We hebben een droom, de Grand Canyon Raft Expeditie (in de winter!)

Mijn leven lang had ik een droom: de hele Grand Canyon raften, 450 kilometer in pure wildernis. En nee, niet in zo’n commerciële raft met een motor erachter en een groot aantal mensen aan boord, nee, echt zelf een peddel in mijn hand en zelf sturen. Met een klein team, in alle stilte genieten van de prachtige grootsheid van dit alles. Een gedurfde reis door de diepste kloof ter wereld.

Maar het is niet alleen het sportieve avontuur dat me altijd zo trok. Ik wilde ook de geschiedenis en cultuur van de regio verkennen, met onderzoeken naar oude nederzettingen en muurschilderingen van de oorspronkelijke bewoners.

Maar, hoe zet je zo’n expeditie op? Hoe kom ik aan een team van acht tot tien ervaren mannen en vrouwen die de volledige lengte van de Grand Canyon af kunnen afvaren? En hoe zit het met al die vergunningen van het nationale park en de reservaten van de Native Americans? Krijg ik wel vrij van mijn baas? Welke spullen heb ik allemaal nodig? Hoe kom ik aan professionele expeditie-rafts? En, wat als er iets onderweg gebeurt? Je bent volledig afgesloten van de wereld!

Niets is onmogelijk!

Zoveel vragen gingen mij de afgelopen jaren door mijn hoofd. Maar het is zoals André altijd zegt: “Het is maar een berg als je beneden staat, halverwege is het nog maar een grote heuvel, en voor je het weet sta je op de top: niets is onmogelijk.”

Nu, een jaar nadat ik de knoop had doorgehakt om het werkelijk te gaan doen, kijk ik met een tevreden blik terug op het hele traject. Alle onduidelijkheden zijn ondertussen omgebogen naar een sterk, gedegen plan. Het team is zowel mentaal als fysiek sterk, en we zijn gereed om van start te gaan.

“Wat komt er allemaal bij kijken als je zo’n expeditie opzet?” Die vraag komt nog wel eens langs. In dit artikel neem ik je mee met de hordes die we hebben genomen.

Allereerst moesten we een vergunning krijgen het Nationale Park, want zonder dat heeft de rest geen zin. We kwamen erachter dat letterlijk vele duizenden mensen ook de Grand Canyon willen raften. De meeste doen maar één of twee weken, maar wij willen een maand in de canyon zijn. Toch moeten we allemaal dezelfde vergunning aanvragen, dat in de zomer soms oploopt tot zes duizend aanvragen per afvaart-dag. Er is een limiet van 1 afvaart per dag, niet iedereen mag dus.

Er is daarom een loterijsysteem ingesteld. Je mag vijf dagen kiezen en die als lot indienen. Maar welke dag is het beste om te starten? En in welke periode maak je de meeste kans om een vergunning te krijgen? Wij besloten om het midden in de winter te doen. De omstandigheden zijn dan extreem: het water is slechts 4 graden Celsius, de luchttemperatuur is overdag rond de 7, en ’s nachts vaak ruim onder het vriespunt. Bijna niemand kan of durft dan de Grand Canyon te raften. We hadden dus een goede kans om dan een vergunning te krijgen. En die kregen we ook!

Maar dan begint het. Net als andere expedities die we hebben gedaan, begonnen we met een aantal brainstormsessies en maakten een lijst met onderwerpen waar we ‘iets mee moesten doen’. Denk aan: overige vergunningen, team samenstelling, begroting, gezondheid en vaccinaties, training, hoe komen we aan materiaal (rafts, tenten, goede slaapzakken, kleding enz.), voedsel voor 30 dagen (hoe hou je dat goed), reddingsmiddelen (satelliettelefoon), en vele andere onderwerpen.

We verdeelden de onderwerpen aan elkaar en gingen ons huiswerk doen, wat zoals gebruikelijk meer vragen opriep. Gelukkig bleken er online groepen te bestaan van mensen die ervaring hadden met de Colorado rivier in de Canyon, en ons op weg hielpen. Maar ook dichtbij vonden we mensen die ons enorm hielpen met de voorbereiding. Zoals Paul en Ella Tijsen, die hem al eens geraft hadden.

Samen gingen ze met ons door de stafkaarten heen, wezen de beste kampplaatsen langs de rivier aan, en vulden vele gaten op het gebied van planning en organisatie. Maar ook Pieter Bekkers (Nederlandse raft-goeroe) van wildwaterschool.nl, gaf ons zeer waardevolle tips tijdens onze IRF 2 Raft Guide examenweek. Dank jullie wel voor de enorm waardevolle bijdragen!! Erg tof! Het heeft ons erg veel geholpen!

Door hun kennis en kunde hadden we zeer snel de juiste ingangen gevonden om alles professioneel op de rit te zetten. Zo werken we nu samen met een Amerikaans bedrijf dat ons expeditie-rafts en onze voedselvoorraad levert. Via hun ingenieuze vriessysteem, met dagelijkse ontdooiingen, hebben we iedere dag vers voedsel en kunnen we zo ons energieniveau prima op peil houden.

En wat in noodgevallen? Veiligheid is prioriteit nummer één op deze tocht. We zijn in deze wildernis alle dagen van de buitenwereld afgesloten, en telefoons hebben zo diep in de kloof geen ontvangst. We besloten al snel om hetzelfde te doen als op onze andere expedities; in noodgevallen gaan we via satellieten met een Iridium-telefoon en Garmin Inreach met het Search and Rescue team communiceren.

Goede kleding hebben is erg belangrijk

Het water is dermate koud dat je zonder professionele kleding binnen 15 minuten niet meer kan bewegen en je bewustzijn verliest. We spraken met experts op het gebied van buitensport in koud water rivieren. Op hun advies dragen we tijdens onze expeditie professionele droogpakken met verschillende lagen onderkleding. Zo blijven we onder alle omstandigheden, zowel bij het actief bezig zijn op het raft, als bij een val in een zware stroomversnelling, comfortabel en droog.

Ondanks dat we onlangs onze Internationale Raft Gids examens hebben afgelegd (zie volgend artikel), vonden André en ik dat onze raft-skills niet voldoende waren om in de Canyon professioneel een groep te leiden. Zeker niet door de extreme stroomversnellingen die daar voorkomen. Van de 160 tot 180 stroomversnellingen, zitten er een flink aantal in de klasse 5 en 6: veel water, hoge druk en gevaarlijke passages waarbij je op de bodem vastgepind kan worden.

We gingen daarom op zoek naar twee ervaren Grand Canyon riviergidsen en vonden ze in een Facebook-groep waar dit soort mensen samen zitten. Na een aantal online-interviews met verschillende gidsen, hebben we er twee gevonden, die op het gebied van kennis, kunde en persoonlijkheid, een perfecte match zijn.

Onze crew van tien bestaat nu uit een mix van expertise. Van rafting veteranen en ervaren gidsen, tot een geoloog en een survivalexpert. Allen sterke roeiers die ieder weer hun eigen skills meebrengen.

Ik zie de expeditie met goede zin tegemoet. Iedere week vallen er steeds meer puzzelstukjes op hun plaats. Nog een aantal maanden, en dan staan we aan de start. De teamgeest groeit! We hebben er zin in!

---

LEES OOK DEZE INSPIRERENDE ARTIKELEN