FOTOREPORTAGE - DE WOESTE WATEREN VAN BALI

FOTOREPORTAGE – DE WOESTE WATEREN VAN BALI

Door Sabrina Gaudio

Ik heb me nog nooit zo één met de natuur gevoeld als vandaag, met deze intens donkere donderwolken boven mijn hoofd. Alsof ze een spelletje met me spelen, uitdagend en dreigend tegelijk. Het geluid van de golven die stukslaan op de branding en vervolgens knisperend binnen komen rollen op het strand… Zo had ik me Bali niet voorgesteld in juli. Maar ik heb nog nooit zo genoten van het eiland als deze keer. Ik hoef niets meer te doen dan te kijken, de surfers in me op te nemen, terwijl ze de woeste golven berijden op hun shortboards.

Ik schreef dit vorige zomer in mijn reisdagboek, zittend op het strand van Canggu, op Bali. Ik ging naar Bali om te surfen, maar de golven waren zo ontzettend wild, dat ik me er niet aan durfde te wagen. Dan maar vastleggen in een foto, dacht ik.

Ik ben altijd al gefascineerd geweest door de kracht van water. Ik heb een groot respect voor de oceaan. Misschien zelfs wel een beetje angst. Water is iets krachtigs. Er is iets aan het zien van kabbelende beekjes, kolkende rivieren of woeste golven in de oceaan. Water geeft ons een gevoel van rust en kalmte, het verbindt ons met de natuur en de wereld. Water is nu eenmaal een groot deel van ons, wij bestaan uit water, en misschien is dat ook wel de reden dat wij ons hier zo door voelen aangetrokken.

Water brengt ons balans, water brengt ons leven en water brengt ons ook heel veel plezier

De één kijkt graag van een veilige afstand naar de kracht van water, de ander kan niet wachten tot de golven hoog genoeg zijn om met een surfplank de zee in te duiken. Water brengt ons balans, water brengt ons leven en water brengt ons ook heel veel plezier. Zeilen, raften, kajakken, kanoën, duiken, surfen… we kunnen er geen genoeg van krijgen. Dat besefte ik weer, toen ik aankwam in het uiterste noorden van Bali, bij de majestueuze Gitgit waterval. Durfals gooien zich hier letterlijk en figuurlijk in het diepe, door zichzelf van een hele hoge waterval af te storten…

En daar, in een piepklein dorpje aan de oostkust van Bali, vond ik ook de rust van water. Ik bleef een week en elke dag zat ik urenlang op hetzelfde plekje op het strand. Genietend en verwonderd. Ik kon er geen genoeg van krijgen…

!