Antarctica oversteken. Zonder hulp of ondersteuning?

Antarctica oversteken. Zonder hulp of ondersteuning?

Door Bart Baars

Afgelopen tijd was er groot nieuws over Colin O’Brady. Hij is als eerste Antarctica overgestoken. Helemaal alleen en zonder ondersteuning of hulp. Daar schreven we eerder al een blog over op Mountainreporters. Een expeditie zonder ondersteuning of hulp is regelmatig reden voor discussie binnen de klim- en expeditiewereld. Maar waarom dan eigenlijk?

Unassisted en unsupported

Een expeditie zonder ondersteuning wordt gezien als een unsupported expeditie. Hiermee wordt bedoeld dat er geen hulp van buiten af is geweest om de expeditie te ondersteunen. Aan het eind van de dag staat er geen team klaar om jouw tent op te zetten, je eten te koken of je te verzorgen. Alles wat er gedaan moet worden om te overleven moet je zelf doen. Dat betekent dus ook dat je alles zelf moet meemen. En dat is precies waarom Colin een slee bij zich had met maar liefst 170 kilo aan eten en materiaal.

Hiermee wordt bedoeld dat er geen hulp van buitenaf is geweest om de expeditie te ondersteunen.

Een expeditie zonder hulp is een unassisted expeditie. Hierbij mag je geen gebruik maken van middelen die de expeditie makkelijker maken. Er mogen bijvoorbeeld geen andere klimmers zijn die vaste touwen voor jou op de berg maken, zodat jij gemakkelijker of sneller kan klimmen (zoals op Mount Everest bijvoorbeeld gebeurt). En juist hier is bij de prestatie van Colin de nodige discussie over.

McMurdo-South Pole Highway

Waarom? Colin heeft een route gevolgd die McMurdo-South Pole Highway heet. Dit is een pad dat gebruikt wordt door tractors met zware sleeën met personeel of bevoorrading van het McMurdo Station naar de daadwerkelijke zuidpool te brengen. Door dit pad te volgen heeft Colin minder hoeven te navigeren. De Highway is afgezet met een vlag iedere 100 meter. En hij hoefde zich geen zorgen te maken over gletsjer-spleten. De sneeuwbruggen over deze spleten zijn stevig genoeg voor iemand met een slee als er ook tractoren en zware sleeën overeen kunnen.

Colin heeft een route gevolgd die McMurdo-South Pole Highway heet

Maar het belangrijkste voordeel was dat het pas geëffend was. De oppervlakte van Antarctica is namelijk zeker geen vlak biljartlaken zoals dat op soms foto’s lijkt. Integendeel. Het oppervlakte is een verzameling van onregelmatige golfachtige patronen ontstaan door de wind. De juiste naam hiervoor is sastrugi en het is ontzettend vermoeiend zijn om over heen te lopen of skiën. Ook hier hebben de tractoren en sleeën geholpen. Zij hebben de weg vlak gemaakt.

Toch nog twee kleine opmerkingen

De eerste unsupported solo oversteek staat op naam van Børge Ousland. Hij stak Antartica over in 1996. Maar tijdens zijn expeditie heeft hij gebruik gemaakt van een kite, en daarmee was zijn oversteek dus niet unassisted. Volgens Børge zelf heeft hij voor ongeveer een derde van de route de kite gebruikt

Een succesvolle oversteek betekent niet automatisch dat je ook de langste route hebt gevolgd

Tot slot kan je Antarctica uiteraard op vele manieren oversteken. Een succesvolle oversteek betekent niet automatisch dat je ook de langste route hebt gevolgd. Dat is goed te zien in de onderstaande afbeelding. Colin heeft voor een route gekozen die begint en eindigt op het landijs. Deze route is ongeveer 1500 kilometer lang. De route van Børge Ousland begint en eindigt aan de zee. Deze route is ongeveer 3000 kilometer. Mike Horn heeft een nog veel langere route gevolgd. Deze is 5100 kilometer lang. Wel heeft hij een kite gebruikt. Maar met deze prestatie heeft hij wel de langste unsupported solo tocht ter wereld gemaakt.

En met de huidige klimaatverandering kan het oversteken van Antarctica er heel anders uit gaan zien!

Ondanks alles toch een geweldige prestatie

Uiteraard is het eenvoudig om vanaf je comfortabele bank thuis kritisch naar een prestatie als die van Colin te kijken. Feit blijft dat het indrukwekkend is wat hij gepresteerd heeft. Alleen al 53 dagen alleen overleven in een omgeving die ‘onvriendelijk’ is, is bijzonder indrukwekkend. Daar zullen veel mensen voor bedanken. En dan ook nog eens dag-in-dag-uit kilometers maken om te oversteek te maken? Diep respect!

En ikzelf?

Zoals eerder gezegd is het natuurlijk erg makkelijk om vanaf je luie stoel deze presaties te bekritiseren. Eigenlijk ben ik gewoon stikjaloers op de prestatie van zowel Colin, Mike als Børge. Stiekem hoop ik ooit zelf de kans te krijgen om zoiets geweldigs te doen! Misschien in 2020 als ik Mount Vinson (de hoogste berg van Antarctica) wil beklimmen. Waarom geen oversteek van Antarctica inclusief de hoogste berg en de zuidpool?

---

Lees hier meer artikelen van Bart Baars

---

Bart wordt gesponsord door Rab, Haglöfs en Mountainreporters