REISVERSLAG I Zeilen van Nederland naar Noorwegen

Een eerste oversteek van de Noordzee

Het is begin juni als ik op vrijdagavond mijn laptop dicht sla. Nog even snel over Facebook scrollen, het laatste nieuws bekijken en dan naar binnen om mijn diner te gaan maken. Ik scrol dan ook door, totdat de woorden ‘zeilen’ en ‘Noorwegen’ mijn interesse wekken. Een oproepje in de Facebookgroep voor zeilers vraagt naar ervaren en onervaren crewleden voor een reis naar Noorwegen. Een hele maand, zes personen in totaal en een internationale groep.

Een terugblik

Het was een dag zoals alle anderen toen onze boot weer in de haven kwam. Dat er vandaag iets anders was viel dan ook direct op. De onbekende mast stak meters boven de andere boten uit en mijn interesse was gewekt. Als hier een zeilboot lag, dan betekende dat dat er nieuwe mensen waren én dat ze ergens vandaan gezeild kwamen. Een reis waar ik alles van wilde weten.

Die avond ontmoette we de crew van die zeilboot per toeval in het lokale zwembad, waar we aan de praat raakten. Het gesprek liep moeiteloos en eindigde met een uitnodiging om bij ons thuis de was te doen, te douchen en verder op te warmen. Die avond werden wij op onze beurt verrast met een uitnodiging van hun kant; een dag mee op de zeilboot, om in de baai op zoek te gaan naar walvissen. Een onuitgesproken droom die ik met beide handen aangreep.

De wens

Sinds die dag op de zeilboot, waar we met onze twaalf meter lange boot langs een blauwe vinvis dobberden, was het mijn wens om nogmaals mee te gaan met een zeilboot, maar nu met een echte reis. Bijvoorbeeld zeilen in Noorwegen, waar deze boot vandaan kwam, of een zee of oceaan oversteken. Die vrijdagavond waarop ik de Facebookoproep tegen kwam, was dan ook alsof deze reis speciaal voor mij was voorbestemd.

Een maand zeilen

Binnen een maand zou ik vertrekken. Waar mijn plannen eerst nog gebaseerd waren op rondreizen met een campervan, stond nu alles op zijn kop door deze reis. Ik had nog nooit écht gezeild, wist niet wat ik nodig zou hebben op de boot, ik wist niet goed in te schatten hoelang de oversteek zou duren of hoe onze dagen in Noorwegen eruit zouden zien. Het was allemaal één grote verrassing.

Het was de eerste dag op de boot toen we voor het eerst de zeilen hesen. Vanuit de standplaats/beginhaven verplaatsten we ons naar Marina Roompot, om hier de laatste voorbereidingen te treffen voor onze oversteek. Met een beperkte watervoorraad op de boot hield dit dus ook in dat we hier ‘voor het laatst’ zouden douchen en dat we alle veiligheidsinstructies kregen voor de dagen en nachten op zee.

Ineens besefte ik me dan ook dat we dagenlang geen land zouden zien, dat we op onszelf waren aangewezen en dat ik helemaal niet kon zeilen. Het was zacht uitgedrukt als je zou zeggen dat ik gespannen was.

Bouillon of thee

Die eerste dagen verliepen anders dan gehoopt en verwacht. Alles ging goed en ik had er ondanks de spanning heel veel zin in. Toen we echter de sluis waren gepasseerd en de zee op voeren veranderde mijn lichaam in een onbetrouwbaar wrak. Ik voelde de spanning in mijn nek steeds erger worden, ik verstilde om naar de horizon te kunnen staren en ik voelde me zeer oncomfortabel. Ik kende dit gevoel maar al te goed en wist dat ik op een gegeven moment over zou moeten geven om deze spanning los te laten.

Met windkracht 8 vanachter in onze zeilen lag ik daar, vastklampend aan het dunne matrasje wat steeds omsloeg wegens de helling van de boot

Binnen enkele uren gaf mijn lichaam aan het echt niet meer leuk te vinden, waardoor ik in bed belandde. Met windkracht 8 vanachter in onze zeilen lag ik daar, vastklampend aan het dunne matrasje wat steeds omsloeg wegens de helling van de boot. De helft van de tijd sliep ik dan ook, maar de andere helft van de tijd lag ik krampachtig met dichtgeknepen ogen in bed. Naar het toilet of naar buiten gaan kon ik niet, omdat ik dan direct weer zou overgeven. Het waren 72 helse uren.

Aan wal

Na uren in bed te hebben gelegen was het niet enkel meer de zeeziekte die me in zijn greep had, maar ook mijn verkrampte lichaam. Ik wilde wel opstaan, maar moest daarvoor veel moeite doen. Het moment dat ik echter weer op het dek klom om erachter te komen dat ik niet meer zeeziek was, was het moment dat mijn reis echt begon. Noorwegen, ik kwam eraan!

In de mist aan de horizon doken aan het eind van die dag grijze schimmen op. Hoe dichter we bij kwamen, hoe donkerder de rotsen werden en hoe meer lagen zich lieten zien achter de regenachtige wolken en het slechte weer. Ondanks dat deerde het weer me niet meer en was ik vooral opgelucht en blij het vaste land weer te zien.

Twee weken slow living

In de twee weken daarna kon ik eindelijk genieten van het land waar ik zo naar uit had gekeken en de zeilmomenten die ik wel kon waarderen. We legden aan bij steigers in kleine dorpjes, waar we de regio’s ontdekten en (blotevoeten)wandelingen maakten, maar we wisselden deze locaties af met nachten in de middle of nowhere, waar geen mens kwam en waar we met ankers in het midden van het water lagen.

De wandelingen die we maakten bestonden voornamelijk uit avontuurlijke momenten waarop we soms platgetrapt gras volgden met de gedachte een pad te hebben gevonden, maar waarbij we grotendeels onze intuïtie achternagingen om hoger gelegen plekken en adembenemende uitzichten te vinden. Het vergt een andere instelling als je niet weet hoe ver je gaat wandelen, wat je gaat tegenkomen of wat je nodig gaat hebben gedurende de wandeling. Het was een vorm van slow living en overgeven aan het moment om dat te kunnen ervaren.

The blink of an eye

Dagen leken langer dan ooit te duren terwijl wandelingen van meerdere uren in “the blink of an eye” voorbij leken te gaan. Het leven op een zeilboot zorgde er dan ook voor dat ik langer stilstond bij de dingen die ik deed, maar ook dat de haast uit mijn lichaam verdween. Ineens waren er geen deadlines of wekkers meer.

Vaste tijden om op te staan, te eten of naar bed te gaan verdwenen ook. Het was een zeilreis die me daardoor meer leerde dan alleen het hijsen van de zeilen. Ik kreeg de tijd om na te denken en vond daardoor mezelf en mijn doel in mijn bedrijf en mijn leven weer. Ik heb heel wat te danken aan die maand zeilen in Noorwegen.

Meer weten over mijn reis naar Noorwegen? Lees dan ook hoe ik blotevoetenwandelingen maakte en hoe de meest pittige hike ons naar het wonderschone uitzicht van Jøssingfjorden bracht. De wens om zelf te gaan zeilen? Op de website Crewbay.com zoekt men regelmatig (onervaren) crewleden.

---

Lees hier alle verhalen over Noorwegen

---