Wat te doen op Lombok, Indonesië

Mijn eerste kennismaking met Lombok was in begin 2022. Natuurlijk kun je in je eentje op pad, maar met een gids is wat mij betreft soms veel prettiger. Ze kunnen je langs paden leiden die voor een buitenstaander onvindbaar zijn. Veel van de jongemannen uit de kampong helpen bij de homestay, al is er weinig te verdienen. Een maaltijd, sigaretten en in de avond een paar glazen rijstwijn, zijn soms de enige beloning.

De sfeer is goed en de band hecht, dat is voelbaar. Er is een groepscultuur, dus ze koken met elkaar en zijn zelden op zichzelf. In het hoogseizoen verdienen ze door met gasten op pad te gaan. Een houten bord in het restaurant geeft informatie over wat er aan tochten wordt aangeboden. Wandelen door de omgeving van Tetebatu bijvoorbeeld, waarbij er verschillende watervallen worden aangedaan.

Via de rijstvelden bereik je het apenbos (Taman wisata Tetebatu) waar, in tegenstelling tot Bali, niet alleen grijze maar ook zwarte apen kunnen worden gespot. Deze laatste houden zich nogal eens schuil maar we boffen als een groep van boom naar boom slingert. Bij het befaamde Monkey forest in Ubud, Bali, struikel je haast over zowel de toeristen als de apen. Hier is dat niet het geval.

Bovendien zijn de grijze grappenmakers niet zo opdringerig of agressief. Omdat Tetebatu op de helling van de Rinjani ligt blijft de temperatuur aangenaam. Maar na een fikse wandeling is afkoelen in een van de vele watervallen zeker een aanrader!

Rinjani is het bepalend gezicht van Lombok. Er worden veel trekkings aangeboden. Op de top is het, van wat ik op foto’s heb gezien, schitterend. Volgens gidsen die ik sprak heeft menig wandelaar er in een traan gelaten. Puur om de schoonheid. Het is een pittige tocht inclusief twee overnachtingen. Er gaan sjouwers en gidsen mee.

Het lijkt me een fantastisch avontuur maar ik weet ook dat ik geen held ben en ongetraind bovendien. Berglandschappen hebben me nooit zo aangetrokken. In de zin van beklimmen bedoel ik. Het zicht is prachtig, maar ik ben meer een Alpenwei-type. Laat mij maar over glooiingen gaan en picknicken a la Sound of Music. Of, zoals hier, struinen door de rijstvelden en neerstrijken onder de rieten dakjes waar de arbeiders rusten tijdens een zware werkdag. Want het lijkt allemaal idyllisch, die prachtige groene terrassen, maar er komt meer bij kijken dan je denkt. Dan ik dacht, in ieder geval.

Eén op een iets ondernemen is eerder uitzondering dan regel. Toen ik voor het eerst voet aan wal zette werd ik opgehaald door twee van de mannen die bij de homestay werken. Onderweg naar de plek die inmiddels als thuis voelt moest ik voorin plaatsnemen. De jongste ging comfortabel onderuit op de achterbank en lag in no time te pitten.

Na deze rit zouden er nog een heleboel volgen. Naar Kuta bijvoorbeeld. De jongen van de achterbank bleek nog nooit aan de oostkust te zijn geweest. Gedrieën gingen we richting het strand waar in de buurt, in afwachting van de MotoGP, nog gebouwd werd aan het circuit van Mandalika. Het werd een dag met witte stranden, blauwe zee en jonge kokosnoot. Plus een prachtige zonsondergang als kers op de taart.  

Lombok heeft een kust die qua schoonheid niet onderdoet voor de meer populaire vakantiegebieden. Een fijne bestemming voor een dagje uit met de jongemannen en hun kinderen. Waar we in Nederland op de bon zouden gaan, kunnen we hier makkelijk met zes volwassen en twee koters de auto in. Achter de achterbank is immers nog plek!

De rit naar Sekaroh duurt lang. Helaas moet er onderweg nog naar een klein mankement gekeken worden. Het valt me op hoe gelaten de kinderen het allemaal ondergaan. Ze blijven rustig in de buurt en vermaken zich met wat er voorhanden is. Ons geduld wordt beloond met een bijzondere rit langs karbouwen, een baai van azuur en vredige vergezichten.

Omdat ik van snorkelen houd, wordt me aangeraden naar een eiland voor de kust te gaan. Daar zeg ik graag ‘ja’ op. Een boot kan gehuurd worden (met de eigenaar erbij, hij bedient het roer en kent het water op zijn duimpje) en omdat het zo’n fijne bestemming is gaan de mannen weer mee. Dit kan ook omdat er verder geen gasten zijn. Indonesië zit op dat moment nog behoorlijk dicht. Zuur voor zaken, maar voor mij een cadeau. Bali voelde weer een beetje als 25 jaar geleden: Ubud was rustig en ik kon op het gemakje met mijn scooter op pad.

Hier op Lombok had ik geen vergelijkingsmateriaal, maar de gezellige drukte van alleen de inwoners is een genot. Dit eiland is dichtbevolkt dus op een paar plaatsen is het net als bij grote steden: achteraan aansluiten. Omdat er zoveel te zien is, maakt het me allemaal niets uit. Bovendien delen we de liefde voor muziek. Gouwe ouwe uit Europa worden afgewisseld met de lokale ritmes van Dangdut. Ze kennen bijna alle teksten en er wordt naar hartenlust meegezongen.

We arriveren bij een kleine haventje waar de kapitein al op ons wacht. Onze bepakking bestaat uit tentjes, ingrediënten voor lekkere maaltijden en natuurlijk snorkel spullen. Snorkel spullen voor mij, want het blijkt dat mijn reisgenoten nauwelijks kunnen zwemmen. Uitgelaten beginnen we aan de tocht naar Gili Kondo. Soms klim ik met een paar anderen op het dak, maar dat wordt al gauw te heet.

In de schaduw van de kajuit genieten we van het wisselende uitzicht. Bergen aan de horizon, verschillende kleine eilandjes en mangrove. Deze laatste staan allengs dichter bij elkaar tot we er helemaal door omringd zijn. De grillige vormen geven het een sprookjesachtige sfeer. We besluiten hier even van boord te gaan.  Door het lauwe water wadend, genietend van de stilte, kunnen we de wortels van dichtbij bekijken. Dit is voor mij een van de hoogtepunten van mijn luxe rondreis Indonesië.

Onze volgende bestemming is een eiland dat `Robinson` genoemd wordt. Wanneer ik het met eigen ogen zie snap ik waarom. Een cirkel van wit zand, omringd door aquamarijn. Verder niets. Stil, met een haast tastbare, loom makende rust. Zo’n onbewoond eiland nodigt uit om er een hele dag te blijven. Maar ja, er lonkt nog meer moois. De kapitein zegt dat hij de juiste plekken weet om te snorkelen. Als ik een half uurtje later door het water glijd zie ik dat het niet gelogen is.

Omringd door honderden bontgekleurde vissen voelt het alsof ik in een aquarium ben. De grillige vormen van het koraal zijn een mooie schuilplaats voor divers onderwater leven. Ik kom ogen tekort en raak ontroert als er een reus van een schildpad langzaam de diepte in zwemt totdat hij oplost in de donkerte. Met moeite maak ik me los van deze magische wereld. Er wordt op me gewacht. Het is de bedoeling dat we voor donker op de eindbestemming ons onderkomen in orde hebben.

Gili Kondo is onbewoond en heeft geen faciliteiten op het moment dat wij er aankomen. Daar is op geanticipeerd: al snel hebben de jongens hout gesprokkeld en is er een vuur waarop het avond eten kan worden bereid.

Een rood oranje kleurende lucht kondigt de avond aan. Tot laat keuvelen we in de gloed van de smeulende resten. Hoewel de tenten opgezet zijn besluit ik er geen gebruik van te maken. In slaap vallen onder de sterrenhemel is een veel passender afsluiting van deze mooie dag.

Lees hier meer verhalen over Indonesië en lees hier over de rondreis Bali & Komodo.