Grenzen verleggen op Piz Julier 3.380m

We gaan even terug in de tijd, naar 2013. Tot dat jaar liep ik altijd de wit-rood-wit gemarkeerde bergpaden in Zwitserland. Dit zijn de normale bergwandelingen over meestal goed zichtbare en gemarkeerde bergpaden. Maar ik wilde meer uitdaging. Dit was het begin van mijn alpine avonturen. Meestal gaat het dan om ongemarkeerde routes. Er bestaan echter ook gemarkeerde alpine routes (wit-blauw-wit gemarkeerd) en de keuze viel op Piz Julier, een van de bekendste bergen in Graubünden.

Julierpass

Wij beginnen onze route op de Julierpass bij Chamanna dal Stradin op 2.161 meter hoogte, een klein stenen huisje niet ver van het hoogste punt van deze bergpas.

De Julierpass is een belangrijke wegverbinding met het Engadin, in de winter zelfs de enige wegverbinding tussen het Engadin en de rest van Zwitserland. In het Engadin begint de Julierpass in Silvaplana, wat naast Sankt Moritz ligt, en eindigt uiteindelijk in Tiefencastel waar je verder kunt rijden naar Chur, Davos, Thusis of de Albulapass over terug het Engadin in.

Chna. dal Stradin

Bij Chamanna dal Stradin op de Julierpass is de parkeerruimte beperkt, vroeg starten in het hoogseizoen is dus aan te raden. Eventueel is er zo’n 800 meter verderop bij Alp Güglia een grotere parkeerplaats. Bij deze parkeerplaats stopt ook de bus (halte Silvaplana, Alp Güglia), maar laat je wel goed informeren over de bustijden, want de busverbinding op de Julierpass is helaas beperkt.

Wij kunnen in ieder geval parkeren bij het startpunt. Het is eind september 2013 en blijken vandaag samen met nog 1 andere hiker de enigen op Piz Julier te zijn, ook wel Piz Güglia genaamd.

• 

• 

Fuorcla Albana 2.870m

Daar gaan we dan. SPANNEND zo’n eerste keer. Ondanks dat de route gemarkeerd is, hebben we de route ook in de gps staan. Het weerbericht hebben we gecheckt, als het goed is blijft het wolkeloos. Op internet hebben we routeverslagen gelezen en YouTube filmpjes gekeken. Omdat er ook geklommen moet worden en ik het minst ervaren ben, vonden we het veiliger als ik vandaag geen rugzak om doe.

Verder heb ik mijn wandelschoenen geüpgraded. De categorie B bergschoenen die ik voorheen droeg bleken niet altijd genoeg grip te hebben, daarom overgestapt op een categorie C schoen. Aan de voorbereiding zal het niet liggen.

Vrijwel gelijk gaat de route steil omhoog. Zo steil zelfs, dat ik voor mijn gevoel nog maar net kan blijven staan. Waar ben ik aan begonnen! (Dat is wat ik toen dacht. Nu moet ik daar hartelijk om lachen, ik was nog niets gewend.) Maar zo snel wil ik niet opgeven, dus ik zet door. Later vlakt de route wat af, maar van een mooi pad is er geen sprake. Overal waar ik kijk liggen los gestorte rotsblokken en hier overheen moeten wij ons een weg banen. Ondertussen is het goed opletten waar de volgende markering is.

Dan krijgen we Fuorcla Albana in het vizier, een pas tussen Piz Julier en Piz Albana. Aan de andere zijde kun je afdalen naar Sankt Moritz.
Ik kijk nog eens goed. Zie ik nu serieus op die steile gruishelling een pad lopen? Ja jij wilde een alpineroute lopen, hoor ik Marcel nog zeggen. Maar om daar te komen moeten we nog zo’n duizend rotsblokken over, of zijn het er tienduizend? Ik heb even een “moed in de schoenen” moment. Laten we maar even pauzeren!

Na wat gegeten en gedronken te hebben sta ik op en neem een paar keer goed adem. Op dat moment gaat er een knop om en begin ik te lopen richting gruishelling. En dan blijkt de route helemaal niet zo te lopen. De route buigt iets af naar rechts. Nog steeds steil, maar beter te behappen dan waar ik even daarvoor tegenaan keek. Het grappige is dan om te beseffen dat het in het leven ook vaak zo gaat. Dat je als een berg ergens tegenop kunt zien, maar dat dingen altijd anders lopen dan je van tevoren hebt bedacht en dat het achteraf dan vaak meevalt.

We zijn aangekomen op Fuorcla Albana waar we een schuilhut aantreffen. Deze gaan we vandaag niet nodig hebben, nog steeds wolkeloos.

Alternatief naar Fuorcla Albana

Als alternatief gaat er ook een gemarkeerde route vanaf Sankt Moritz, Talstation Suvretta (1.930m) naar Fuorcla Albana. Dit is een minder zware aanlooproute, echter komt er wel 200 meter hoogteverschil bij en zal de totale lengte van de route uitkomen op 14 kilometer in plaats van 8,6 kilometer.

Piz Julier / Piz Güglia 3.380m

Vanaf Fuorcla Albana kijken we eens goed waar we heen moeten. Rechts gaat de route verder en dan gaan we deels over de graat naar links en deels via de zijkant. Niet te geloven dat er gewoon een route loopt over iets wat van afstand onmogelijk lijkt. Maar ik heb er zin in! Kom we gaan verder!

Nu begint het pas leuk te worden. Eerst nog over een pad dat niet al te steil is. Maar dan gaan we eindelijk klimmen! Gelukkig is de route goed en duidelijk gemarkeerd.

Onderweg wordt het uitzicht steeds indrukwekkender. Hieronder kijken we rechts van ons. De berg recht vooruit is Piz Nair 3.055m. Het meer links is Lej Suvretta 2.602m en het dal aan de rechterkant is het Oberengadin.

Maar ook links van ons is het uitzicht geweldig, zie foto hieronder! Wij komen van helemaal daar beneden. Je kunt een stukje van de weg, de Julierpass, zien. Onze auto is slechts nog een stipje.

We gaan weer verder, we zijn er nog lang niet. Ik weet van de vele verslagen op internet dat er nog het nodige geklommen moet worden. En hoe dichterbij we komen, hoe verder weg de top lijkt.

Ja en dan sta je hier, te kijken naar het laatste stuk. Hoe dan? Waar dan? Oh daar! Echt?? Achteraf was dit nog het leukste stuk, maar je moet geen hoogtevrees hebben zoals je hieronder kunt zien. Er hangen de nodige kettingen voor houvast, soms wel handig.

Het moge duidelijk zijn dat je dit niet met slecht weer moet proberen. Het wordt verder aangeraden om deze route pas na half juli te nemen zodat deze sneeuwvrij is. En deze blijft dan meestal sneeuwvrij tot minimaal eind september.

Na deze klim komt er nog een klein stukje over de graat. Ze hebben er zelfs nog een hek neergezet.

En dan de top! De eerste echte alpineberg is een feit! Dit is gelijk ook de hoogste berg die ik beklommen heb tot nu toe, maar zeker niet de moeilijkste. Ik zit er nog over na te denken om deze tocht nog een keer te maken. Ik ben benieuwd of ik deze dan nog steeds zo spannend vind als in 2013.

Het is herfst, dus we kunnen vanaf de top genieten van de meest prachtige herfsttinten. Aan de ene kant zien we een vallei waar we inmiddels al een paar keer doorheen gelopen zijn, Val Güglia. En wat verderop vele vele bergtoppen. Ik heb inmiddels al op een flink aantal van deze bergtoppen gestaan. Op de tweede foto hier beneden bijvoorbeeld die oranje berg iets rechts van het midden: Piz Traunter Ovas -> lees mijn verslag hier.

Aan de andere kant zien we de Julierpass en een stuk van de Silvaplanersee, het meer waar Silvaplana aan ligt. Daar waar de Julierpass eindigt, of begint, het is maar hoe je het bekijkt. De witte toppen op de achtergrond is het Berninagebied.

Hieronder heb ik ingezoomd op de plaatsen in het Engadin: rond het meer ligt Sankt Moritz en wat verder naar achteren ligt Pontresina aan het begin van de Berninapass.

We genieten nog even van het overweldigende uitzicht, maar moeten dan echt beginnen met afdalen. Onderweg naar beneden maak ik nog even deze foto, het uitzicht wat al de hele dag achter ons ligt. Piz Albana op de voorgrond en het Berninagebied op de achtergrond. Meer over het Berninagebied lees je HIER.

Voorzichtig dalen we af naar beneden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik naar boven prettiger lopen vind dan naar beneden. Aan het einde van de middag komen we pas weer in de buurt van de auto. In de late herfstzon zetten we de laatste kilometer in. Wat een prachtige dag was dit en een geweldige leuke eerste alpinetocht!

Informatie route:

– Lengte route: 8,6 kilometer
– Hoogteverschil: 1.270 meter stijgen, 1.270 meter dalen
– Markeringen: wit-blauw-witte markeringen en blauwe wandelborden (alpineroute)
– Geschikt voor: ervaren bergwandelaars

---

Volg mij gerust op INSTAGRAM, hier vind je nog veel meer reisfoto’s -> klik hier

---