Flip Filz overdenkt | Herboren na tussenstops en verdwalingen
Flip Filz Fietst | Verdwalingen
Een verhaal van Flip Filz
Toen mijn vrouw terugkwam van de Hema met een fietstas zag ik de bui al hangen. Het moest er nu toch echt van komen. Bij een fietsenmakerij in Amsterdam-Noord had ze een customized fiets besteld, met zeven versnellingen, en de Biesbosch lonkte. Waarmee de Biesbosch lonkte wist ik niet precies, en de uitleg daarover – kom nou maar, je hoeft niet alles te begrijpen – maakte me niet veel wijzer. Mijn eigen fiets was een barrel. Ooit genakt vlak voor de neus van de wrakkenopruimingsdienst omdat het een oer-Hollandse Gazelle was.
Eigen volk eerst
Ik ben altijd gevoelig voor support your locals, hoewel ik soms denk dat het een ecologisch vermomd eigen-volk-eerst is. Maar mijn Gazelle fietste als een koe, en met het vooruitzicht van de vele kilometers moest ik toch mijn voorbereidingen treffen.
Ik verving de ketting, die zo roestig was dat hij in elke stand knarsend bleef staan, en terwijl ik zo bezig was schoot me te binnen dat ik nog wat dekzeil had liggen, waarmee ikzelf prima mijn eigen tassen kon fabriceren. Support your locals…
Enkele uren later was ook de tas klaar, en door de oplosmiddelen in de pvc-lijm was het hele 8-uurjournaal nog ongerijmder dan gewoonlijk. Om de Monty Python-achtige hoofden van de politici vlogen rubberen vogeltjes die leugens leugens twitterden. Gelukkig kwam ik weer bij zinnen tijdens het weerbericht, Nederland ging z’n eerste hittegolf tegemoet. De reis kon beginnen.
Langs de Amstel
We fietsten de eerste kilometers langs de Amstel, mijn vrouw genoot van haar versnellingen. Uren later bereikte de zon haar dieptepunt. Ik kon door het helle licht google-maps niet meer ontwaren op mijn snel leeglopende telefoon en het prachtige Hollandse landschap, dat trilde in de hitte, leek eindeloos.
Een enkele keer passeerden we zwemplekken waar spelende kinderen uitgelaten de riviertjes indoken, maar ik was mijn zwembroek vergeten, en zelfs met zwembroek ervaar ik veel schaamte in de openbare ruimte. Welke filosoof vroeg zich ook alweer af waarom hij zich schaamde als hij, uit de douche komend, oog in oog stond met z’n kat?
Tussenstops en verdwalingen
Mijn vrouw had gelukkig zo weinig speeksel dat de conversatie beperkt bleef tot het minimum. Het geheim van onze overnachtingslocatie bleef veilig opgesloten achter haar gebarsten lippen, totdat er na talloze tussenstops en verdwalingen een schitterende kasteel opdoemde, met vreemde gegalvaniseerde constructies op de torens en een labyrint tussen ons en de ingang, waar wij onze hand niet voor omdraaiden omdat het slechts kniehoog was.
De oude watertoren van Dordrecht: Villa Augustus. Mijn vrouw was zo opgetogen over de juistheid van haar overnachtingskeuze dat ze de brandtrap naar de zesde verdieping nam, ik kon met de bagage nog net naar de lift strompelen. Na een frisse douche zouden we ons vast weer andere mensen voelen. Herboren, als zoiets bestaat.
Lees meer over fietsen op De Fietspagina
Flip Filz (1956) Reiziger. Ongedurig , wankelmoedig. En acteur, schrijver, manusje van alles of niks. Om bij het reizen stil te staan, op een ouwe BMW, op zoek naar de keerzijde van het spectaculaire, de verhalen, de wrede schoonheid van het toeval.