Reisverslag Franse Alpen | Een wandelvakantie in het Massif des Écrins
’s Ochtends worden we al vroeg gewekt door de eerste zonnestralen. Ik open de tent en kijk uit over een majestueus landschap van rauwe pieken. Op een nabijgelegen verhoging zie ik een kudde berggeiten staan die het op een lopen zetten als ik de tent uit stap. Met het grootste gemak rennen ze tegen de onmogelijk steile rotswanden op, waar ze een voor andere diersoorten onbereikbaar stukje gras vinden om in alle rust verder te grazen.
Het water van het nabijgelegen bergmeertje is zo vlak als een spiegel. Zo vroeg op de ochtend is er geen zuchtje wind om het wateroppervlak te beroeren. Bovenal is het volkomen stil. Dit is de mooiste plek waar we deze wandelvakantie kamperen. Een bijzondere plek om afscheid van elkaar te moeten nemen.
Maar zo ver is het nog lang niet als we bijna drie weken eerder aankomen op een camping ten zuiden van Briançon, waar we onze wandelvakantie in de Écrins beginnen. Het Massif des Écrins is één van de mooiste gebergten van West-Europa en zeker één van de meer wilde en ongerepte delen van de Alpen. Het grootste deel van de Écrins behoort tot het Parc National des Écrins, dat met 91.800 hectare het meest uitgestrekte nationale park van de Franse Alpen is.
Het Massif des Écrins is één van de mooiste gebergten van West-Europa en zeker één van de meer wilde en ongerepte delen van de Alpen.
Het landschap is gevormd door gletsjers die diepe dalen hebben uitgehold, vol meren en watervallen. Het park, bewoond door adelaren, berggeiten, steenbokken en zo’n 1.800 bloemen- en plantensoorten, is een waar paradijs voor wandelaars.
Qua dimensies en ruigheid bijna ongeëvenaard
Midden in het Massif des Écrins liggen de twee zuidelijkste vierduizenders van de Alpen, de Barre des Écrins (4.102 m) en de Dôme de Neige des Écrins (4.015 m). De toppen rondom halen de vierduizend-meter-grens weliswaar niet, maar zijn qua dimensies en ruigheid bijna ongeëvenaard in de Alpen. Zoals de Ailefroide (3.954 m), de Mont Pelvoux (3.946 m) en de Grand Pic de la Meije (3.982 m). We zijn dus op de goede plek om lange wandelingen te maken in een ruige omgeving vol hoge bergen en gletsjers.
De natuurlijke schoonheid van de Écrins
Het plan is om een aantal meerdaagse wandelingen te maken met rugzak, tent en proviand voor een paar dagen. Maar daarvoor moeten de benen eerst nog wat aansterken. Daarom starten we met een paar dagwandelingen die staan beschreven in een wandelgids van Noes Lautier. Uniek is dat er in de wandelgebieden nauwelijks tot geen kabelbanen en elektriciteitsmasten zijn. Een bijzonderheid in de vaak over ontwikkelde en voor massa toerisme geëxploiteerde Alpen.
Dit betekent niet dat het overal ook rustig is. Dit zijn de Alpen en we zitten nog midden in het hoogseizoen. Dat betekent dat de routes die goed bereikbaar zijn met de auto erg druk kunnen zijn.
Uniek is dat er in de wandelgebieden nauwelijks tot geen kabelbanen en elektriciteitsmasten zijn.
Wij kiezen daarom voor wandelingen waarvan de start is gelegen aan het einde van een lange, onverharde bergweg. Na 5-10 kilometer rammelen en trillen parkeren we de Mitsubishi op een vaak rustige parkeerplaats, vanaf waar we onze wandeling beginnen. Dan lopen we naar schitterende bergmeren omringd door monumentale rotsachtige bergen, passeren watervallen waarvan het geruis al van verre is te horen, lopen over paden langs bruisende bergrivieren en trainen onze spieren in de ene na de andere beklimming.
Het is overal zo mooi dat we soms niet weten waar we kijken moeten. We lopen over smalle paadjes door lariksbossen en graslanden vol wilde bloemen. We volgen steenmannetjes door puinvelden en springen van de ene naar de andere grote steen omdat de route nou eenmaal zo loopt. Soms lopen er wat koeien, vaker zien we grote kuddes schapen die worden bewaakt door kwispelende witte honden. Links en rechts horen we het gefluit van de marmotten die rechtop op de uitkijk staan en in hun holen schieten als we ze te zenuwachtig maken. Maar vooral zien we hoge bergen, rauwe bergkammen en rotsformaties die lijken op die van de Dolomieten
Dieper in de wildernis
Na een aantal dagen zijn we klaar voor het echte werk. We hijsen onze zwaarbeladen tassen op de rug en maken wandelingen van twee tot drie dagen. We komen in valleien waar we helemaal niemand tegen komen en op plekken die mij doen denken aan de meest woeste gebieden die ik in Centraal-Azië heb gezien. We lopen bijna continue boven de 2.000 meter en bereiken op de top van de 3.293 meter hoge Pic du Grand Glaize het hoogste punt van deze vakantie.
Kamperen met uitzicht op schitterende bergen, in alle rust, zonder andere mensen en ver van alles vandaan, is het mooiste dat er is.
In de oostelijke Écrins verkennen we de drukke Vallouise-vallei met haar ruige dalen en wilde bergen. Hier lopen we een rondje met uitzicht op de hoogste toppen van de Écrins, die nog zijn voorzien van indrukwekkende gletsjers. Kamperen met uitzicht op schitterende bergen, in alle rust, zonder andere mensen en ver van alles vandaan, is het mooiste dat er is. Onverwacht blijkt het echter nog knap lastig om een goede kampeerplek te vinden, omdat de droogte ook hier haar tol eist: bronnen zijn opgedroogd en water is vaak alleen in de lager gelegen delen te vinden.
Toch slagen we er iedere keer weer in een schitterende kampeerplek te vinden, waar we elke nacht worden beloond met een schitterende sterrenhemel inclusief de langzaam voorbij glijdende Melkweg.
Het zicht op de gletsjers smaakt naar meer en daarom rijden we naar La Grave. Dit schitterend gelegen dorp ligt in een diep dal dat wordt omringd door bergen met toppen van meer dan drieduizend meter. Vooral het uitzicht op de indrukwekkende ijsvelden en gletsjers van de bijna vier kilometer hoge La Meije is adembenemend mooi. Er zijn verschillende wandelingen waarin we schitterende uitzichten hebben op de met sneeuw bedekte hoogste toppen van het bergmassief.
Maar het meest indrukwekkend is wel de kabelbaan, waarmee we naar een hoogte van 3.200 meter gaan om de uitgestrekte gletsjer van de Girose te bereiken, waarvan de schaal alleen maar te bevatten is door een paar wandelaars die zich tussen de gletsjerspleten begeven. Het is zo helder dat we in het fenomenale panorama zelfs de Mont Blanc kunnen zien liggen, met 4.800 meter de hoogste berg van de Alpen.
Ontdekking van de Vallée de la Clarée
Het massief van de Ceres met zijn dolomietachtige kalkwanden, vormt de klimaatgrens tussen de Zuid- en de Noord-Alpen. De Vallée de la Clarée begint als een breed, vlak dal met weilanden. Waar het dal versmalt ligt het pittoreske dorpje Névache, vanaf waar de vallei zich van haar meest schitterende kant laat zien. We lezen dat de Vallée de la Clarée het allemaal heeft: ‘een schuimende rivier, weilanden bezaaid met wilde bloemen, mooie watervallen en een rijk aanbod aan prachtige bergmeren, met majestueuze rotsachtige bergen rondom. Er zijn geen dissonante noten, alleen perfectie’. Het is bijna poëzie.
Een trektochtengebied bij uitstek
Het is één van de mooiste en meest afgelegen valleien van de hele Alpen en een trektochtengebied bij uitstek. Het perfecte begin van onze laatste wandeling. Door het wilde hart van de Cerces, waar wolven, moeflons en berggeiten leven. Het is een contrastrijke wandeling van de lieflijke Vallée de la Clarée, door het maanlandschap van de Cerces, wat wordt versterkt door de onweersluchten die zich rondom beginnen te vormen, waardoor we ons in het land van Mordor lijken te begeven uit Lord of the Rings. Wonder boven wonder houden wij het droog en passeren de onweerstormen ons links en rechts, zodat wij ons plan om boven op de pas te kamperen kunnen voortzetten.
Vanaf hier wandelt Mette alleen verder. Zij heeft nog een paar weken extra vakantie, waardoor we ’s ochtends na een ontbijt van havermout afscheid moeten nemen. Deze plek hoog in de bergen is een mooie afsluiter van onze gezamenlijke vakantie in de Franse Alpen. Dat we ’s ochtends gezelschap hebben van de berggeiten is een mooi cadeautje.
Met haar zware rugtas loopt Mette verder omhoog, over de Col du Thabor en door naar Modane. Ik daal af tussen de Italiaanse wandelaars die vanaf de andere kant van de grens komen en beklim de laatste berg van deze vakantie. Vanaf de 2.980 meter hoge Pic du Lac Blanc kijk ik nog één keer uit over het adembenemend mooie gebied waar we bijna drie weken van hebben genoten. Lees meer over reizen naar natuurbestemmingen in Frankrijk. Reisgidsen over Frankrijk koop je hier.
LEES OOK:
Al jaren ben ik met grote regelmaat op reis. Op zoek naar het avontuur, nieuwsgierig naar het onbekende, geïnteresseerd in het alledaagse. Ik wil ontdekken en verkennen. Ik ben al op veel plekken geweest, maar op de meeste nog niet. Fietsen doe ik graag, maar niet altijd en overal. Ik leg mijn reizen vast in beeldende verhalen en sprekende foto’s. Ik ben schrijver, fotograaf en avonturier en inspireer mensen met andere ogen te kijken.