Freeride Film Festival: hét startsein van de winter!

Freeride Film Festival: hét startsein van de winter!

Door Christianne Bongertman

Met de winter voor de deur gingen wij op vrijdag 2 november naar het (alweer) negende Freeride Film Festival in Amsterdam. De zalen in de mooiste bioscoop van Nederland worden gevuld met de meest inspirerende ski- en snowboard films, clinics en lezingen. Het programma in Tuschinski eindigt rond middernacht, waarna je met andere poederfanaten het feestje kunt voortzetten in De Kroon op het Rembrandtplein. Het is een avond die je als freerider niet mag missen!

De filmmarathon kan beginnen

Stipt om 18:00 uur vangt onze filmmarathon aan met de eerste film in de Grote Zaal; Yügen. De meeste festivalgangers zullen vast wat later komen, want de zaal is nog lang niet vol. Of het ligt aan de film, die – zo volgt al na vijf minuten – erg traag is. De rode lijn is de connectiviteit tussen de mens en de natuur, in het bijzonder tussen de mens en de bergen. De beelden zijn onder andere opgenomen in Hokkaido, de Andes en Kyrgzistan, maar bij de fragmenten wordt niet vermeld naar welk gebied we kijken. Naar mijn gevoel is er verder weinig focus. Misschien omdat men ook wel erg lang (drie jaar!) aan deze film heeft gewerkt. Het is geen goede opwarmer en aangezien de zaal tijdens de film langzaam leger loopt vermoed ik dat meer mensen hier zo over denken.

Poederafdalingen in het ongerepte Valbona gebergte

Met inmiddels een biertje in de hand zijn we klaar voor de volgende film; Far Out. Die naam zegt mij wel iets, maar ik leg de link niet gelijk. Ook niet als voorbij komt dat onder meer Albanië wordt bezocht, het land waar ik afgelopen zomer nog ben geweest. Pas op het moment dat duidelijk wordt dat de freeriders naar het ongerepte Valbona gebergte gaan, valt bij mij het kwartje. Dat is de plek waar ik een paar maanden geleden nog een hike heb gemaakt! Onze gids had mij nota bene nog over deze film verteld. Het verhaal laat zien dat freeriders wegens weersomstandigheden maar liefst 22 dagen moeten wachten totdat ze met de helikopter naar boven kunnen. Met als resultaat betoverende beelden van de afdaling.

De elfjarige zoon van Jeremy Jones laat ons zien hoe het freeriden er écht uit moet zien.

Beelden van Albanië worden afgewisseld met beelden van andere skiërs op locaties over de hele wereld: Purcell mountains in BC, Alaska, Italië en Rusland. Met als leuke topic de humoristische elfjarige zoon van Jeremy Jones, die ons laat zien hoe het freeriden er écht uit moet zien.

Een goede fotograaf in de sneeuw

Om de films af te wisselen, kun je ook clinics bezoeken. Wij gaan naar de clinic: hoe schiet je een fantastische foto in de sneeuw? Op het moment dat fotograaf Rogier van Rijn als tip meegeeft dat een goede foto al begint met goede communicatie en afspraken, schiet ik in de lach. Voor ons een herkenbaar probleem. Waar ga je als fotograaf staan en waar moet je als ski- of snowboarder een bocht maken? De tip die mij ook het meest is bijgebleven: neem in plaats van een grote spiegelreflex een kleine mirrorless camera mee die in je jaszak past. Je zult dan veel meer foto’s maken en pas dan zal er een goede foto tussen zitten.

Unieke beelden van het koudste en droogste continent op aarde

Na de clinic vinden we onze weg naar de highlight van de avond: No man’s land. Een op voorhand bijzondere film voor ons, omdat wij onze reis naar Antarctica in 2017 een (klein) beetje zullen herbeleven. In deze film worden twee freeskiërs aangetrokken tot het koudste en droogste continent op aarde. Vanuit Punta Arenas stappen zij met eten voor 25 dagen (waaronder maar liefst 18 kilo chocola) het vliegtuig in. Zij landen op het vaste land van Antarctica, waar ze van steile bergen met hellingen van wel 64 graden af zullen skiën. De afstanden tot de bergen zijn op de uitgestrekte sneeuwvlaktes enorm lastig in te schatten en met soms een gevoelstemperatuur van -54 graden lijkt het bijna een onmogelijke klus.

Zoals een expeditieleider in de film zegt: “The real Antarctica wants you dead. If you forget that, you will die”.

Zij komen voor genoeg uitdagingen te staan: iglo’s die worden gebouwd ter voorbereiding van een storm die uiteindelijk niet komt, bergen die alsmaar niet dichterbij lijken te komen en de drone die na het neerstorten weer moet worden gerepareerd. Maar de expeditie is geslaagd; met uiteindelijk drie beklimmingen en mega snelheid skiën ze van de bergen af. Als je denkt dat de spanning eraf is, heb je het mis. Tijdens de tocht terug naar het base camp proberen ze op de ski’s en met behulp van kites grote afstanden op de uitgestrekte vlaktes af te leggen. Niet geheel zonder risico. Zoals een expeditieleider in de film zegt: “The real Antarctica wants you dead. If you forget that, you will die”. Een waanzinnige film die je zeker moet zien!

Dikke actie laat op de avond

Hoe later op de avond, hoe gezelliger het wordt in de zalen. Als je wilt weten waarom Japan deze winter op jouw bucketlist moet staan, kijk je naar de (korte) film Koufuku. Waanzinnige beelden van Niseko – het poederparadijs – komen voorbij. En als laatste film hebben we een goede afsluiter te pakken: All in. Deze drukbezochte film bevat veel ingrediënten die een goede skifilm moet hebben: dikke actie, mooiste plekken om te rijden (waaronder Revelstoke en Bariloche) en humor.

Winterse voorpret tijdens de afterparty

Na de films is het nog druk in Tuschinski en lijkt de afterparty zich daar al te bevinden. Het is een mooie kans om je winterse voorpret met andere poederfanaten te delen. We kijken terug op een geslaagd startsein van de winter en laat die poeder maar komen!