Al slingerend rijden we door smalle tunnels, na iedere bocht klinkt de claxon en is het hopen dat ons geen tegenligger tegemoet zal komen. Gefocust kijk ik uit mijn raam, er is iedere keer maar een klein gedeelte in een tunnel opengehakt dus moet ik opletten wil ik wat zien. Hoge massieve rotsen, groen veel groen, diepe dalen en dan weer een tunnel in. We passeren de Gorges de la Bourne. Een indrukwekkende kloof met stijle kalkstenen rotsen wat zo kenmerkend is voor de Vercors.
Het Vercorse-massief bestaat hier in wezen uit, met plateaus en kliffen als dominante kenmerken.

De Vercors ligt in de regio Isère. Isère is een departement in de regio Auvergne-Rhône-Alpes in het zuidoosten van Frankrijk. Het strekt zich uit van de oevers van de rivier de Rhône tot aan de toppen van de Franse Alpen.

Gorges de la Bourne
De kloof Gorges de la Bourne – Foto: Marleen Kuijpers
Vercors
Foto: Marleen Kuijpers

Pont-en-Royans

Pont-en-Royans
Pont-en-Royans – Foto: Marleen Kuijpers

Deze spectaculaire rit brengt ons naar een vreedzaam dorpje genaamd Pont-en-Royans. Dit smalle pittoreske dorp speelde een belangrijke rol in zowel houthandel maar ook als doorgangsplaats naar de Vercors. Overhangende pastelkleurige huizen daterend uit de 16e eeuw lijken te balanceren op stijle rotsen die uit de rivier de Bourne opstijgen. Pont-en-Royans ligt bij de ingang van de Gorges de la Bourne, één van de wegen naar de Vercors.

Een visser werpt zijn hengel in de rivier, we lopen langs families pootje badend en genietend van het zonnige weer. Het is hier heerlijk vertoeven en vooral tijdens de hete zomers trekt het dorpje omringd door water veel mensen die hier komen voor wat afkoeling en een picnic. 

Water proeverij

Het warme weer maakt dorstig. Dat komt goed uit want water is hier genoeg. Meer dan genoeg zelfs. Wanneer je aan Frankrijk denkt denk je al snel aan wijn en het proeven daarvan maar in het plaatselijke Musée de L’eau is er niks dan water te vinden. Er zijn hier wel 1800 verschillende soorten water, de ene fles nog mooier en hipper dan de ander. Ik moet toegeven dat ik eerst nogal sceptisch over al die soorten water was. Water is toch water zou je zeggen. Maar verschil is er zeker.

Glazen met mousserend, bruisend, sprankelend en zelfs ‘’nat’’ water passeren de revue. Allemaal zijn eigen smaak en beleving. Zelfs het favoriete water van queen Elisabeth wordt ons voorgeschoteld. Na al dat proeven trekken wij allemaal dezelfde conclusie. Waar haal je nu het beste water vandaag de dag? Heel makkelijk, gewoon uit de kraan. De mensen van Musée de L’eau geven ons geen ongelijk en geven aan dat dit inderdaad van prima kwaliteit is, plus het beste voor ons milieu. 

Voor wie geen genoeg kan krijgen van al dat water kan hier zelfs een nachtje blijven slapen, het dient niet alleen als museum maar het is ook een hotel op een prachtige locatie in Pont-en-Royans.

Het hart van de Vercors

De volgende morgen worden we wakker in Rencurel, het is nog vroeg als ik een wandeling door het nog uitgestorven gemoedelijke dorpje maak dat zich in het hart van de Vercors bevindt.  Vanuit Rencurel zijn er tal van mogelijkheden om de Vercors te ontdekken. Zo beschikt de Vercors over 9000km aan fietspaden waar je met een e-bike mtb of wielrenfiets de nodige Cols kan beklimmen.
Wij gaan vandaag echter wandelen met gids Nicolas, vanuit onze uitvalsbasis in Rencurel lopen we vrijwel direct de bossen in. 

Bewustwording van de natuur

Tijdens de wandeling lopen wij braaf achter Nicolaas aan, die luxe hebben wij, hij weet de weg toch wel. Maar menigeen raakt hier toch verloren zo suggereert hij. Door onvoldoende voorbereiding en navigatie kennis wordt er nog wel eens een zoekactie uitgezet, zeker wanneer het weer plotseling omslaat. Ik betrap mezelf erop dat ik ook een grootgebruiker ben van google maps en daar regelmatig  blind op staar.

Mensen moeten af van het idee altijd hier vanuit te kunnen gaan zegt Nicolaas. Hoog in de bergen is er vaak geen bereik, je batterij kan uitvallen etc. Ga eens met een kompas aan de slag. Navigeren op de ‘’ouderwetse’’ manier. Dat moet ik dan inderdaad maar eens onder de knie krijgen. 

Niet alleen dit aspect wordt getracht ons  bij te brengen. Nicolas vertelt ons ook dat er met veel zorg geprobeerd wordt om mensen bewust te maken wanneer ze op pad gaan in de natuur. Met name in de zomer zijn de wandelpaden vol, ze zijn verspreid aangelegd om op die manier te veel toerisme te voorkomen. Kennis overdragen blijft belangrijk, al op jonge leeftijd wordt uitleg gegeven over de impact van de mens op de natuur en het eco systeem.

Vercors
Foto: Marleen Kuijpers

We stijgen en dalen door bossen en open velden die vol staan met gele veldbloemen. We komen uiteindelijk aan bij een fraai uitzichtpunt: Belvédère du Ranc. Vanaf deze hoogte hebben we weer zicht op de kloof Gorge de la Bourne.

Lunch with a view

Ik zie de uitgehakte tunnels in de kalkstenen rotsen waar we gisteren nog reden in de verte lopen. Ter bescherming is er een grote muur geplaatst maar als ik even op mijn tenen ga staan kijk ik metersdiep naar beneden en vang een blik op van de Moulin Marquis, een metershoge waterval ,maar vanaf dit uitzichtpunt bijna niet te herkennen.

Fleurige streekproducten

La Bournette Fleurie Vercors
La Bournette Fleurie, kaas uit de Vercors – Foto:Marleen Kuijpers

Dit is de perfecte plek voor een pauze en we nemen plaats onder de beschutte bomen. Nicolaas haalt drie Franse kaasjes uit zijn tas en één daarvan valt gelijk. La Bournette Fleurie, de naam alleen is al prachtig en past perfect bij dit landschap vol groen en bloemen, is een typisch streekproduct uit de Vercors, en is ook alleen hier te vinden. De naam fleurie verklapt het al, het omhulsel van de kaas is van allerlei soorten bloemetjes gemaakt. We snijden deze fleurige kaas aan en komen er al snel achter dat dit niet alleen een lust voor het oog is maar met recht een echte lokale lekkernij. 

Chartreuse
Chartreuse likeur – Foto:Marleen Kuijpers

Dat ze hier fan zijn van het gebruiken van planten en bloemen bewijst niet alleen deze La Bournette Fleurie. Sinds ik hier ben hoor de ik naam Chartreuse vrij vaak vallen. Vooral na het eten wordt er nog geopperd om een Chartreuse te proberen. Chartreuse bestaat met zijn gifgroene of felgele kleur uit wel 130 verschillende planten, kruiden en specerijen. Je verwacht het misschien niet maar Chartreuse werd voor het eerste geproduceerd in 1737 door monniken in het klooster La Grande Chartreuse niet ver van Grenoble.

Tot op de dag van vandaag weten alleen twee monniken het recept. Een mooie geschiedenis dus tijd om het zelf eens te proeven. Na één slok proest ik het met zijn 43% alcohol bijna uit. Het lijkt wel een medicijndrank. Dat is ook niet zo gek, van origine werd het ook gebruikt als medicijn en bevatte het zelfs 69% alcohol.

Ondergronds afkoelen

Het is op het heetst van de dag wanneer we langzaam afdalen naar een ondergrondse wereld. Christophe staat ons al bij de ingang van de Grotte de Pralétang op te wachten. Één van de 4000 grotten die in de Vercors te vinden zijn. Bij de één klim je met een trapje naar beneden of kom je zelfs met je middel in het water. Wij hebben het vandaag wat makkelijker en moeten van tijd tot tijd alleen even bukken. Desalniettemin belooft dit een spannende eerste kennismaking te worden met de ondergrondse wereld. Met speciale pakken aan en een helm op kruipen we voorzichtig de ingang door.

Grotte de Pralétang Vercors
Grotte de Pralétang – Foto:Marleen Kuijpers

Wat een verademing! Het is hier zo’n 7 graden en veel beter vertoeven dan buiten. Mijn ogen moeten nog wat wennen aan het donker maar dankzij het hoofdlampje wordt mij al snel duidelijk dat dit een wereld op zich is. We lopen door vochtige ruimtes waar de druppels van druipstenen afkomen. Een paar jaar geleden kon je hier nog niet in omdat speleologen hier onderzoek deden naar de geschiedenis van deze grot.

Een grot vol geschiedenis

Het is af en toe uitkijken omdat de grond nat en glad is dus grijpen we soms met onze handen naar de muur. Het valt me gelijk op dat deze op sommige punten gaaf is alsof een stukadoor goed zijn best heeft gedaan. Christophe legt uit dat dit komt door de beren die hier tienduizenden jaren geleden liepen. De rots is glad geworden door hun voortdurende wrijving tegen de wanden van de grot.

vercors
Chritophe wijst een eeuwenoude fossiel aan – Foto:Marleen Kuijpers

Ondanks het donker is hier veel te zien, hoe verder we lopen hoe meer we moeten bukken en achter ieder smal gangetje duikt weer een nieuwe schat op, zo laat Christophe ons een fossiel in de muur zien, ontelbare jaren oud maar uiteindelijk nu juist perfect te zien. Nog een laatste keer bukken voordat we de uitgang bereiken, de lange mannen voor mij hebben hier meer moeite mee en ik ben blij dat ik de bijna twee meter lengte van Nicolas niet aantik. Een paar keer knipperen met de ogen en dan zijn we afgekoeld en weer terug in de bewoonde wereld. 

Foto: Marleen Kuijpers

Slapen zoals een Olympiër

We slapen die nacht in een bijzonder hotel, het is namelijk opgericht door voormalige olympiërs. Bij de receptie liggen een indrukwekkend aantal medailles te schitteren.

Foto: Marleen Kuijpers

Het is niet zo gek dat Marie Dorin-Habert en haar echtgenoot Lois Habert allebei voormalig olympisch biatleet samen met vriend Robin Duvillard voormalig langlaufer hier een hotel zijn begonnen. Het was hun wens om na hun sportcarrière hun kennis over te brengen en een ideale locatie te bieden voor andere sporters. En gesport worden kan er!

Er is een heuse zomer biatlon training baan, een sport die erg populair is hier in de Vercors. Geen sneeuw? Geen probleem want er is een speciaal geasfalteerde baan aangelegd waar de hele zomer door geoefend kan worden. Niet op  gewone latten maar speciaal gemaakte latten met wieltjes die je toch het biatlon gevoel geven.

Wandelparadijs Hauts Plateaux

Het diverse landschap dat zo typerend is voor de Vercors wordt deze morgen al snel zichtbaar. We beginnen onze wandeling vandaag vanaf Villard-de-Lans waar Nicolas ons eerst naar één van zijn favoriete plekken brengt. Zo’n plek waar je zelf wellicht per ongeluk voorbij zou lopen. We dalen door een bos met dennenbomen een paar meter af en lopen over een smal bruggetje naar het geluid van een stromende waterval de Cascade de la fauge. Het is net een sprookje. Zonlicht schittert door de bomen terwijl het water van de rotsen naar beneden stroomt.

vercors waterval
Cascade de la Fauge – Foto: Marleen Kuijpers

Wij fotografen nemen de tijd, statief wordt uitgepakt, verplaatst, nog een keer verplaatst. Ik vraag aan Nicolas of hij ondertussen niet gek van ons wordt. Maar nee, op deze plek moeten wachten is geen straf maar puur genieten van de serene rust die hier heerst. 

Vanaf de waterval klimmen we door het bos naar boven om vervolgens uit te komen in een open veld wat weer volstaat met gele veldbloemen. We hebben hier gelijk zicht op de statige rotsen van het Hauts Plateaux en la Grande Moucherolle een naastgelegen berg van 2284m hoog. Nicolaas wijst aan waar wij vandaag naartoe gaan en ik merk op dat zijn vingers wel erg de hoogte in gaan. Dat belooft wat.

Foto: Marleen Kuijpers

Are you ready for some real climbing?

Nog 300 erg stijle meters en ik ben er, we hebben  de Col Vert bereikt. Dat het zwaar zou worden had ik kunnen weten toen Nicolaas op z’n Frans Engels meedeelde, Are you ready for some real climbing? Als een wandelgids met ellenlange benen dit zegt dan weet je dat er geklommen gaat worden. Ik neem nog maar een energiereep en een laatste slok water voordat ik aan het echte klimmen begin.

En waar het dan echt begint merk ik gelijk, nog beneden de boomgrens tussen de lariksbomen loop ik ineens tegen een stijgingspercentage aan waar je u tegen zegt. Mijn bepakking liegt er ook weer niet om, en voetje voor voetje begin ik mijn weg naar de top.

Nog 300 meter dus, de boomgrens ligt al ver achter ons en dat betekent geen beschutting meer van bomen. De middagzon straalt fel op mijn gezicht en het pad lijkt steeds steiler te worden.

Foto: Marleen Kuijpers

Panorama uitzicht

Gigantische rotspartijen steken boven ons uit. Het plateau heeft iets weg van een langgerekt balkon waar we vanuit onze richting steeds onder lijken te lopen. 

Foto: Marleen Kuijpers

Een laatste keer mijn benen pijnigen en daar ben ik dan, de Col Vert van 1766 meter is bereikt. Uitgeput en wel laat ik mij zakken op de rotsen, ik kom ogen tekort. Je beschikt hier namelijk over een 360 graden panorama uitzicht. Het is nu wat heiig maar bij helder weer kan je hier onder andere de Mont Ventoux en de Mont Blanc zien, zeker niet de minste toppen.

Hauts Plateaux
Hauts Plateaux – Foto: Marleen Kuijpers
De Col Vert is vanaf meerdere paden te bereiken – Foto: Marleen Kuijpers

De Col Vert is maar een topje van hetgeen dat samen het Hauts Plateux vormt. Je kan wel zeggen het balkon van de Vercors. Hauts Plateaux is dan ook het hoogste deel van de Vercors, dat deel uitmaakt van de Franse Prealps, een reeks middelgebergtes aan de rand van de Alpen. Samen goed voor 17.000 hectare. Het is sinds 1985 een natuurreservaat geworden het Parc Naturel Régional du Vercors.

Dit alles om de kwetsbare natuur van dit reservaat te beschermen, zo zal je hier geen wegen of auto’s tegenkomen en mag je alleen mountainbiken op bepaalde paden. Met een tentje slapen op het plateau is dan weer wel toegestaan. 

Bloemenparadijs

We vervolgen onze weg en dalen langzaam af, eerst nog over losliggend stenen gevormd door afbrokkelende kalkstenen rotsen. Hierna krijgt het pad weer wat kleur en stuiten we om de zoveel tijd op de meest bijzondere planten. Dat is ook niet zo gek, er zijn hier zo’n 1800 soorten planten te vinden.

Foto: Marleen Kuijpers

Nicolaas laat ons er aan ruiken proeven en voelen. Na al die uren wandelen begint de vermoeidheid aardig toe te slaan maar ik word abrupt wakker geschut wanneer Nicolaas mij weer een blaadje onder mijn neus houdt. Ik verwacht een fijne bloemengeur maar hij heeft zojuist wat mieren geïrriteerd en dit is hun bedankje, een buitengewoon indringende geur dringt mijn neus binnen en stelt mij weer gelijk op scherp voor de laatste paar meters.

Wil je deze avonturen zelf beleven? Grand Angle, een reisorganisatie gespecialiseerd in wandelen en fietsen, heeft ons deze actieve dagen meegenomen. Erg fijn om met mensen op pad te zijn die gespecialiseerd zijn in de regio en zo op deze wijze hun kennis overdragen. Zo kwamen we op geweldige locaties en leerden we van alles over de flora en fauna van de Vercors. Grand Angle biedt verschillende reizen op maat aan.

Foto: Marleen Kuijpers

Grenoble, groene stad van 2022

Vanuit de groene Vercors verplaatsen we ons naar de stad Grenoble, die overigens niet minder groen blijkt te zijn. Grenoble heeft de prijs van Green Capital 2022 te pakken. Uit achttien andere Europese steden werd Grenoble tot meest groene stad verkozen. Lees hier de reistips en het verslag van mijn bezoek aan Grenoble.

Grenoble
Foto: Marleen Kuijpers

Meer informatie vind je op: grandangle.fr en isere-toerisme.com http://www.inspiration-vercors.com/ en http://www.alpes-isere.com/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.