Nominatie Fietsroute van 2020: La Dolce Via in de Ardèche

Nominatie Fietsroute van 2020: La Dolce Via in de Ardèche
Een artikel van Bert Sitters | Jury-voorzitter Fietsroute van het jaar
Er zijn vier fietsroutes genomineerd voor de prestigieuze trofee Fietsroute van het jaar 2020. De winnaar van deze trofee zal bekend worden gemaakt op de Fiets en Wandelbeurs 2020. Deze vindt plaats van 28 februari t/m 1 maart 2020.
Deze keer geef ik een beschrijving van de nominatie voor een bijzondere route in de Ardèche in Frankrijk: La Dolce Via.
La Dolce Via is een knipoog naar La Dolce Vita (het zoete leven): de meermalen bekroonde film van Federico Fellini uit 1960, met niemand minder dan Marcello Mastroianni in hoofdrol. De auteur maakte kennis met het ‘zoete leven’ van de high society in Rome. Hier in de Ardèche treffen we geen Sint-Pieter, Colosseum of Trevi fontein.

Het decor van het zoete leven hier bestaat uit prachtige uitzichten, beboste heuvels, snel stromend water en minuscule dorpjes tegen de wanden aangeplakt. Heerlijke geuren en de sfeer van Zuid-Frankrijk maken het zoete compleet.
Uit het verre verleden
Op het stationnetje van het wijnstadje Tournon-sur-Rhône staat ons treintje al te puffen. Mannen in uniformen uit het verre verleden tillen onze fietsen in het bagagerijtuig. Indringend doet de stoomfluit zijn werk. Hakkepuf, hakkepuf gaat het hortend en stotend voorwaarts. De snelheid komt nauwelijks boven die van een fiets uit , maar we gaan wel naar boven.
Dit is echt boemelen, maar sneller moet het niet, want we komen ogen te kort in een ruig, scherp afgetekend landschap, zowat het tegenovergestelde van het vlakke Nederland. De conducteur legt uit dat het smalspoor is aangelegd voor mijnactiviteiten en de teloorgegane zijde-industrie. In 1968 reed de laatste reguliere trein.
Het zoete leven proeven
Het zoete leven proeven we tijdens een mediterrane salade op het terras van de Place de la République. Vooruit, één wijntje kan wel voor het fietsen langs de gevaarlijke ravijnen.
De eerste twaalf kilometer gaan omhoog, maar de profs in het peloton van de Tour de France vinden die maximaal twee procent een lachertje.
Het valt ons op hoe goed de route is verzorgd. Overal staan bordjes en panelen met informatie. Aan bankjes om even plaats te nemen op een mooi uitzichtpunt geen gebrek. We treffen zelfs kluizen om onderweg veilig onze bepakte fietsen te stallen, als we even een wandelingetje willen maken.
Regelmatig is er een kraan met koel helder water. Op diverse plaats lonkt ook het water van de rivier voor een frisse duik. Lange viaducten brengen ons over diep gelegen dalen van zijstroompjes. Totaal kent de route 34 viaducten en tunnels.
De meeste tunnels zijn kort, maar vanuit het niets staan we voor het donkere oog van de ruim duizend meter lange tunnel Les Nonières. Altijd geheimzinnig zo’n donkere buis, maar gelukkig floept het licht op tijd aan. Onze ogen moeten op de uitgang weer wennen aan het felle zonlicht.
Vanaf dit punt is het alleen maar afdalen naar de Rhône op 75 kilometer, tenzij je kiest voor de variant naar Saint-Agrève.
Het zoete leven op de fiets
We fietsen op een soort langgerekt balkon hoog boven het bruisende water. Dit is het ware zoete leven op de fiets. Vanaf Le Cheylard komen we wat meer in de bewoonde wereld, maar de dorpen liggen voornamelijk aan de overkant van het water. Voor een kopje koffie of een lunch moeten we dus even naar de overzijde van de Eyrieux, die zich steeds meer ontwikkelt tot een volwassen rivier. Rank overbrugt de oude Pont-de-Chervil de wilde stroom.
Enkele oude fabrieken verheffen zich direct naast de rivier. De industrie ontwikkelde zich met name langs de Eyrieux. Ooit stonden hier ook watermolens voor de productie van zijde. Maar de zijderups heeft uiteindelijk het veld moeten ruimen voor de concurrentie uit Azië en ook de bloeiperiode van de oude, mechanische industrie is al lang voorbij. De Eyrieux is nu toch vooral een grillige maar ook prettige metgezel tijdens een tocht over La Dolce Via tot de monding in de Rhône bij La Voulte-sur-Rhône.
Michelin reikt sterren uit aan restaurants, maar hoeveel sterren zou meneer Michelin aan deze smaakvolle fietsroute hebben gegeven: vier of vijf?
Het laatste stuk gaat weer over de ViaRhôna naar Tournon-sur-Rhône. Onze wielen bonken over de planken van de oude hangbrug over de Rhône. Het terras aan de rivier is een ideale plek om te terug te blikken. De vraag komt bij ons op. Michelin reikt sterren uit aan restaurants, maar hoeveel sterren zou meneer Michelin aan deze smaakvolle fietsroute hebben gegeven: vier of vijf?
De Dolce Via is in totaal 120 km. Daar komen de 40 km langs de Rhône nog bij. Combinatie met andere routes is mogelijk.
Nuttige informatie over La Dolce Via
- De afstand van Utrecht naar Tournon-sur-Rhône is ongeveer 1000 km.
- De snelste mogelijkheid is met de Thalys en TGV naar Valence.
- Carbone Zéro naast het station Valence Ville verhuurt prima fietsen: ook e-bikes.
www.carbone-zero.fr - Stoomtrein Saint-Jean-de-Muzols (bij Tournon-sur-Rhône) naar Lamastre. Fietsen kunnen mee. Wel vooraf reserveren: www.trainardeche.fr
- Alles over de route: ook hotels en campings: en.ardeche-guide.com/dolce
Meer verhalen en artikelen lees je op onze FIETSPAGINA
De Vader van Bert Sitters bouwde zelf bakfietsen, maar van techniek heeft Bert niet meegekregen. Wel is fietsen een belangrijk deel van zijn leven. Bert fietste in bijna 100 verschillende landen op onze aardbol. Fietsen is de beste wijze om een land te leren kennen. Je ziet en ruikt alles en kunt stoppen waar je wilt. Dit geeft een grenzeloos gevoel van vrijheid.
Bert schreef 10 fietsgidsen, heeft talrijke lezingen verzorgd over zijn fietsreizen en is voorzitter van de jury Fietsroute van het Jaar. .