WANDELEN IN DE PYRENEEËN | Eindelijk weer de sneeuw in na een lange lockdown

Eindelijk weer de sneeuw in na een lange lockdown
Een wandelverslag van Judith Malotaux
Het was alsof er magneetjes in de sneeuw zaten, die een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uitoefenden. Natuurlijk had het al wat gesneeuwd, in de afgelopen weken, maar dat was vaak weer weggesmolten. Een warme novembermaand maakte dat de sneeuw nagenoeg verdwenen was. Tot begin december, toen er in een paar dagen tijd een dik pak sneeuw was gevallen op de bergtoppen op hemelsbreed zo’n vijfentwintig kilometer van mijn huis.

Vijfentwintig kilometer was vijf kilometer te ver, want hoewel hier in Frankrijk de lockdown die vanaf begin november gold, enigszins was versoepeld, mocht je voor recreatie toch nog steeds maar twintig kilometer, en drie uur, van huis.
Drie maanden strenge lockdown
Ik had de Schöffel Ascona wandelbroek de dag ervoor per post ontvangen. Hoewel ik aan de rand van een bos woon en hier uren kan dwalen door de heuvels, had ik na in totaal drie maanden strenge lockdown in het afgelopen jaar dat bos wel een beetje gezien.
De magische aantrekkingskracht van het pak sneeuw maakte dat ik de stoute schoenen aantrok en mijn auto neerzette op een parkeerplaats aan de rand van een nagenoeg verlaten skidorp
De magische aantrekkingskracht van het pak sneeuw maakte dat ik op de eerste enigszins mooie dag na een gure, grijze week, toch de stoute schoenen aantrok en vijf kilometer te ver van mijn huis mijn auto neerzette op een parkeerplaats aan de rand van een nagenoeg verlaten skidorp. De skigebieden mogen immers nog niet open.
Ook zonder liften kan je prima skiën
Dat betekende overigens niet dat ik de enige was die had besloten die dag de bergen in te trekken. Ook zonder liften kan je prima skiën, het duurt alleen wat langer voordat je boven bent. Er zoefden dan ook een handjevol skiërs de pistes af. Zorgen om het virus hoefde ik me overigens niet te maken, ik denk dat ik in totaal net een tiental mensen van zeer gepaste afstand ‘bonjour’ heb kunnen zeggen. Daar komt bij dat mijn hond Nala het niet zo heeft op mensen die ze niet goed kent, en er voor zorgt dat iedereen in eerste instantie wel een gepaste afstand móet houden.
Eerste stappen in verse poedersneeuw
Met mijn gamaschen over mijn nieuwe Schöffel wandelbroek heen, zette ik de eerste stappen in de hele verse poedersneeuw. Van tevoren twijfelde ik of de broek wel warm genoeg zou zijn, dus ik had voor de zekerheid een legging in mijn tas gedaan. De broek is immers niet echt gemaakt op sneeuwwandelingen in de kou. Het is een heerlijk lichte en zacht aanvoelende wandelbroek, met een fijne pasvorm, maar duidelijk niet bestemd voor heel erg winters weer. Nu ben ik niet echt een koukleum, en was ik wél heel benieuwd naar hoe de broek zit, dus met een legging op zak móest het goed komen.
Het uitzicht op de achterliggende toppen is vanaf die col prachtig, en ik wil meer sneeuw zien
Ik wandel naar een voor mij bekend bergmeertje. Naarmate ik hoger kom, wordt de wind kouder. Het verbaasd me dat de ogenschijnlijk kunnen broek behoorlijk veel bescherming bied tegen deze wind. Natuurlijk voel ik de kou door de broek heen, maar dat is iets wat ik tijdens zo’n wandeling helemaal niet erg vind. Bij het bergmeertje twijfel ik, door de sneeuw loop ik langzamer dan normaal dus het is niet haalbaar één van de omringende toppen te bereiken. Toch besluit ik door te lopen, maar dan naar een colletje in de buurt. Het uitzicht op de achterliggende toppen is vanaf die col prachtig, en ik wil meer sneeuw zien!
Op de col neem ik een korte pauze. Ik moet wat eten, maar voor een lange pauze is het te koud. Hiervoor was de Schöffel Ascona wandelbroek wellicht een iets te optimistische keuze. Het voordeel aan de broek is wél dat ik merk dat wanneer ik op mijn knieën in de sneeuw zit, er geen vocht door de broek heen komt. De vochtplekken aan de buitenkant drogen in een razend tempo. Dat is heel fijn, want jezelf warm houden wanneer je ietwat eigenwijs een te dunne broek aan hebt gedaan is één ding; jezelf warm houden wanneer die broek ook nog nat zou zijn wordt een stuk moeilijker. Gelukkig was dat dus niet nodig.
Een traantje van geluk
De afdaling gaat snel; ik ren nog net niet de pistes af, iets wat mijn hond Nala fantastisch vindt! Vlak voordat ik bij de auto ben zie ik een drietal een piste oprennen, hun ski’s aandoen, en een kleine afdaling maken. Aan het begin van mijn tocht zag ik ze een kleine schans bouwen. Wanneer de tweede een bijna perfecte backflip landt, is hun gejuich luidkeels te horen. Ik betrap me erop dat er een klein traantje in mijn ooghoek verschijnt, van geluk. Want eventjes is er op de hele piste niks anders meer belangrijk dan de backflip van deze skiër, en eventjes bestond er geen corona.

Perfect sneeuwschoenwandelweer
Nog geen twee weken later mag ik gelukkig geheel legaal weer de bergen in. Opnieuw de sneeuw in. Ditmaal op een vrijwel windstille dag, bij een temperatuur van zo’n vijf graden. Voor een winterse dag was het perfect wandelweer. Vanwege de sneeuwhoogte en de gladde stukken besloot ik mijn sneeuwrackets mee te nemen, wat een goede keuze was. Na zo’n tien meter over de gladde sneeuw doe ik de rackets aan en ze gaan de rest van de tocht niet meer uit.
Met dit weer is de Ascona wandelbroek perfect. Door de sneldrogende stof is het geen probleem om even op mijn knieën in de sneeuw te zitten voor een foto of om iets uit mijn tas te halen. De sneeuw dringt niet door de stof heen, en de natte plek op mijn knieën is heel snel droog. De stof is zacht en op een tocht van zo’n twintig kilometer, mét de nodige hoogtemeters, heb ik geen moment last van schurende stof. De zakken zijn groot genoeg voor een zakje snoepjes voor Nala én voor mijn telefoon, en iedere zak is voorzien van een rits.
De natuur ademt rust uit
Ik loop naar een klein topje in de buurt waar ik geniet van een lunch in de ietwat waterige winterzon. Het uitzicht op de besneeuwde toppen om mij heen is prachtig, er staat nauwelijks wind en het lijkt wel alsof de natuur rust uitademt. Ik geniet van de stilte en van de zon en realiseer me eens maar weer hoe fijn het is dat ik tegenwoordig zo dicht bij dit soort plekken woon. Misschien juist doordat de bergen eventjes onbereikbaar waren, waardeer ik ze nu na zes weken lockdown juist des te meer.
Met de sneeuw knisperend onder mijn sneeuwrackets loop ik voldaan terug naar de auto. Ik geniet van de ondergaande zon, en het valt me op dat de Schöffel Ascona wandelbroek ook nu de kou terugkeert voldoende warm is. Ik zal deze broek zeker vaker dragen, wellicht niet op de koudste winterdagen, maar op de andere dagen is het een prima aanvulling op mijn bergwandelgarderobe!
Judith wijkt graag af van het geijkte pad. Ruim een jaar geleden heeft haar liefde voor de bergen en met name de Pyreneeën ervoor gezorgd dat ze de keuze maakte zich te vestigen in het zuiden van Frankrijk. Haar passie voor de Pyreneeën deelt ze graag met anderen door de reizen die ze organiseert via haar eigen bedrijf. Daarnaast werkt ze als freelance kok. In haar vrije tijd trekt ze er het liefst met haar hond Nala op uit om de bergen nog beter te leren kennen. Meer over mij en mijn reizen lees je op chez-judith.com