Zell am See: fietsen, wandelen, skiën en een vrijgezellenfeest

Fietsen, wandelen, skiën en een vrijgezellenfeest

Door Marijke Steenbergen

“Ik wil skiën!” roept een van mijn sportmaatjes. “Oh, maar ik ga graag fietsen” zegt de ander. “Waarom gaan we niet wandelen?” roept iemand tussendoor.  We zitten aan tafel en plannen we ons jaarlijkse tripje voor deze herfst. We komen er niet uit, totdat een van ons bedenkt dat we in een trip het best allemaal kunnen doen; skiën, fietsen, wandelen en hardlopen. Waar? In Zell am See in het Oostenrijkse Salzburgerland.

Een paar weken later rijden we richting Niedernsill, een Tirools gehucht op twintig kilometer van Zell am See. We naderen de grens met Oostenrijk en de lucht wordt blauwer. Het groen van de beboste hellingen wisselt zich af met witte bergtoppen. De koeien staan in de wei en de geraniums hangen nog aan de balkonnetjes. Verwachtingsvol zitten we ‘s avonds aan een ‘Wienerschnitzel vom Haus’ in een van de vele biergartens van Zell am See.

De Tauernradweg rondom Zell am See

De volgende dag starten we ons sportieve avontuur met een fietstocht over de Tauernradweg. De Tauernradweg heeft een totale lengte van 270 km en loopt van Krimml naar Passau (Duitsland) of andersom. Een groot deel van het fietspad is geasfalteerd en niet toegankelijk voor auto’s of ander gemotoriseerd verkeer. Een pluspunt is de bewegwijzering die (bijna) altijd duidelijk en in beide richtingen is aangegeven.

Met de wind in de rug, de boerenlucht in de longen en de slagroom nog op de neus, trappen we door groene weides

Wij huren onze fietsen bij de Fahrradverleih in Zell am See. Sportieve mountainbikes, racefietsen en E-bikes; keuze genoeg. De eerste paar kilometers lopen parallel aan het meer. We hebben zicht op het eindeloze blauwe water. Na een kleine detour komen we aan in Kaprun; waar we de lokale Apfelstrudel en cappuccino natuurlijk niet  overslaan.  Vanaf Kaprun fietsen we richting Krimml. Met de wind in de rug, de boerenlucht in de longen en de slagroom nog op de neus, trappen we door groene weides met de kabbelende Salzach langszij en het Pinzgauer treintje dat fluitend voorbijkomt.

Via Piesendorf, Mittersill en Neukirchen komen we aan in Krimml. Krimml staat bekend om haar bijzondere watervallen, maar die bewaren we voor een andere keer. De Pinzgauer Lokalbahn heeft ook ruimte voor fietsen en brengt ons weer terug in Zell Am See. Met bijna 70 kilometer in de benen zit onze fietsdag er op!

Skiën op de Kitzsteinhorn

Dag twee starten we met een klein rondje hardlopen. Vanuit ons vakantiehuis in Niedernsill lopen we langs de plaatselijke Badesee en via de Salzach weer terug. Met een goede vijf kilometer in de benen en een stevig ontbijt, stappen we in de auto naar de eeuwige sneeuw van Kaprun. Want ja, er moet natuurlijk ook geskied worden. Zomer, herfst, winter of lente; op de Kitzsteinhorn kun je altijd skiën. De Kitzsteinhorn maakt deel uit van de Glocknergroep en bereikt een hoogte van 3203 meter. Het voelt een beetje raar; beneden in het dal is het 20 graden Celsius en boven op de berg is het ook niet echt heel koud. Het duurt dan ook even voor we het gevoel te pakken krijgen; maar na een paar pistes roetsjen we als vanouds naar beneden.

Het voelt een beetje raar; beneden in het dal is het 20 graden Celsius en boven op de berg is het ook niet echt heel koud

De pistes zijn verbazingwekkend goed. Het voordeel van skiën buiten het seizoen is dat we lekker kunnen doorlopen bij de liften en niet hoeven te wachten op een tafeltje bij het biercafé. ‘Buiten het seizoen’ heeft niet alleen maar voordelen. Als we ‘s avonds in Zell am See nog wat willen drinken, zijn de anders zo gezellige winkelstraatjes uitgestorven. Maar de Gruner Veltliner smaakt ook goed op het terras van ons vakantiehuis en met wat Bergkase en worstjes creëren we onze eigen authentieke proeverij.

Wandelen

Onze derde dag starten we wat rustiger en trekken we halverwege de ochtend de wandelschoenen aan. Uit de vele mogelijke routes kiezen we een pad dat via de bergflanken van Lengdorf naar Uttendorf loopt en via de andere kant van het dal weer terug. De gele bewegwijzeringsbordjes vragen wel om wat uitleg en het is ons niet altijd duidelijk of de nummers die er op staan verwijzen naar het aantal kilometers, het aantal uur lopen of het routenummer. Op ons gevoel lopen we dan ook maar langs heldere bergstroompjes en koeien met klingelende bellen de berg op. Het dal beneden ons is groen en uitgestrekt.

Vrij gezellig…

Na een uurtje of drie komen we aan in Uttendorf. Bij het enige terras dat open is, worden we luidkeels begroet door Gunther en zijn vrienden; hij gaat binnenkort trouwen en dat vieren ze op de tractor met heel veel bier. We onderbreken onze wandeling, drinken een biertje mee en doen mee aan de vrijgezellenspelletjes. Na een uurtje vertrekken de heren joelend en zingen luidkeels “alles geht vorbei”.

Voor ons is de wandeling noch nicht vorbei, we hebben nog een eind te gaan en lopen door de groene weiden en kiezelpaadjes weer terug naar Lengdorf. De bergschoenen mogen uit en moe maar voldaan zijn we alweer aan het brainstormen over onze volgende trip. “Waarom gaan we niet paragliden?” wordt geopperd. “Of abseilen?” roept de ander. En ik vind wandelen en hardlopen nog steeds leuk. Het zou me niets verbazen als we volgend jaar weer in Zell am See terecht komen..

---

Lees hier alle verhalen over Oostenrijk

---