Reisverslag en reistips voor een actieve reis naar Morzine in de Franse Alpen

De bergen. Als Mountainreporter en als lezer van Mountainreporters zijn we het wel met elkaar eens: we houden van de hoogte, de uitgestrektheid, de overweldigende schoonheid en de rauwheid van dit landschap. In Morzine, een dorpje in de Alpen, in de regio Haute Savoie, denken ze daar net zo over. Het hele dorp staat in dienst van de prachtige omgeving waar het ligt. Wintersport en downhillen, daar staat het om bekend. Hier lees je deel 1 van mijn reisverslag en hieronder deel 2. Lees je mee?

Actie boven een canyon

Wij zoeken het daarna hogerop: we doen de Tyroferrata! Met een gordel om klim je van boom naar boom en zipline je stukken over een prachtige canyon heen. Zoef! We passeren watervallen, rotsen, groene bomen waar de zon doorheen piept.. best een beetje een sprookje eigenlijk. Onder ons is een groep druk bezig met enge sprongen, lastige klimmetjes en duiken in het water: canyoning. Dat ziet er ook heel tof uit. Voor ieder wat wils hier!

Uitzichten waar je u tegen zegt

Als ik een paar uur later op de Pas de l’Aigle, een nieuw uitzichtsplatform, sta te turen naar de toppen van de omringende bergen voel ik me zo intens nietig. En voel ik ook zo de behoefte deze mooie wereld te behouden! Je kunt het meer van Annecy zien en normaliter ook de Mont Blanc. Helaas zit daar net een wolk voor..

Pointe de Nyon

We wandelen naar Pointe de Nyon op 2019 meter, waar we opnieuw getrakteerd worden op 360 graden zicht, en dalen daarna af naar refuge de Nyon. We eten kabeljauw uit het meer en ik fotografeer een zonsondergang. Als we vervolgens in het donker moe maar voldaan terug naar beneden wandelen, is de dag compleet.

Wildplukken en wandelen

Wildplukken. Hier kijk ik naar uit. Sinds ik zelf een tuin heb en daar het e.e.a. in verbouw, lijkt het me superleuk om wat eten uit de natuur te plukken. Véronique Fillon neemt ons mee op de Col de l’Encrenaz (1430 m). We worden verwend met vergezichten, groene alpenweiden en gelukkige koeien. We vinden wilde tijm, wat myrtilles sauvages (wilde bosbessen) en een paar rijpe frambozen. Maar daar houdt het in dit seizoen, met het klimaat van deze zomer, wel mee op.

Péla

In haar alpine chalet, dat ze met haar man helemaal heeft verbouwd, maakt ze voor ons heerlijke spinaziebeignets en ‘La Péla’ klaar. Péla komt van het oude Franse woord voor ‘poêle’, koekenpan.

Trailrunning

Gelukkig heb ik voor mezelf nog een fijne trailrun op het programma staan. Zo kan ik de zware kost van de Pela weer een beetje een plekje geven. Ik ren van ons chalet naar Lac de Montriond. Ongeveer zes kilometer.. niet echt een grote afstand, maar toch even actief en 240 hoogtemeters omhoog en weer naar beneden gemaakt!

Suppen

Op Lac de Montriond staan we ook niet stil. Letterlijk. We suppen met een uitzicht waar je u tegen zegt, op blauw en helder water. Een idyllisch plaatje. Om ons heen zijn mensen aan het recreëren. Het is een fijne, relaxte plek om te zijn en daar wordt goed gebruik van gemaakt. Het suppen zorgt er ook voor dat ik rustig word. Dat doen de bergen en de natuur eigenlijk altijd met me.

Gezelligheid en gezond eten

We eten in een bruisende microbrouwerij ‘Bec Jaune‘ net buiten het centrum van Morzine. Ook hier is het gezellig. Ik geniet van het geroezemoes en natuurlijk de lekkere zelfgebrouwen biertjes. Het eten is gezond en niet helemaal wat je verwacht van een restaurant in een bergdorp. Het zijn hippe, gezonde gerechten – met daarin lokale producten verwerkt.

Na deze intensieve dag heb ik stiekem best een beetje spierpijn en ben ik lekker rozig. Actie én rust in de natuur, de zon op mijn wangen.. lekker eten en al die gezelligheid zorgen ervoor dat ik als een blok in slaap val.

Wakker worden met ochtendyoga

Oef. Ik sta op en ik voel die spieren nog steeds.. Dat wordt wat, denk ik dan, met de yoga die voor deze ochtend op het programma staat. Maar gelukkig is Nicole van ‘Strength and Serenity yoga‘ een fijne lerares die de houdingen goed uitlegt. En me corrigeert waar het mis gaat. Bovendien spraken we voor de les af dat het een beginnersles zou worden. Thank god! Maar ik ben blij verrast. Uiteindelijk vind ik het fijn, het stretchen zorgt voor rust in mijn hoofd maar ook in mijn spieren. Zeker iets om thuis ook wat vaker te gaan doen!

En dan is het alweer tijd voor het laatste ontbijtje in Morzine. Ook weer in zo’n hip tentje met een ontbijt dat er meer als een kunstwerk uitziet dan iets wat ik op kan eten.

Bijzondere treinterugreis

De tassen zijn al gepakt, en dan gaan we weer terug naar huis. Ik bedenk me dat ik geen mountainbike of ski heb aangeraakt en dat Morzine me heel erg prima is bevallen. Er is zoveel te beleven, er is echt voor ieder wat wils.

In de Thalys zorgen we wel voor een waardig afscheid: de overgebleven witte wijn uit de koelkast en het kaasje die over waren maken we rond borreltijd soldaat. En we krijgen een prachtgedicht mee naar huis van TGV-conducteur Andy, via het omroepsysteem:

Dialogue dans la montagne

On me demande pourquoi j’habite la verte montagne
Souriant, je me tais, le coeur en repos.
Quand les fleurs tombent, quand l’eau passe,
Mon univers n’est plus celui des hommes

(Li Po, Chine 701-762, traduction Patricia Guillermoz (Anthalogie de la Poésie chinoise, 1957))

Santé!

---

Lees hier deel 1 van dit reisverslag met nog meer handige tips

---

---