Vergezichten, ongerepte natuur en besneeuwde toppen in Kleinwalsertal

Voor het eerst bergwandelen in Oostenrijk. Omgeven door bergen in het prachtige Voralberg, gingen wij te voet verder 800 meter de hoogte in vanaf het kleinste dorpje in het dal. Zouden wij de top halen? Aan het einde van het uitgestrekte Kleinwalsertal ligt Baad. Dit knusse, kleinste en tevens hoogstgelegen dorp is genesteld op 1244 meter. Vanaf hier starten meerdere wandelroutes, mountainbiketochten, tourski-routes en langlauf-loipes. Met de Walserbus ben je binnen 10 minuten bij de dichtstbijzijnde liften en kabelbanen. In de winter is dit skigebied ook een echte hotspot voor freeriders en tourskiërs.

The Lonely Alps

‘Warm hè?‘, zeg ik tegen Katjana. Mijn derde kleding laag gaat uit. Dit mooie weer hadden ze niet voorspeld. In de ochtend vertrokken wij vanaf Baad met de groep naar de top, onder begeleiding van twee ervaren berggidsen van Bergschule Kleinwalsertal.

De eerste keer bergwandelen

Voor mij was dit de allereerste keer. Zou ik last hebben van hoogtevrees? Nee…Zou ik last hebben van pijnlijke voeten? Nee… Wel had ik last van de warmte en vermoeidheid. We waren pas halverwege de klim, die nog steiler zou worden de tweede helft. Hier, bij de Mittlere Spitalalpe werd de groep opgesplitst. Groep 1 ging door naar de top. Groep 2 zou nog een half uur op lagere hoogte wandelen.

Doen jullie dat wel eens? Wandelen met wandelstokken. Voor mij is dit nieuw. Op advies van mijn collega nam ik ze toch maar wel mee. Na drie keer een ingeschoven pootje, bleven ze eindelijk vast zitten op gelijke hoogte. Ik probeerde in een loop ritme te komen ermee. Best lastig…

“Tuurlijk ga jij met groep 1 mee” zei Birgit de gids. “Als het niet gaat, kan je altijd blijven staan tot de groep weer afdaalt.”

De pas gaat erin..de berglucht is ijler en ik merk dat mijn ademhaling erg hoog is. Ik besluit halverwege een pauze in te lassen.’Rustig aan’, zegt de gids. Hij wijst me erop kleinere passen te zetten.

Ineens zien we beweging links en rechts van ons op de helling van de berg. Een groep gemsen rent voorbij het dal in. Wauw, wat doen ze dat toch soepeltjes. Na een paar honderd meter vlakt het terrein wat af. Een pak sneeuw versperd een deel van het pad. Maar het pad lijkt nog wel toegankelijk. We trekken een extra kledinglaag aan, want het is hier behoorlijk frisser dan beneden.

Een beetje glibberig. Stap voor stap. Mijn voet zakt weg in de sneeuw en de vermoeidheid slaat opnieuw toe. Ik prik mijn wandelstok ter ondersteuning door de sneeuw in de grond. ‘Ik blijf anders hier wel even staan’, zeg ik…

‘Nee joh, in 5 minuten ben je boven….aldus de gids. Ik herpak mezelf, stamp de sneeuw aan en loop vastberaden het laatste stukje mee.

De afdaling

Verder gaan naar het hoogste punt bleek geen optie in verband met de sneeuw en de extreme bewolking. We begonnen daarom aan de afdaling. Kleine stappen en stevige wandelschoenen bieden tredzekerheid. Hoewel het best belastend kan zijn voor gewrichten en spieren, ging het afdalen voor mijn gevoel een stuk relaxter. Inmiddels had ik mijn ritme met de wandelstokken ook gevonden, erg prettig :).

Na een heerlijke Brotzeit bij Mittlere Spitalalpe vervolgden we met de rest van de groep onze route terug naar Baad. Een mooi uitzicht met afwisseling van grasland, struiken en bomen. We spotten diverse paddenstoelen langs de looproute, waaronder een aantal eetbare varianten.

De route eindigde bij een beekje. De ideale plek om onze wandelschoenen schoon te spoelen voor een volgend avontuur.

---

Wandelschoenenmaker en Mountainreporters-partner Hanwag is sponsor van deze reis en dit artikel.

---