Hiken en een walvis op Malcom Island in West-Canada

Op de zevende dag van onze rondreis door West-Canada reizen we van Alder Bay (reisverslag) naar Malcom Island. We kregen een tip van een bekende die we toevallig tegenkwamen op de campground van Alder Bay. Wat een geluk dat we veel ruimte in ons reisprogramma hebben ingeruimd voor spontane ontdekkingen! Alleen de ferry van Port Hardy naar Bella Coola, op het vaste land van British Colombia, hebben we vooraf gereserveerd.

De ferry naar Malcom Island vertrekt vanuit de haven Port Mc.Neil. Het concept is ‘the first in line will be served’. Zorg dat je op tijd bent. Zo’n half uur tot een uur voor de afvaart is voldoende. De prijs voor de overtocht (retour) met een camper is 72CAD. Wij zijn er vroeg, waardoor we letterlijk vooraan in de rij staan en we verzekerd zijn van een plekje aan boord. Alle tijd dus voor een cappuccino in het leuke cafeetje Mugz 2.0.

---

Lees verder onder de advertentie

---

Campgrounds op Malcom Island

Op Malcom Island hebben we de keuze uit twee campings. Harmony Shores campground aan de zonnige en warme zijde van het eiland, met uitzicht op de bergen van Vancouver Island. Deze camping biedt full service, drinkwater, elektra en sani dump. Je kunt ook, net als wij, kiezen voor Bere Point Campsite. Deze camping heeft geen service en is gelegen in het Bere Point Regional Park in het noorden. Hier vindt je ongerepte wildernis, walvissen en hikingtrails.

In het hoogseizoen zijn beide campings tot op de laatste plek bezet. Soms is het nodig om al een half jaar van tevoren te reserveren. Malcom Island is een favoriete plek voor natuur- en wildlife liefhebbers omdat hier veelvuldig walvissen en orka’s te spotten zijn. Het kilometerslange kiezelstrand is een gewilde plek voor de orka’s. Regelmatig komen ze in groepjes hier naartoe voor een zogenaamde ‘belly rub’. Dat betekent letterlijk dat ze met hun mooie witte buik over grote kiezels schuren. Wetenschappers zijn er nog niet achter wat de exacte reden hiervoor is, maar mogelijk is het om parasieten te verwijderen.

Op Bere Point aangekomen gaan wij op zoek naar een camperplek. Wij hebben niet gereserveerd, omdat we weten dat er naast veel reserveringen ook veel annuleringen zijn. Het echte hoogseizoen is namelijk voorbij (eind augustus). Bij de ingang van de campground staat een groot met de handgeschreven bord, waarop de reserveringen en openstaande plekken staan vermeld. Alles lijkt bezet.

Toevallig komt de eigenaresse van de camping net aanrijden. En we hebben geluk. Er is een annulering binnengekomen en we parkeren op een prachtige plek direct aan het kiezelstrand.

De ochtend begon bewolkt, met lichte regen. Maar zodra we de camper hebben geïnstalleerd breekt de zon voorzichtig door de wolken. Wat is het hier mooi, met de wildernis op de achtergrond en voor ons het strand vol witte kiezelstenen met het spiegelgladde oppervlak van de azuurblauwe zee. We vergeten de tijd en kijken uit over de oceaan.

Dan horen we in de verte het briesen van een bultrugwalvis. We pakken onze verrekijker en Edwin zijn camera met zoom en blijven even staan kijken naar de walvis die duikt en weer naar boven komt. Het is hier zo stil dat je de walvis hoort ademen. De hele middag en avond blijft de walvis bij ons en de mede camperaars. 

Deze avond kleurt de lucht in allerlei pasteltinten met fascinerende wolken, we kijken onze ogen uit. Op de achtergrond horen we de walvis en luisteren naar het briesen tot deze in de nacht verdwijnt. En ook wij gaan slapen in ons heerlijke grote camperbed. 

In deze tijd van het jaar (augustus) zijn de walvissen vrijwel 24 uur per dag aan het eten. Het is belangrijk dat de zoogdieren hierbij niet gestoord worden. Walvissen en orka’s moeten in de periode van mei tot oktober de hele dag eten. Tussen oktober en mei eten ze namelijk vrijwel niets en leven ze op hun reserves.

De Beautiful Bay trail

Ook vandaag worden we wakker met mist. Geen spectaculaire zonsopkomst dus, maar wel een ontbijt met verse koffie en broodjes op het strand. Het is nog steeds windstil en behalve het fluisteren van de zee over de kiezels horen we niets. Onze bultrug is vertrokken en heeft ergens anders waarschijnlijk een goede maaltijd gevonden. Als de zon zich laat zien ruimen we het ontbijt op en pakken we onze rugzak in. Vandaag staat de Beautiful Bay trail op het programma. Deze start aan het einde van onze campground.

Het is een trail van circa tien kilometer heen en terug. We lopen door een wildernis van reusachtige omgevallen bomen, weelderig begroeid met de meest groene mossen die ik ooit zag. Het is een sprookjesachtig beeld en tegelijk een beetje mysterieus, als in een film. Hoe dieper ik het bos in kijk, hoe donkerder het wordt. De oude donkere boomstronken lijken net zwarte beren.

En aan de andere kant hoor ik het rustgevende geluid van de golven op het strand. De zon zoekt een weg tussen de boomstammen en lichtstralen als zoeklichten zorgen voor een bijzondere sfeer op de trail. We lopen op een matras van op elkaar gestapelde bladeren. Het drassige en licht verende pad slingert door het bos en we lopen steeds hoger.

Halverwege staat ‘de hoge boom’ van 64 meter hoog. Ook de rest van de bomen in deze uitgesproken wildernis reiken naar deze hoogte. Het tweede deel van de route gaat minder soepel. Eerst dalen we af met een steile trap richting het strand, het grootste deel van het hout is verrot. Voorzichtigheid is hier geboden. We klimmen over de grote boomstammen naar het strand onder de laag overhangende takken door. Een tropische wildernis en ik krijg het gevoel in een scène van de film Cast Away te zijn beland.

Wandelen op eigen risico

De trail is gemarkeerd met een klodder witte verf op de bomen. Maar het laatste onderhoud aan het pad is jaren geleden en de verf is ondertussen vervaagd of verdwenen. We checken dus regelmatig of we nog op de trail zitten, al klimmend en klauterend over een glibberig pad. Op een bordje zien we staan dat het vervolgen van het pad op eigen risico is. We besluiten het erop te wagen en als het niet goed voelt om te keren.

Vanaf dat moment komen we niemand meer tegen. Edwin en ik klimmen gestaag verder en regelmatig moeten we ons eigen pad vinden. Stijle routes omhoog en via glibberige paden naar beneden. En dat we niemand tegenkomen begrijp ik nu ook wel. Het pad is jarenlang niet meer onderhouden. Trappen zijn vervallen en bomen versperren onze weg. Alles is bedekt met een dikke laag mos. Een groot deel van dit bos is altijd nat. De zon heeft geen enkele kans door de bomen heen de grond te verwarmen.

Uiteindelijk na twee uur stevig wandelen en klimmen, en regelmatige stops om foto’s te maken, komen we aan het eind van de Beautiful Bay Trail. We staan op Beautiful Beach, een fabelachtig mooi strand dat uitmondt in een doodstille zee.

We drinken water en eten een notenreep en genieten in stilte van deze bijzondere plek. Aangezien we liever niet door het bos teruglopen begint onze terugreis over het strand. We manoeuvreren over kiezels, langs grote keien en aangespoelde boomstammen. Veel tijd hebben we niet, want het wordt vloed en dat gaat hier best snel.

De relaxte strandwandeling die we in gedachten hadden wordt een avontuur. Een race tegen de klok. De uitdaging is om de steile trap, halverwege de route, te bereiken voordat het water zo hoog staat dat er geen strand meer over is. We zijn niet bang voor natte voeten, maar het moet wel veilig blijven. Altijd! Er zijn maar twee opgangen om vanuit het strand weer boven op de trail te komen. Via het zandstrand, met de verrassende naam ‘Sandy Beach’, of via steile trappen waar we eerder het strand opliepen.

We klimmen over grote gladde boomstammen die er blijkbaar al jarenlang liggen. Het water kolkt al onder de boomstammen door. In de verte zien we twee mensen op het strand staan. Ze kijken aandachtig hoe wij dit lastige stuk gaan aanpakken. Het gaat allemaal goed en ik ben opgelucht als we de opgang naar de trail bereiken. Achter ons zien we dat de zee het strand al bijna helemaal heeft opgeslokt.

Zo hebben wij deze wandeling spannender en veelzijdiger gemaakt. En een mooie nieuwe reisherinnering gemaakt. Deze trail vergeten we niet snel. We maken een praatje met twee Canadese dames die hadden staan kijken en lachen samen om ons tafereel van zo-even. De wildernis en het bos zijn echt overweldigend. Wij hebben van de heen en terug wandeling een halve rondwandeling gemaakt, zodat we steeds weer werden verrast. Wil jij deze wandeling ook doen? Check dan vooraf het weerbericht, neem voldoende eten en drinken mee en zorg voor goede wandelschoenen.

Dagcamping. Vlak voordat we aan de hike begonnen hebben we onze camper op de dag-area geparkeerd. Bijna alle campings bieden deze mogelijkheid, met name handig voor dagtoeristen. Vaak vind je hier ook een toiletgebouw en barbecueplekken.

We eten vroeg, want om 19.00 nemen we de ferry terug naar Vancouver Island. We zijn dan precies dertig uur op Malcom Island geweest. Een echte aanrader voor natuurliefhebbers, rustzoekers en wandelaars. Wil jij ook een rondreis maken en deze helemaal op maat voor jou laten maken? Of ga je liever op reis zonder vast programma? Neem dan eens contact op met de reisexperts van BBI Travel. Bekijk hier hun uitgebreide reisaanbod voor rondreizen door Canada.

---