Wandelen in Normandië | Zo mooi is Douanierspad GR223

Goh, mijn fantasie ging daar even met me aan de haal. Misschien komt dat door de najaarszon die nog altijd even fel op ons neer schijnt. We, vriend, hond Sam en ik zijn aan de wandel in Normandië en volgen een deel van het Douanierspad ofwel de GR223. Rechts van ons bevindt zich een honderden meters diepe afgrond, links een rotswand die net zoveel meters omhoog gaat. Ooit werd het douanierspad gebruikt om te patrouilleren tegen smokkelaars die hier aan land kwamen. Maar hedendaags is het een 446 kilometer lang wandelpad van Carentan in het noorden van Normandië naar de Mont-Saint-Michel in het uiterste zuiden.

’s Nachts is alles donkerblauw. De rotsen aan de kust gaan contrastloos over in het water waar de maan alleen de toppen van de golven weet te verlichten

GR223 – Douanierspad Normandië

De GR223, beter bekend onder de benaming ‘Douanierspad’ of ‘Kustpad’, is een wandelroute van 446 kilometer van Carentan naar Mont-Saint-Michel. De gehele route is aangegeven met rood-witte blokjes.

Alle etape’s van de GR223

Over D-Day stranden en ruige kliffen

De GR223 laat je niet alleen door een grote verscheidenheid aan natuur wandelen, maar geeft je ook een kijkje in de roerige geschiedenis van Normandië. We wandelen over de kilometers lange D-Day stranden waar bunkers en monumenten elkaar afwisselen en herinneren aan de donkere najaarsdagen van de tweede wereldoorlog. Over de boulevards rijden “Band of Brothers” tourbussen en is Amerikaans de spreektaal.

Langzaam worden de bloederige stranden ingewisseld door schattige kleine dorpjes met kleine vissershuisjes van grijs steen. We wandelen langs grote havens vol plezierjachten zoals in het gezellige Saint Vaast la Hougue (tip: ga hier aan de andere kant van de baai lunchen bij Le Goéland 1951 met uitzicht over zee!), eeuwenoude vissershavens waar de vislucht nooit wegtrekt zoals Barfleur en uiteindelijk komen we uit bij de kleinste haven van Normandië: Port Rancine, waar net genoeg plek is voor een tiental roeibootjes.

 

 

Langzaam ronden we de punt van Normandië en bereiken het meest noordwestelijke puntje: Cap de la Hague. Kom je hier in het najaar dan wordt je verrast door bloeiende paarse heide. De ruige kust en lage stenen muurtjes doen hier erg aan de Engelse kust denken. Niet gek ook, als je bedenkt dat de Engelse kanaaleilanden Jersey en Guernsey maar een paar kilometer verderop liggen en met mooi weer goed te zien zijn vanaf Normandië.

Kilometers lange stranden

We dalen verder af richting het zuiden. De hoge kliffen en de door wind en zee geteisterde kustlijn veranderden langzaam in brede zandstranden. Aan kleine binnenhavens liggen pittoreske dorpjes waar het altijd naar vers brood ruikt en er altijd wel ergens een boerenmarkt te vinden is (perfect voor de lunch!). De mensen leven hier met het getijde en de vissers varen dan ook massaal uit wanneer het water begint te stijgen. Is het eb, dan ligt je bootje op het droge!

 

Het enige geluid is het breken van het zeewater op de rotsen die onzichtbaar boven het water uitsteken. Het pad dat zich langs de rotsen slingert verdwijnt in de schaduwen. 

Dit is het stukje Normandië waar je kilometers lang over het strand kunt wandelen zonder een andere ziel tegen te komen. Tot je een hoekje omgaat en er opeens een bruisend dorpje voor je ligt. De GR223 hangt hier nauw samen met het getijde, is het eb, dan kun je simpelweg rechtdoor over het strand. Is het vloed, dan betekent dat soms dat je kilometers om moet lopen om een brug te vinden.

Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd van dit stukje kust in Normandië. Hier vindt je geen drommen Amerikaanse toeristen, maar ben je echt in Frankrijk. De mix van brede zandstranden en gezellig dorpjes geven het wandelen hier een extra tintje. Mijn tip? Maak de wandelingen hier niet te lang, zorg dat je genoeg tijd over houdt om op je dooie gemak door de smalle straatjes van de kleine dorpjes te slenteren.

Het einde is in zicht

Het grootste deel van het douanierspad zit erop. Bretagne komt dichterbij en langzaam wordt het weer wat drukker langs de stranden. Uiteindelijk komt de Mont-Saint-Michel in zicht. Één van de drukst bezochte toeristische attracties van Frankrijk. Wat vroeger ooit een bijzonder eilandje voor de kust was waar je alleen met eb kon komen is nu een pretpark waar tourbussen af en aan rijden over de nieuw aangelegde brug. Natuurlijk, het blijft een bijzonder gezicht; het eiland met de grote kerk omringt door smalle straatjes en stenen huisjes. Wat mij betreft is het uitzicht vanaf de GR223 erop dan ook genoeg. En het grote voordeel? Je bent hier helemaal alleen!

Tips en websites:

• Op zoek naar kunst en kitsch? Probeer dan Barneville- Carteret eens! Hier vindt je overal kleine galerieën van lokale kunstenaars en antiekzaakjes.

• De lekkerste bakkerij van Normandië? Die vindt je in Portbail: Lebreton Sarl.

• Uitgewandeld? Overnacht dan je laatste nachten in de oude vestingstad Saint Malo in Bretagne. Een klein stukje verder dan Mont Saint Michel, maar zeer de moeite waard als je van smalle straatjes en goede restaurants houdt.

Saint Malo.

• Meer informatie over de GR223 en Normandië vindt je hier.
• En als je dan toch in Normandië bent. Vergeet dan niet wat lokale cidre in te slaan voor thuis! Je vindt hier overal lokale cidrebrouwerijen waar je voor een paar euro deze frisse appeldrank mee kunt nemen.

Marloes van Pareren

Fotograaf en Outdoor liefhebber. Dat is heel kort zoals ik mijzelf zie. Buiten zijn en buiten beleven, dat is wat ik wil laten zien in mijn verhalen en beelden. In de hoop dat ik jou, de lezer, mee kan nemen in een wereld zoals je deze nog niet eerder zag. Ik wil je enthousiast maken om ook te ondernemen en te ontdekken. Soms ver weg en soms om de hoek, avontuur is nooit ver weg. “And so the adventure begins.”

www.mountainreporters.com/index.php?s=marloes

Reizen naar USA en Canada

---