Winter in Canada: dit is de ultieme bucketlist trip

Winter in Canada: dit is de ultieme bucketlist trip

Een reisverhaal van Suzanne Rutten

Heel mijn leven wilde ik al naar Canada. Iets aan de ongereptheid, de bergen, de meren en de mensen heeft me altijd geïntrigeerd. Als skiverslaafde wilde ik ook dolgraag de winter met zijn beroemde champagne poedersneeuw ervaren, tussen de bomen van het eveneens bekende back country skiën. Samen met twee goede vrienden fantaseerden mijn vriend en ik hierover, inclusief helikopter en hondensledetocht.

Denkende dat dit onbetaalbaar was vroeg ik vorig jaar meer voor de grap een offerte aan. Wow, dat viel eigenlijk best mee, en er zit ook een dag ijsklimmen en gave wandelingen bij. De fantasie werd dus plots werkelijkheid dit jaar, met een zogeheten ‘bucket list trip’ in en rondom Jasper. En oh my, wat een trip!

Het skigebied Marmot Basin

We beginnen de eerste dag met het verkennen van het skigebied van Jasper. Een klein gebied van 100 kilometer met maar zeven liften waar gezellige Canadese jongeren ouderwets je skipas controleren. Bij sommige liften ook bordjes met woordgrappen, zoals: “Why did the lemon farmer get all the girls? He had the best pickup limes”. Wij houden wel van deze humor! Het skigebied is prachtig, veel bomen, mooi uitzicht en veel variatie: van groene en blauwe tot zeer steile zwarte pistes. Bovenaan de ‘Holy Guacamole’ afdaling komen we twee jongens tegen waarvan één over de rand naar beneden kijkt en nuchter concludeert: “If I go down here, I’ll probably die.” Hij ging gelukkig niet mee van de (gave) en nog steilere double black diamont ernaast.

We hebben pech met de sneeuwcondities: het is heerlijk zonnig weer met een graad of -1 tot +5 op de piste… Geen champagne poedersneeuw voor ons dus. Het wordt gelukkig goed gemaakt met de blauwe lucht, rustige en fijne pistes en heerlijke dennengeur. Na het beter bestuderen van de kaart ontdekken we dat niet alle pistes op de kaart bereikbaar zijn met een lift. De verschillende tochten omhoog zijn twintig tot wel vijftig minuten lopen, goedemiddag! Bij de lunch raken we hierover in gesprek met een paar locals.

Het is toch wel een toffe ervaring om met je ski’s op je schouders omhoog te lopen en zelf te kiezen waar je naar beneden gaat

Als ik grappend uitroep dat we daar toch zeker een skipas voor hebben gekocht, moeten ze hartelijk lachen: wat hen betreft is het doodnormaal. We besluiten er twee te doen: Thunder bowl en Peak run. Het is toch wel een toffe ervaring om met je ski’s op je schouders omhoog te lopen en zelf te kiezen waar je naar beneden gaat. Vanwege mijn slechte conditie neem ik wat vaker foto’s: altijd een goed excuus voor een pauze. Ook beslis ik iets eerder al te gaan skiën, terwijl de mannen verder omhoog gaan. Op elkaar wachten is met deze omgeving en dit weer sowieso geen straf!

We concluderen dat Marmot Basin met een dik pak verse sneeuw veel gaver zou zijn, maar door alle (soms bizarre) afdalingen in bijvoorbeeld dichtbegroeide bossen of tussen een lading rotsen, het toch uitdagend en zeker leuk genoeg is. Op deze bergen vermaken we ons wel vijf dagen. De overige vier dagen staan geweldige excursies op de planning, om te beginnen met een wandeling door de Maligne canyon.

Maligne canyon

Met dikke rubberen laarzen, een helm en stoere stijgijzers onder de zolen gaan we met een busje en gids op pad. Aangekomen bij de kloof wandelen we eerst langs de rand richting een ingang naar beneden. De gids is grappig en weet veel. Zo vertelt hij ons dat de rode besjes in de struiken worden gegeten door beren en dat de bevroren watervallen die de kloof bedekken geen watervallen zijn, maar grondwater dat uit de grond sijpelt en zo in fases op elkaar bevriest. Eenmaal beneden in de kloof zijn we omringd door ijs. Heel mooi en een beetje surreëel om doorheen te lopen. Op het ijs lopen is even wennen, maar als je goed vertrouwt op je ijzers gaat het best soepel.

Eenmaal beneden in de kloof zijn we omringd door ijs, Heel mooi en een beetje surreëel om doorheen te lopen

We wandelen een half uur de kloof in waar prachtige kleuren blauw en groen elkaar afwisselen tussen het spierwitte en doorschijnende ijs. Als het ijs te dun wordt (het is immers nog steeds erg warm voor de tijd van het jaar) keren we om. Eenmaal uit de kloof wandelen we via een andere route terug naar de parkeerplaats, door het bos en langs een kabbelend beekje met uitzicht op de bergen zoals de iconische Pyramid Mountain.

Eenmaal terug in Jasper besluiten we na een heerlijke lunch op het zonovergoten terras bij restaurant Earls nog een wandeling in de bergen te doen bij Old Fort Point. Eindelijk de wateren waar ik zo benieuwd naar was! Het is nog te vroeg in het jaar, dus de rivieren en meren zijn nog niet zo turquoise als ze later worden maar het is al een cadeautje dat het water her en der zichtbaar is vanwege het warme weer. We wandelen de bossen in en stijgen langzaam steeds meer.

Regelmatig heb ik pauze nodig, maar niemand vindt het erg. Ik heb ook niet de beste keuze gemaakt qua schoenen en de sneeuw is aan het smelten, dus mijn voeten zijn al snel doorweekt. Maar het uitzicht boven maakt het meer dan goed! De groene rivier, witte bergtoppen en dat alles liggend in ons t-shirtje bovenop een berg. Wat een fantastische dag!

IJsklimmen bij Tangle Creek Falls

Vandaag staat ijsklimmen op het programma. Wat is de weg ernaartoe indrukwekkend! De Icefields Parkway, de beroemde weg dwars door de Rocky Mountains heeft weliswaar momenteel geen wit besneeuwde bomen aan haar zijde, maar het uitzicht heeft nog steeds een enorme ‘wauw’-factor. Iets wat we inderdaad regelmatig uitroepen. Imposante bergen met bijzondere vormen en patronen volgen elkaar geduldig op. De weg is in totaal 230 kilometer en loopt van Jasper dwars door Jasper National Park naar Lake Louise, in Banff National Park. Wij zien er vandaag een kleine honderd kilometer van.

Het ijsklimmen is heel gaaf. Er zijn meerdere locaties om dit te doen hier in de buurt en vanwege de hoge temperatuur heeft de organisatie de Tangle Creek waterval uitgekozen. Met indrukwekkende ijsbijlen en nog stoerdere stijgijzers dan bij het wandelen, klimmen we (wederom in een shirtje) omhoog. Het is vandaag 19 graden, in maart! De techniek blijkt vooral voor onze mannen lastig: met gestrekt been je voet in de berg schoppen zodat de spikes aan de voorkant er recht in gaan is makkelijker gezegd dan gedaan.

Mijn lijf houdt het vaak niet zo lang vol als anderen, maar is gelukkig wel sportief en motorisch goed

Ikzelf ga gelijk lekker, altijd fijn. Mijn lijf houdt het vaak niet zo lang vol als anderen, maar is gelukkig wel sportief en motorisch goed. Ik zie ook voordelen: doordat mijn armen het na twee sessies beginnen te begeven, kan ik onderweg naar boven extra vaak genieten van het geweldige uitzicht. Ik neem gewoon vaker pauze en hang lekker achterover in mijn klimgordel. Na drie sessies zijn we allemaal moe en voldaan. Trots en enthousiast keren we terug naar Jasper. Heel leuk om een keer gedaan te hebben, met recht een bucket list activiteit!

Deze geweldige reis heeft van ons terecht de naam “Bucket List Trip” gekregen. West-Canada is prachtig in de winter, ook met zomerse temperaturen, dus deze trip kunnen we iedere berg- en natuurliefhebber aanraden, zelfs nu we pas halverwege zijn!

Binnenkort lees je deel 2 van mijn reisverslag op Mountainreporters.com

---

Lees hier meer verhalen en artikelen over reizen naar Canada

---