Reisverslag | Packraften in Slovenië met Travelbase

Als ik mijn favoriete buitensportactiviteiten mocht noemen, zouden hiken en kajakken zonder twijfel in m’n top drie staan. Wanneer ik voor het eerst hoor over The Packraft Trail hoef ik dan ook niet lang na te denken. Natuurlijk wil ik deze combi van hiken en varen uitproberen. The Packraft Trail wordt georganiseerd door de Belgische organisatie Travelbase. Reisbestemming? Slovenië!

Slovenië: een waar packraft-paradijs?

Ik heb hoge verwachtingen van mijn eerste packraft-ervaring. Slovenië lijkt het land bij uitstek om deze – voor mij – nieuwe reisvorm uit te proberen. Het machtige Triglav-gebergte en de azuurblauwe Soča-rivier vormen er de basis van mijn avonturen. 

Op papier is het land met deze combinatie dus een waar packraft-paradijs. Deze week ga ik erachter komen of het aan mijn hoge verwachtingen kan voldoen.

Groepsreis? Of toch niet?

Voor vertrek hoef ik me enkel zorgen te maken over mijn inpakskills. Reisorganisatie Travelbase heeft al het zware voorbereidingswerk namelijk al voor mij gedaan. Ik download de Travelbase app, waarin alle informatie staat die ik nodig heb. Zo ontvang ik een vijftal GPX-bestanden en beschrijvingen van de routes die voor deze week op het programma staan. Ook word ik toegevoegd aan een appgroep waarin ik al mijn vragen kan stellen. 

In die appgroep zitten nog zo’n 25 andere deelnemers die met mij het avontuur aangaan. Op het vliegveld blijkt de groep een gezellige mix van Nederlandse, Belgische en Franse buitensporters. Tel daar een stel jonge, maar ervaren en goedlachse gidsen bij op en de basis voor een topweek in de bergen is gelegd. 

Travelbase laat al haar deelnemers zelf bepalen in hoeverre ze als groep willen reizen. In feite kun je de dagafstanden zo snel (of zo langzaam) afleggen als je zelf wilt. En bepalen of je in gezelschap of liever alleen loopt. Dat concept staat me wel aan. Het geeft je de veiligheid en het gemak van de georganiseerde reis, zonder dat je het gevoel hebt dat je continu in de pas moet lopen. 

---

---

Vredig Slovenië?

Na aankomst valt me al snel op dat Slovenië een vergelijkbare, vredige uitstraling heeft als buurland Oostenrijk. Kleine boerendorpjes zijn allemaal gebouwd rondom de kerk en op de houten balkons prijken de meest kleurrijke bloemen. Dezelfde rustgevende sfeer vind ik terug in de parapenter die zich op z’n gemak door de thermiek laat leiden. 

Na een heerlijk avondmaal van Travelbase-gids en -kok Hugo blijkt tijdens de eerste briefing dat de dag van morgen allesbehalve vredig zal zijn. Hij is eerder bruut te noemen, met een introductie in het packraften en een hike van twaalf kilometer. Bergop. Er liggen maar liefst duizend hoogtemeters op ons te wachten… Toch kijk ik uit naar de nieuwe dag. Ik heb er ontzettend veel zin in de packraft voor het eerst zelf uit te proberen. 

De eerste keer packraften

Na de duidelijke instructie van gids PJ blaas ik de raft de volgende dag moeiteloos op. Ik zet mijn peddel in elkaar en geef me dan over aan het water van het meer van Bohinj. Eenmaal in de packraft komt het vredige gevoel toch nog even terug. Het meer is omgeven door adembenemend mooie bergen. Boven me vliegen vogels door een strakblauwe lucht. Het is nagenoeg windstil. 

Het valt me al direct op dat de packraft heel wat wendbaarder is dan de lange, logge zeekajak waar ik normaal mee vaar in Ierland. Voor de Soča-rivier gaat dat een uitkomst zijn; op het meer van Bohinj moet ik daardoor wat harder werken om rechtuit te varen. Toch is het ideaal om dit voor mij onbekende bootje op zo’n veilig meer uit te proberen. 

Na een kilometer of vier meer ik aan en berg ik m’n packraft op. Om me vervolgens mentaal voor te bereiden op de middag die volgt: de 12 kilometer lange klim naar de hut. Via een wandelpad vol losse stenen en boomwortels baan ik me al zigzaggend een weg naar boven. De route is niet per se steil, maar vooral erg lang. De laatste kilometer loop ik echt op karakter; mijn benen hebben het al lang opgegeven. 

Lange of korte route?

Die avond volgt de briefing voor de volgende dag, die alleen uit een hike bestaat. We krijgen 2 opties voorgeschoteld: een relatief korte route met slechts 400 hoogtemeters en een langere met het dubbele aantal. Mijn eerste reflex is om lekker voor de korte route te gaan. De tocht loopt langs een meer en de afdaling is niet mals. Na een verbazingwekkend goede nacht in de slaapzaal besluit ik ’s ochtends toch voor de lange route te gaan. Ik ben maar 1 keer hier, toch? De benen voelen goed en ik ben ruim op tijd wakker. 

De klim naar Mali Šmohor (1944 m) blijkt mee te vallen. Op de top zien we edelweiss groeien en trakteert Slovenië ons op prachtige vergezichten. We eten wat en vervolgen dan onze route. Vanaf hier hoeven we alleen nog maar omlaag. Het eerste deel van het pad zigzagt steil naar beneden en is bezaaid met losse stenen. Even lijkt mijn hoogtevrees het weer van me te winnen. Krampachtig schuifel ik naar beneden, elke pas overdenkend. Dan verman ik mezelf en weet ik uiteindelijk het meer te bereiken. 

De rest van de afdaling is relatief makkelijk. De route met talloze haarspeldbochten is veel minder steil en loopt gemoedelijk door het bos. Aan het eind van de middag is me echter wel duidelijk dat mijn benen het helemaal gehad hebben.

Lage waterstand

Dat gevoel wordt de volgende ochtend bevestigd: met een stevige spierpijn strompel ik de hut uit. Gelukkig is het programma van vandaag niet heel heftig. Eigenlijk zouden we vandaag voor het eerst onze packrafts de Soča op gaan, maar de waterstand blijkt te laag. Helaas; door de droge zomer wordt ons geduld dus nog even extra op de proef gesteld. 

Dat we niet gaan raften, betekent wel dat er meer tijd is voor het wandelgedeelte. En dat komt goed uit, want de dag belooft sprookjesachtig mooi te worden. Vrijwel direct na de start wandelen we de Šunik-kloof in, een verzameling van natuurlijke zwembaden en watervalletjes. Ik waan me in een klein paradijs. Een zwemfeestje kan natuurlijk niet ontbreken op deze wonderschone plek. Het kraakheldere, ijskoude water biedt verkoeling na de eerste wandelkilometers op deze warme dag.

Ook mijn groepsgenoten nemen ruim de tijd om van dit paradijselijke stukje Slovenië te genieten. Zwemmen, pootje baden, bommetjes… de kloof biedt voor ieder wat wils. Halverwege deze magische wandeldag werp ik voor het eerst een blik op de Soča. Deze bredere rivier vuurt zijn onwaarschijnlijke, azuurblauwe kleur op ons af. Ik ben diep onder de indruk. 

Na de lunch volgen we de oevers van de Soča tot aan onze slaapplek van vannacht: een gezellige camping met een nog gezelliger barretje. Een koud biertje gaat er na deze warme dag wel in! Travelbase zorgt in de avond voor een simpel, maar voedzaam diner, waarna ik lekker m’n mandje (lees: tentje) in kruip. 

Eindelijk packraften!

De volgende ochtend is het eindelijk zover: we starten direct met een rafttocht van elf kilometer over de Soča. In de briefing van gisterenavond werd al snel duidelijk dat we in het diepe gegooid zouden worden. En dat klopt ook wel; direct na de start staat ons een flinke stroomversnelling te wachten. Ik probeer me met m’n bootje zo goed en zo kwaad als het gaat een weg te banen tussen de enorme rotsen door. Ik raak er echter meer dan dat ik er kan ontwijken. 

Gelukkig blijf ik overeind en kan ik daarna genieten van een heerlijk rustig deel van de rivier. Ik krijg de tijd om de packraft wat beter te leren kennen. Al snel kom ik erachter hoe ik het makkelijkst kan sturen. En hoe ik het beste over de meest ondiepe delen van de rivier kan manoeuvreren. Als ik helemaal achterover leun en m’n billen optil, kom ik vrij gemakkelijk over de stenen heen. De rest van de boottocht gaat afwisselend heerlijk traag en razendsnel. De rapids gaan me steeds beter af. En van de rustige delen geniet ik met volle teugen. Ik neem alle fantastische uitzichten goed in me op. 

Na het raften ligt er nog een flinke wandeling op ons te wachten langs de  oevers van de Soča-rivier. De wandelafstand tot de camping is dertien kilometer. Normaal doe ik dat met twee vingers in m’n neus. Nu kost het wat meer moeite. Het is inmiddels klam warm en vele traptreden en zigzagbochten omhoog en omlaag volgen elkaar in rap tempo op. 

Volle bepakking

En dan breekt alweer de laatste actieve dag van ons pacraft-avontuur aan. Het belooft wederom een warme dag te worden. Ideaal voor het oorspronkelijke programma: een kleine 12 kilometer packraften van camping naar camping. Helaas gooien werkzaamheden aan de oevers van de rivier roet in het eten. Meer dan de helft van de rafttocht wordt daardoor ingeruild voor een wandeling richting het volgende opstappunt. 

We starten die voettocht vanwege de aanhoudende warmte op tijd. Dit keer lopen we met volle bepakking; zoals het hoort bij packraft-trips. Met mijn boot, peddels, zwemvest en helm in mijn tas dwalen mijn gedachten af naar de hardcore packrafters. De mensen die hun volledige uitrusting continu zelf dragen. Die niet de luxe van een volgwagen hebben. Dat kan niet anders dan zwaar zijn… 

Knallend de week uit

De boottocht die nog overblijft is grotendeels ontspannen en vooral weer uitzonderlijk mooi. Hier en daar kom ik wat kleine versnellinkjes tegen. Daar stuur ik inmiddels moeiteloos doorheen. Ik voel me al bijna een packraft-expert. Totdat… ik ineens een enorme rots voor me uit het water zie opdoemen. Gids Harry staat ernaast en wijst naar rechts. Oké, ik moet dus rechts langs de rots. Als een gek begin ik te peddelen, maar de stroming blijkt te sterk. 

Met volle vaart kom ik links van de rots in een flinke stroomversnelling terecht. Ik lig er niet mooi recht voor en binnen een halve seconde knal ik met de zijkant van de raft tegen een grote steen aan. Mijn packraft kantelt en het water stroomt keihard naar binnen. 

Daar ga ik, denk ik, en ik probeer uit alle macht de boot uit deze benarde positie te trekken. Wonder boven wonder lukt dat. Met 30 extra liters water is de boot niet meer te sturen. Toch kom ik de rest van de versnelling zonder kleerscheuren door. Deze rapid van formaat blijkt uiteindelijk de knallende afsluiter van de actieve week. Niet lang erna komen we aan op de camping en berg ik voor de allerlaatste keer mijn packraft op. 

Prackraften kan in Slovenië, België, Nederland en Luxemburg? Wil jij ook op avontuur? Ga dan dan Travelbase.nl