Een prachtige meerdaagse wandeling op de Harzer-Hexen-Stieg in Duitsland
Na een drukke periode, dit keer een vierweekse verbouwing bij onze dochter, trekken mijn man Wilko en ik ons graag terug in de natuur. Onze hond Ayla gaat altijd met ons mee. Meestal zoeken we een meerdaagse top trail uit in Duitsland. Duitsland telt 13 top trails, met meer dan 3700 km wandelpad. Iedere trail heeft zijn eigen spannende geschiedenis en zijn eigen speciale karakter. Op de Duitse Top Trails ben je zeker van avontuur.
Dit keer viel onze keus op de Harzer-Hexen-Stieg in de Harz. De Harz is het noordelijkste middelgebergte van Duitsland. De hoogste berg is de Brocken met 1142 meter, die tot het Nationaal Park Harz behoort. Dit nationale park beslaat ongeveer tien procent van het gebergte. De Harz is van oudsher een belangrijk mijnbouwgebied. Dit mijnbouwgebied, wat al meer dan 800 jaar oud is staat op de Unesco wereld erfgoedlijst.
De Harzer-Hexen-Stieg is in twee richtingen te lopen. Dit is fijn, want mijn man en ik lopen elkaar iedere etappe tegemoet. De route is meestal gemarkeerd met wit groene bordjes met een heks erop. De Harzer-Hexen-Stieg begint aan de rand van het middeleeuwse centrum van Osterode in de Harz, onder het Hexenprieeltje.
De eerste etappe: naar Buntenbock, 11km
Rustig, maar gestaag klimt de weg omhoog naar de Oberharz. De route volgt de oude handelsroutes die vroeger werden gebruikt door de ezelkaravanen die de mijnwerkers hier boven met graan voor hun brood verzorgden. De ‘Eselsplatz’ met de authentieke hut van de houtskoolbranders herinnert nog aan die tijd. De paden zijn brede gravel wegen en gelijk vanaf het begin kun je al genieten van prachtige uitzichten.
Deze etappe was ons voor best spannend want het was de eerste lange wandeling van Ayla na een operatie aan haar rug en elleboog. De hechtingen steken nog uit haar rug en poot 🐾. Maar gelukkig is alles goed gegaan. Wat is het heerlijk om weer op de trails te zijn en zes etappes te kunnen lopen door de Harz….genietend van alle herfstkleuren.. Maakt mij een gelukkig mens.
De tweede etappe: Buntenbock naar Altenau, 15km
Bij Buntenbock wordt het landschap opener mede doordat er ontzettend veel dennenbomen gekapt zijn. De hoogvlakte van Clausthal met zijn talrijke vijvers strekt zich voor me uit.
Onvoorstelbaar hoeveel kanalen met snel kabbelend water hier stromen. Ook dit zijn overblijfselen van de vroegere mijnbouw, net als de kronkelende verbindingssloten die de route volgt over smalle paden.
Dit watersysteem in de Oberharz is in de hele wereld uniek en maakt deel uit van het UNESCO werelderfgoed.
De derde etappe: van Altenau naar Schierke, 19km
Wat een genieten. De zon in de rug, langs het water dat dan weer met donderend geweld naar beneden komt, dan weer heel rustig en stil. Maar ook op dit stuk van de 3e etappe staat haast geen dennenboom overeind. De meeste dennen in de Harz zijn getroffen is door de letterzetterkever. Na een flinke klim kom ik op de parkeerplaats in Torfhaus, een klein skigebied. Vanaf hier heb je al uitzicht op de Brocken, het hoogste punt van de Harz met 1145 meter.
Ook vandaag gaan flinke stukken van de route langs de oude kanalen, aangelegd in de tijd van de eerste mijnbouw, 800 jaar geleden. Daarna gaat de route via de Goetheweg omhoog en bereik ik de top, De Brocken, waarover tal van mythen en legenden worden verteld. Onderweg naar de Brocken steek ik een paar keer de grens met het vroegere Oost -Duitsland over. Er zijn talrijke stenen en grenspalen die herinneren aan deze tijd.
Tijdens de klim naar de Brocken werd ik vergezeld door de fluit van de stoomtrein, die vanuit diverse haltes in de Harz naar de Brocken rijdt. Bovenop de Brocken waaide het mega hard, wat het koud en onaangenaam maakte. Toch de tijd genomen om rond te kijken, het uitzicht was geweldig. Daarna snel naar beneden. Dat ging tegen de wind in, waardoor ik af en toe geen stap kon zetten. Kreeg zelfs een stormwaarschuwing op mijn trouwe Garmin.
Eenmaal uit de wind ging de afdaling lekker en voordat ik het weet ben ik in Schierke. Al met al een fijne wandeling vandaag. Het was flink winderig, maar droog. Bijna 19 km met 416 hoogtemeters en 596 dalende meters, door een prachtige Harz met geweldige uitzichten.
De vierde etappe: van Schierke naar Königshütte, 11km
Joh, wat een begin van de route vandaag. Het water kwam in stromen van de berg af. Na 300 mtr al kletsnatte schoenen en voeten. Maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf Schierke wandelde ik omhoog naar de Trudenstein, een prachtige rotscombinatie, genoemd naar een tovenares. De rots werd voor het eerst beklommen in 1894 (!)
Daarna ging het snel bergafwaarts. Letterlijk. Ik hoefde vanaf hier alleen maar te dalen tot ik in Könighütte zou aankomen. Heerlijk getraild en genoten van een werkelijk prachtige etappe. Op een gegeven moment kwam ik bij Drei Annen Hohne. Dit knooppunt van de smalspoortreinen in de Harz trekt steeds weer tal van spoorwegliefhebbers. Hier stond zelfs een kraampje waar erwtensoep verkocht werd.
Ook kwam ik langs het natuur-beleveniscentrum Hohnehof in het nationaalpark. De route liep vandaag door loofboom- en dennenbossen, geweldige herfstkleuren. Ik heb nog nooit zoveel tinten bruin bij elkaar gezien. Het eindpunt van de etappe was in het Steinbachtal, bij de Könighütter wasserfall. Vandaar was het nog een kilometertje door het dorp naar Princess, onze camper.
De vijfde etappe: van Königshütte naar Altenbrak, 21km
In Königshütte kun je kiezen tussen de Noord-of Zuid variant. Wij kozen voor de Noord variant, omdat je op dit stuk kon kiezen voor een d-tour via de langste hangbrug van zijn soort in de Harz. Vandaag alweer de vijfde en voor nu de laatste etappe van de Harzer Hexen Stieg. We kunnen hem helaas niet uitlopen omdat ik één dag met migraine op bed heb gelegen.
We delen de etappe vandaag in twee stukken, vanwege voorspelde regen. Het eerste deel liep van Königshütte naar Rübeland. Ca 9 km. Dit stuk van de route liep helemaal langs de rivier de Bode. Prachtige route (alweer). Vandaag nog meer loofbomen gezien, die zorgden voor prachtige herfstkleuren. Bijzonder hoe je dingen anders gaat zien en ervaren als je ouder wordt. Vroeger had ik de neiging depressief te worden als de blaadjes van de bomen vielen.
Vond ik de herfst maar niets en wilde ik naar de zon op vakantie. Nu kan ik de herfst met zijn prachtige kleuren enorm waarderen en genieten van de veranderingen in de natuur. Wellicht omdat ik me meer ben gaan aanpassen aan het ritme van de natuur en de seizoenen, Ipv dat alles maar door moet gaan. Nadat ik Wilko in Königshütte had opgehaald hebben we samen geluncht en toen vertrokken voor het 2e gedeelte van deze etappe.
Behekst
Dit stuk van de etappe liep langs enkele van de vele grotten waar Rübeland bekend om staat. Na circa zes kilometer kwam ik bij de langste hangbrug van zijn soort, de TitanRT. Wilko stond op mij te wachten met een kaartje twv €6,- om de brug over de steken. Het was hem niet gegund vandaag om over de brug te lopen, hij was behekst vandaag.
Zonder schrik en vol bravoure zetten ik de eerste stappen op de brug, telefoon in de hand en video aan. Jeeh dat ging super…..totdat ik na een minuut uit de beschutting kwam en de wind vol van opzij kreeg. Telefoon weg gestopt me echt bewust geworden van waar ik mee bezig was. OMG. Wat hoog en je kon dwars door brug naar beneden kijken. Ik verstijfde en durfde alleen nog maar recht voor me te kijken, vriendelijk lachend, als een boer met kiespijn, naar de mensen die me tegemoet kwamen. Wat duurt 450 meter dan lang..
Maar ik heb het gered, mijn angst onder ogen gezien en ermee gedeald. Nog even een foto en door, heuvel afwaarts naar de stuwdam. Daar wachten Princess en Ayla mij al op. Ayla mocht het tweede deel van de etappe thuis blijven omdat ze sowieso niet over de brug kon.
Weer terug naar Rübeland gereden om Wilko voor de tweede keer vandaag op te pikken. Kregen we daar nog woorden met een parkeerwachter omdat ik al tien minuten stond te wachten zonder geldig parkeerkaarten. Wilde hij ons even een boete geven van €20. Een andere optie was een dagkaart kopen voor €10,- Gekozen voor optie 2.
Wat een domper als afsluiting van de Harzer Hexen Stieg. De Hexen hebben ons de hele tocht met rust gelaten, maar op het laatst moesten ze toch ff laten weten dat ze er echt waren. Maar al met al, jongens wat een geweldige wandeltocht was dit. Zo een afwisselende route met geweldige uitzichten en prachtig landschap. Alles zat mee tot het laatst, zelfs het weer. We komen nog terug voor de laatste twee etappes, dat is zeker.
MEER ARTIKELEN OVER DUITSLAND
Mijn naam is Wendelien Nijland. In 2021 hebben mijn man en ik ons stenen huis ingeruild voor een camper. Sinds die tijd is het leven één groot avontuur in de natuur. Of het nu de Alpen, Pyreneeën de Noordkaap of de tropen zijn? Niets is mij te gek. Het liefst verken ik de omgeving door een trailrun, hike, of op de gravelbike.