak

Heel toepasselijk ontvang ik Slow28 in een oude cottage in Ierland, waar ik acht maanden verblijf om de rust in mijn leven terug te vinden. Om het langzaamaan te doen na een paar stressvolle jaren. De foto op de voorkant van het boek grijpt me. Ik zie een bebaarde backpacker, gehuld in een dikke jas en met een grote loopstok in zijn hand. Hij kijkt nadenkend naar een punt in de verte. Om hem heen zie ik slechts blauwe lucht. En een klein stukje, waarschijnlijk Schierse, begroeiing. Ik krijg direct zin om even mee te reizen in Zantinga’s rugzak. Naast zijn groene laarzen en zijn drinkfles. 

Imperfectie

De simpele lay-out van het boek staat me aan. Foto’s van variërende kwaliteit en stukjes tekst wisselen elkaar af. Juist het feit dat niet alle foto’s perfect zijn, vind ik positief. Het weerspiegelt een tocht die ook niet perfect was. 28 uur. Licht, donker, weer of geen weer, Zantinga liep door. Hij liet zich niet tegenhouden door onvindbare palen of moeilijk doorwaadbare slenken.

Gedachten als de nacht

Door middel van zijn teksten neem ik een kijkje in Zantinga’s gedachtestroom. Het valt me op dat die meereist met het licht en het donker van de dag. Zodra het nacht wordt, slaat de vermoeidheid toe. Zijn hersenspinsels worden somberder. Twijfels slaan toe. Echter, bij het krieken van de dag keert het positivisme terug. Ook de waardering voor de robuuste natuur om Zantinga heen is weer meer voelbaar. Ondanks de strijd die hij er af en toe mee levert. Bij paal 22 omschrijft hij dit prachtig: “Het is niet het weer, maar de natuur. Die is er gewoon en ik moet mij aanpassen. Eigenlijk zoals het hoort.”

Innerlijke rust

Zantinga beschrijft hoe moeilijk het is om echt rust te vinden en daar ook mee in vrede te zijn. Dit is een gedachte die ik kan beamen. Ik vind het inspirerend hoe het hem toch lukt die innerlijke rust te vinden. Zelfs tijdens zijn strijd met de nacht. Het leven kan zo simpel zijn. We zouden allemaal af en toe eens wat meer naar onze innerlijke rust op zoek moeten gaan. Om weer tot onszelf te komen. Ik zie een micro-avontuur als de Slow28 als een perfecte gelegenheid om dat te bereiken. Zelfs het lezen van Slow28 brengt me dichterbij dit doel.

Meer informatie over Erwin Zantinga en zijn boek Slow28 vind je op: https://rawsleepout.wordpress.com/2018/09/06/the-slow28-a-super-slow-adventure/

Judith Kimenai

Wanneer ik niet aan het werk ben, ga ik het liefst zoveel mogelijk naar buiten. Ik kan intens genieten van de rust en de ruimte die de natuur te bieden heeft. Ook ervaar ik dat beweging in de buitenlucht bijdraagt aan een positieve kijk op de dingen die me bezighouden.

Reizen naar USA en Canada

---