De Aursjøvegen: een historische mountainbike-route over Noorse bergen
Door Daan Remijnse | eigenaar van Abel Reizen
Ik voel mijn hartslag verhogen wanneer ik de tunnel in fiets. De gevoelstemperatuur daalt naar vijf graden en de lucht voelt vochtig aan. Mijn pupillen doen hun best om een straaltje licht op te vangen, zonder resultaat. Ik kom tot stilstand en constateer dat mijn lamp te weinig zicht geeft om de bergwand te onderscheiden van de weg. Ik zie niets.
Ik stap van mijn fiets af, zoek met mijn rechterhand de wand op, houd de linker op het stuur en wandel de berg in. Een paar minuten en een bocht later zie ik licht verschijnen.
Ze zijn er gek op in dit land: tunnels. De opbrengsten uit de olie-industrie maakten het de afgelopen decennia mogelijk om overal in het land een infrastructuur aan te leggen om plaatsen toegankelijker te maken. Naast de ferry’s zijn er vele (moderne) bruggen en dus ook tunnels aangelegd. Een goede zaak natuurlijk, maar voor de fiets is het altijd oppassen. Is er verlichting? Wat is de lengte? Hoe steil is de weg? Is er veel verkeer? Mag ik überhaupt wel de tunnel in? Later lees ik dat er maar liefst 900 tunnels zijn in Noorwegen en de langste is 24 kilmoeter lang (!).
Fietsen door overweldigende natuur
Eenmaal uit de tunnel stap ik weer op en tref even later een uitzichtpunt aan. Ik zet de fiets tegen de rails en kijk langzaam om me heen. Voor mij uit zie ik onder de wolken steile bergen overgaan in bossen en onder de vallei een slingerende rivier. Wat een overweldigende natuur. Na een volledige dag klimmen (1.000 hoogtemeters met bagage!), afzien in de regen en het slechte zicht door mist en, soms onverlichte, tunnels voelt dit moment als een mooie beloning en de reden dat ik hier ben.
De stilte wordt slechts doorbroken door een enkele Noorse automobilist of het geluid van vogels of schapen
Later vervolg ik de route en doe er twee uur over om af te dalen. Constant geniet ik van al het moois dat ik ervaar. De natuur in Noorwegen is mooi, zonder druk autoverkeer nog mooier. Het zonlicht warmt me op en de wind streelt mijn gezicht. De stilte wordt slechts doorbroken door een enkele Noorse automobilist of het geluid van vogels of schapen.
Ik fiets deze week de bekende Aursjøvegen. De bergweg in de provincie Møre og Romsdal, regio Vestlandet, wat nog redelijk onontdekt is door het massatoerisme. De marketeers van de regio zetten in op het vergroten van de naamsbekendheid van de steden Ålesund, Molde en Kristiansund.
De steden aan de kust met een lang handelsverleden zijn terug te zien in drie Vikingschepen in het logo van de provincie. Vanaf het internationale vliegveld van Ålesund kun je hier komen maar ik heb ervoor gekozen om op Trondheim te vliegen en vandaar de trein te nemen. De treinreis geeft een mooie indruk van het gebergte en de ruigheid van het afwisselende landschap.
Grind, zand en asfalt
Terug naar de Aursjøvegen, de 121 km lange bergweg is aangelegd om de stuwdammen te bouwen en de waterkracht om te zetten in elektriciteit. Het terrein bestaat uit een gravelweg dat wordt afgewisseld met een geasfalteerde autoweg. Grind, zand en smalle stroken asfalt gaan in elkaar over. Meerdere haarspeldbochten brengen je naar de stuwmeren in de bergen en regelmatig is er een tunnel. De Aursjøvegenzijn samen met de Trollstigen bekende fietsroutes en geschikt voor de mountainbike.
Overnachtingen zijn er in een zelfvoorzienende berghut van de Den Norske Turistforening (DNT), een oud Brits landgoed met Schotse bouwstijl en B&B’s of cabins. Het verblijf Philips Haugen is gebouwd door Lord Philips in de tijd (1860 – 1960) dat Britten de regio ontdekten voor recreatie. De vruchtbare valleien vol zalm, rendieren en andere wilde dieren trokken de aandacht.
Noorse mythologie
Onderweg maak ik een stop aan de Eresfjorden om de rotstekeningen van Helleristninger te bekijken. De tekeningen zijn cultureel erfgoed en gaan terug tot 6.000 jaar oud. Een informatiebord leert mij dat ze betrekking hebben op Noorse mythologie. De Sami geloofden dat ieder mens een vrije ziel heeft dat ons lichaam kan verlaten en de vorm kan aannemen van dieren. In de rotsen zijn walvissen, rendieren en ook boten te zien.
Ik eindig mijn route waar ik ook begon, in Sunndalsøra. De laatste tunnel vermijd ik en neem de oorspronkelijke weg over het gebergte. Niet alleen is dit veiliger, maar het leidt ook tot mooie uitzichten over de fjord.
Details van deze fietsreis
- Start en eind: Sunndalsøra, Møre og Romsdal
- Afstand: 180 kilometer
- Hoogtemeters: 4.000
- Aantal fietsdagen: 4
Bijzonderheden: Nationaal Park Dovrefjell-Sunndalsfjella, Aursjøvegen, rotstekeningen Helleristninger en stuwdammen
Meer informatie vind je op mijn website www.abel-reizen.nl
Abel Reizen is partner van Mountainreporters
