Waarom je ooit een hike moet doen in Nepal

Waarom je ooit een hike moet doen in Nepal

Een reisverhaal van Suzanne Schuringa

Een van de mooiste, zwaarste en meest indrukwekkende hikes die ik ooit heb gemaakt is zonder twijfel de Poonhill trek in Nepal. De Poonhil trek is een vier- of vijfdaagse trek, afhankelijk hoe snel je wilt lopen, door het Annapurna Conservation gebergte. De Poonhil ligt op een hoogte van 3810 meter boven zeelevel en de trek is qua niveau geschikt voor beginners of wandelaar met een gemiddelde ervaring.

Wanneer is het hikeseizoen?

Het beste seizoen om een hike te lopen is van september tot december en van maart t/m mei. Dit in verband met het regenseizoen en de extreme kou. Van januari tot maart kan de temperatuur in de bergen tot beneden -20 graden dalen en van juli tot september kan het erg glad zijn in de bergen door de regen en zijn er veel bloedzuigers.

Hiking permit en budget

Als je een hike gaat doen, heb je een permit nodig. Deze kun je aanvragen bij de vele reisbureaus in Kathmandu en Pokhara. Voor een permit heb je twee pasfoto’s en omgerekend twintig euro nodig. Houdt er rekening mee dat je aanvraag twee dagen kan duren. Voor de hike zelf zou ik rekenen op een budget van 10 a 20 euro per dag, omgerekend van Nepalese roepies, voor een slaapplek en eten. Vaak kan je goedkoper erger slapen als je aangeeft dat je bij dezelfde plek ook wilt ontbijten, dus dat zou ik zeker doen!

Voor de hike zelf zou ik rekenen op een budget van 10 a 20 euro per dag, voor een slaapplek en eten

Houdt er ook rekening mee dat je niet overal elektriciteit en wifi hebt. En als je het hebt, is het gebruikelijk dat je hier per uur voor moet betalen. ­­­

Wat moet je meenemen?

Voordat de hike begon kocht ik de laatste dingen in Pokhara. Je hebt diverse winkels en de hele toeristenindustrie is gebaseerd op trekkers. Dus aanbod genoeg! Wat ik zeker aanraad tijdens een hike in Nepal zijn chloortabletten. Ideaal voor in de bergen, je gooit een tablet in wat bronwater, wacht 30 minuten en je hebt veilig drinkwater.

Mijn ervaring tijdens de Poonhiltrek van vier dagen

De eerste dag: Nayapul – Ulleri

Ik deed de hike samen met een Zweeds meisje dat ik had ontmoet in Pokhara. Voor ons allebei was het één van de eerste keren dat we een hike deden, dus we waren best wel zenuwachtig. De reis begon in Nayapul na ongeveer een 30 minuten rijden met de taxi. Je kan ook de bus nemen vanaf Pokhara, dit duurt wel iets langer, ongeveer 1,5 uur.

Vanaf Nayapul zou het ongeveer vier uur lopen zijn naar Ulleri, de plaats waar ons guesthouse zich bevond. Dit was een prima eerste dagje, we hadden lekker weer en de klim was prima te doen. We lunchten met Dahl Bath bij een guesthouse na ongeveer twee uur lopen. Dahl Bath is een typische Nepalees gerecht, een soort linzencurry. Langs alle hikingtrails zijn diverse gasthuizen en bij bijna allemaal kun je aanschuiven om iets te eten. Het eten kost gemiddeld een tot vijf euro. Hoe hoger je gaat, hoe duurder het eten wordt. Na de lunch liepen we nog twee uur en kwamen we aan bij de guesthouse. Daar konden we heerlijk bijkomen van de fijne eerste dag, genieten van de mooie uitzichten en wat foto’s maken.

De tweede dag: Ulleri- Ghorepani

We gingen vroeg ons bed uit omdat dit onze zwaarste dag zou zijn. De planning was ongeveer 7,5 uur lopen, dus een volle dag voor de boeg. En ja, dit was zwaar. Ik weet nog dat we na twee uur lopen (eerder traplopen zonder trap) helemaal gesloopt waren. Dit ging pittig worden.

Ik weet nog dat we na twee uur lopen helemaal gesloopt waren

Het weer sloeg halverwege totaal om en het begon te keihard te regenen. Maar zelfs in de regen en mist had het landschap iets mooist en mysterieus. Na zeven uur hiken waren we eindelijk bij het volgende guesthouse en was ik helemaal op en voldaan.

Tegen avond stopte de regen en brak de zon nog even door. Prachtig! Het grootste deel liepen we in grote mistbanken, maar dit uitzicht overtrof alles van de dag.

De derde dag: Ghorepani, Poonhil, Gandruk (+/- 9 uur)

We werden h­­­eel vroeg wakker, rond 4.00 uur. Ik had niet goed geslapen en heel de nacht lopen spoken. Letterlijk. Ik was misselijk, had hoofdpijn en kon m’n eten niet binnenhouden, oftewel hoogteziekte. Op de planning stond de wandeling naar de Poonhil, om hier de zonsopgang te bekijken, terug naar Ghorepani en door naar Gandruk waar we zouden slapen.

Ik was misselijk, had hoofdpijn en kon m’n eten niet binnenhouden, oftewel hoogteziekte

We hadden ons heel warm aangekleed, want buiten was het -5 graden. We liepen naar buiten en ik voelde me gelukkig iets beter. Op naar de top! We waren er bijna en ik voelde me met de minuut slechter worden. Ik ga details besparen, maar mijn lichaam protesteerde hevig. Ik besloot uiteindelijk om voor de top terug te gaan en iets lager de zonsopkomst te bekijken. Met een heel dubbel gevoel ging ik terug, tot ik de zonsopkomst zag. Prachtig! Dit is oprecht één van de allermooiste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien. Hoe zwaar ik de trek soms ook vond, dit was het zo waard!

Een paar uur later kwam mijn Zweedse reisgenote terug met allemaal verhalen over de top en liepen we samen, in een rustig tempo, door naar Gandruk. Deze dag was voor mij nog zwaarder dan de dag ervoor. Niet alleen was het een lange dag lopen (in totaal 8,5 uur), maar ook omdat ik me echt heel slecht voelde. Wel voelde ik me met elke stap naar beneden beter. Eenmaal aangekomen bij Gandruk ging er een geluksmomentje door me heen. Weer zo’n fantastisch mooie plek!

De laatste dag: Van Ghandru naar Nayapul  (+/- 5 uur)

We werden rustig wakker en liepen in een laag tempo naar Nayapul. We hadden namelijk best wel moeite met lopen door de spierpijn. Deze dag was over het algemeen een daling en daardoor een erg fijne afsluiter. We hebben veel foto’s gemaakt, genoten van het uitzicht, gegeten en toen waren we alweer bij Nayapul. We hadden het gedaan!

Tot slot

Deze hike was zonder twijfel één van de heftigste, maar allermooiste dingen die ik ooit heb gedaan. Lopen in het Annapurna gebergte, hoe pittig ook, gaf me zoveel rust. Hoogteziekte was wel iets heel geks om te ervaren, maar ik ben blij dat ik naar mijn lichaam heb geluisterd en terug ben gegaan. Ondanks dat, heb ik echt genoten van de prachtige natuur en kan ik hiken in dit land zeker aanraden! En als belangrijke tip: vergeet je hoogteziekte tabletten niet 😉

Dit is oprecht één van de allermooiste dingen die ik ooit heb gezien. Hoe zwaar ik de trek soms ook vond, dit was het zo waard!

---

Lees hier alle reisverhalen van onze reporters

---