Reisverslag: Ruhrgebied en Münsterland, zo dichtbij ver van huis

Fietsen over de Eurovelo3 in Duitsland
Ontdekt door Robert van Weperen, hoofdredacteur Fietspagina
Volgens de statistieken rijden de meeste fietsers een rondje. Of het nou om een dagtocht of een fietstocht van enkele dagen of weken gaat. Niks mis mee natuurlijk maar ik heb aan mijn kuiten ondervonden dat als start en finish niet hetzelfde punt delen, de avontuurfactor net een tikkie scherper ligt. En ik heb het idee, maar dat kan onversneden zinsbegoocheling zijn, dat ik op die manier veel meer van een voor mij onbekende streek ontdek.

In de luchtvaart hanteren ze een aparte term voor een reis waarbij de stad waar je naartoe vliegt verschilt van de stad van waaruit je weer naar huis vliegt. Namelijk: een open jaw ticket. (Heel) vrij vertaald: een haaienbekbiljet.
Open-jaw-reis met de trein
Zo’n open-jaw-reis kan je ook prima maken als je de trein en de fiets combineert. Dat ondervond ik met mijn fietsmaatje in Duitsland. Wij treinden eerst naar Wesel in het Ruhrgebied. En een paar dagen later reisden we terug vanaf Hauptbahnhof Münster. De eigen fiets ging telkens moeiteloos mee. Hier een verslag.
Van het non-descripte Wesel gaan onze harten niet sneller kloppen. Xanten daarentegen Met hun Archeologisch Park is zeer de moeite waard.
Voor het traject Amsterdam naar Wesel volstaan twee uurtjes. Met een overstap in Arnhem. De trein van het Duitse Abellio neemt het tweede deel van de reis voor haar rekening. Daarvoor moeten we wel nog eerst een kaartje kopen bij de aparte automaat van deze vervoerder. Met een kwartier overstaptijd kon dat prima. Wij nemen een extra uurtje om lekker te lunchen op de alleraardigste Korenmarkt, hartje Ernem.
Eenmaal in Wesel trappen we de fietsen. Want van het non-descripte Wesel zelf, gaan onze harten bepaald niet sneller kloppen. Maar het stadje ligt wél aan de rivier de Lippe, waar de Römer-Lippe fietsroute langs ligt. En dat is weer een geliefde fietsroute van vierhonderd kilometer tussen Xanten en Detmold.
Romeinse nederzetting
Xanten is zeer de moeite waard dankzij hun APX: het Archeologisch Park Xanten. Exact op de plek waar ooit een grote Romeinse nederzetting stond zijn enkele bouwwerken gereconstrueerd, waaronder een amfitheater, een haventempel en een deel van de stadsmuur. Echt een aanrader. Zeker wanneer je je interesseert voor de tijd van de Romeinen. Want die hadden twee millennia geleden al in de gaten dat dit een mooi stukje Duitsland is.
Hier duurt het veel langer voordat het natuurlandschap te pletter slaat op lompe industrieterreinen of fantasieloze woonwijken
Als we weer terug in Wesel zijn volgen we de Lippe stroomopwaarts. Net als de rivier kronkelen wij door een landschap van weiden, akkers, boerderijen en bossen. Best wel typisch Nederlands; het zou de Achterhoek kunnen zijn. Er is echter één belangrijk verschil: het is hier nòg dunner bevolkt. En de dimensie is anders: de natuur krijgt aanzienlijk meer ruimte. Hier duurt het veel langer voordat het natuurlandschap te pletter slaat op lompe industrieterreinen of fantasieloze woonwijken.
In het dorpje Dorsten pakken we een hotelletje en vinden we een alleraardigst Italiaans restaurant op het marktplein. Pasta is goed voor de fietskuiten, naar men zegt, en inderdaad staan we de volgende morgen te popelen om weer door te mogen fietsen. In no time zijn we in Haltern am See waar het Westfälische Römermuseum onze aandacht vraagt. Binnen geven gedetailleerde maquettes een indruk van het wonen en werken in een Romeinse nederzetting. In vitrines liggen aardewerk, gereedschappen en wapentuig uitgestald. Maar er is meer. Het museum heeft in haar achtertuin een deel van een houten fort nagebouwd. Waardoor we ons nog makkelijker kunnen voorstellen hoe het hier tweeduizend jaar geleden uit zag.
Om nog een beetje in Romeinse sferen te blijven gaan we opnieuw op zoek naar een Italiaans restaurant en komen uit bij San Marco. Het blijkt een gouden greep: zo weinig spectaculair als de naam, zo verrassend is de keuken. Het is meteen het beste restaurant van de reis.
anders dan Nederland heeft Duitsland nog steeds geen fietsknooppuntensysteem
Daarna is het weer de Linge die ons de weg wijst. En de routebordjes van de EuroVelo 3. Dat de route hier met bordjes worden aangegeven is zeker voor Duitsland een enorme luxe.
Geen fietsknooppuntensysteem
Want anders dan in Nederland hebben zie hier nog steeds geen fietsknooppuntensysteem. Vreemd eigenlijk, want dit systeem dat 20 jaar geleden voor het eerst in België werd geïntroduceerd heeft zijn kracht reeds ruimschoots bewezen. Wellicht loopt autoland Duitsland nog een beetje achter omdat het Genussradeln, het plezier van recreatief fietsen, pas recentelijk aan het ontdekken is.
Op enig moment pakken we een stukje van de 100 kastelenroute mee. Een routenetwerk van in totaal 960 km lang dat de kastelen van Münsterland verbindt. Een van die vele kastelen vinden we in Lüdinghausen: de oude burcht ‘Vischering’. Nu zijn er honderden kastelen in Duitsland, maar deze heeft wel iets uitzonderlijks: niet een maar twee slotgrachten. Dus als je als soldaat eindelijk de overkant had bereikt (er waren maar heel weinig mensen die konden zwemmen in die tijd) dan moest je nóg een gracht slechten voordat je op pek en veren werd getrakteerd.
Aangekomen in Ascheberg vinden we het wel welletjes en nemen we onze intrek in een hotel. We hadden óók de trein naar onze eindbestemming Münster kunnen nemen, maar we hebben geen haast. Maar omdat het spoorwegennet hier zo fijnmazig is houd je als fietser de vrijheid om elk moment je plan om te gooien. Ofwel omdat de conditie even wat terug is gelopen, ofwel omdat je nog wat meer van de streek wil zien. Ideaal.
Hollandse Swapfietsenen en een huur-step
De volgende dag is het nog een piepstukje naar Münster. Een universiteitsstad met driehonderdduizend inwoners. Na drie dagen fietsen over het platteland ervaren we de stad bijna als een metropool. Hier hebben we de fietspaden al lang niet meer voor onszelf alleen. Er wordt hier juist heel veel gefietst. Het zou bijna Nederland kunnen zijn. Vooral ook omdat er hier zelfs Hollandse Swapfietsen rondrijden. En ook de elektrische huur-step heeft zijn intrede in de stad gedaan.
Münster voelt goed. De studenten houden de stad jong en vrolijk en de binnenstad met haar smaakvol gedecoreerde woonhuizen uit de middeleeuwen is absoluut sfeervol. Later hoorden we dat deze oude gebouwen stuk voor stuk, zeer geslaagde, replica’s zijn. Want in de Tweede Wereldoorlog is het hart effectief uit de stad gebombardeerd. Dat verklaart ook waarom we op veel andere plekken tegen vreugdeloze, betonnen gebouwen aankijken.
De topattractie van Münster is de Lambertuskerk die net als de Sint-Paulusdom relatief ongeschonden uit WOII kwam.
Jantje van Leiden
Wat de Lambertuskerk zo aantrekkelijk maakt is zijn geschiedenis. In 1534 was het de Nederlandse prediker Jan van Leiden die zichzelf tot ‘koning van het wederdoperse koninkrijk’ in Münster kroonde. Hij ging meteen goed tekeer: hij schafte per decreet geld als betaalmiddel af en introduceerde polygamie. Heel lang duurde deze alternatieve maatschappij niet.
in Münster werd jantje gemarteld tot de dood erop volgde. In een ijzeren kooi werd zijn lichaam opgehangen aan de toren van de Lambertus
Een jaar later werd Jantje van Leiden gevangengenomen en reisde hij een half jaar lang door de streek. Als een circusbeer in een kooi werd hij ter afschrikking aan iedereen getoond. Terug in Münster werd hij met drie matties gemarteld tot de dood erop volgde. In ijzeren kooien werden hun lichamen opgehangen aan de toren van de Lambertus. Als voer voor de vogels. En die kooien hangen er nog steeds. Echt even gruwelijk om te zien zeker omdat Münster voor de rest een en al vriendelijkheid uitstraalt.
Met onder andere een park dat de voormalige ommuring volgt waar je, zonder op de hielen te worden gezeten door stinkende auto’s, doorheen kunt fietsen. Münster is ook een van de eerste steden waar de Hollandse Swap-fiets met de blauwe voorband is geïntroduceerd. En meteen enthousiast is omarmd door de studenten. Kortom: Münster houdt van fietsen en fietsers en dat alleen maakt dit al de reis waard.
MEER INFORMATIE
-
Over Eurovelo 3
De EuroVelo 3 is een pelgrimsroute tussen Trondheim in Noorwegen en Santiago de Copostela in Spanje. De Eurovelo3 is 5.100 km lang en slingert via Zweden, Denemarken, Duitsland, België en Frankrijk naar Spanje. Maar voel je tot niets verplicht. Als je hier maar één meter hebt gefietst kun je zeggen dat je óók de Eurovelo3 hebt gereden.
-
Römer-Lippe-Route
Hier alle informatie over de Römer-Lippe-Route.
-
100-Schlösser-Route
Hier alle informatie over de 100-Schlösser-Route.
-
Friedensroute
Hier alle informatie over de Friedensroute.
-
‘Romeinse’ restaurants
- www.la-piazza-dorsten.de
- www.san-marco-pizza.de
Lees hier alle reisverhalen van onze reporters
Robert heeft een passie voor fietsen en is een van de meest ervaren en gelauwerde reisjournalisten van Nederland. Zijn verhalen verschenen onder andere in De Telegraaf, De Wereldfietser en de ANWB bladen. In 2018 maakt hij zijn debuut bij Mountainreporters.com