Historische Klettersteig Pinut bij Flims, Zwitserland

Dit jaar heb ik voor het eerst een klettersteig beklommen onder begeleiding van een berggids, namelijk Piz Trovat. En dat smaakte gelijk naar meer. Wat is dat leuk zeg! Al sinds jonge leeftijd trekt het klimmen en klauteren mij aan, maar het is nooit eerder in mij opgekomen om een klettersteig / via ferrata te proberen. In Graubünden, Zwitserland zijn er echter weinig mogelijkheden om een klettersteig te beklimmen. Zeker voor beginners is er weinig te kiezen. Maar bij Flims is er een unieke klettersteig die zeer geschikt is voor beginners, namelijk de historische klettersteig Pinut.

Het niveau van deze klettersteig is K1-K2 (ofwel A/B) en bestaat uit drie klimwanden met daar tussenin een bospad die de wanden verbindt. Peanuts dus! Het blijft een leuk grapje, maar de naam Pinut heeft niets met de moeilijkheidsgraad te maken. Pinut is afgeleid van het Reto-Romaanse woord “pegn” of “pégn”, in het Latijn “pinus” en dit betekent pijnboom.

Op de dag van de beklimming was de voorspelling dat het de hele dag zonnig zou zijn, maar omdat het de dag ervoor regenachtig was, hangt er in de ochtend nog mist tegen de bergwanden aan. Gelukkig is het een zuidwand, dus de verwachting is dat de mist snel oplost.

“WAT KAN ER MIS GAAN?” “NIET DENKEN, GEWOON DOEN!”

We huren in Flims twee klettersteigsets met helm en gaan op weg naar het startpunt van de route. Het begint nu wel te kriebelen, want we gaan dit voor het eerst helemaal zelf doen. Ik weet niet of het zenuwen zijn of juist opwinding. In mijn hoofd is het altijd een mix van “Wat kan er mis gaan?” en “Niet denken, gewoon doen!” Maar klettersteig Piz Trovat lukte, dan moet deze zeker lukken, dus gewoon doen!

Etappe 1

Net buiten Flims ligt het kleine plaatsje Fidaz en daar is het startpunt voor deze klettersteig. Er is een parkeerplaats naast het startpunt, maar daar betaal je CHF 2 per uur (geen dagkaart), terwijl je nog geen 300 meter verderop langs de bosrand slechts CHF 1 per uur betaalt of CHF 6 voor de hele dag. Geen probleem om even iets verder te lopen toch? Een andere optie is de shuttlebus te nemen vanuit Flims in de richting van Bargis. Deze stopt hier ook.

Om bij de eerste rotswand te komen moeten we ongeveer een half uurtje lopen over een bospad. En dan komen we uit bij de rotswand en onderstaand bord.

Zoals je hierboven op de middelste foto van het bord kunt zien, bestaat de route uit 3 verschillende rotswanden. De eerste rotswand brengt je tot een alpenweide met bos genaamd Pinut. De tweede rotswand brengt je tot een volgend deel genaamd Pardatsch. Het derde en laatste deel brengt je tot het bovenste plateau genaamd Flimserstein.

Het is tijd om te beginnen. De klettersteig begint op een trap die voor de helft uit pinnen bestaat en pas daarna uit fatsoenlijke traptredes. Al na de eerste paar tredes merk ik dat niet alle pinnen even vast zitten. Heel fijn vind ik dit niet. Dit zal toch niet de hele klettersteig zo door gaan? Welnee hoor ik Marcel roepen. Ik besluit om door te lopen en even de brede traptredes af te wachten. Gelukkig, dat voelt een stuk steviger. Ja ik ga door!

Een eindje achter mij komt Marcel omhoog. Er loopt voorlopig niemand achter ons, dus we nemen ruim de tijd om ervan te genieten. Bijzonder hoe deze klettersteig eruit ziet met die roestige trappen. Ook die stenen pilaar naast de rotswand ziet er indrukwekkend uit. Ondertussen lost de mist om ons heen beetje bij beetje op. Van tijd tot tijd kunnen we een deel van het uitzicht zien.

We komen al snel bij een horizontaal loopplateau. Een soort catwalk aan de rotswand. Maar dan met open spleten waar menig persoon met hoogtevrees van griezelt. Ik ken er wel een paar. Zij genoten tijdens onze vakantie dagelijks mee via de “vakantie-app” van onze foto’s, maar vonden deze niet zo leuk om naar te kijken. Ikzelf had het juist enorm naar mijn zin die dag.

Na wederom een trap gaan we de hoek om en zie ik tot mijn verbazing dat we een soort van grot in gaan. Ik kijk nog eens goed en zie daarboven 2 trappen door de rotswand heen gaan. Wat gaaf!

Ik sta onderaan de trap en kijk naar boven. Dat is een heel donker gat. Iemand met claustrofobie kan deze klettersteig maar beter overslaan. Eenmaal in het gat blijkt de doorgang niet heel groot te zijn. Ikzelf ben niet zo groot, dus dat paste prima. Marcel daarentegen met zijn 1.92 meter en ook nog een rugzak om, moest uitkijken dat hij niet steeds tegen de rotswand aan kwam. En maar goed dat hij een helm op had!

Vanaf dat laatste loopplateau (zie foto boven rechts) kun je links van je tussendoor naar beneden kijken. Nog meer redenen voor de thuisblijvers op de vakantie-app om te griezelen. Uiteindelijk komen wij bij een deur in de rotswand. Ik heb een mail gestuurd naar de vereniging die verantwoordelijk is voor het onderhoud, en dit blijkt de originele deur uit 1907 te zijn. Deze wordt niet meer gebruikt om de doorgang af te sluiten.

Als wij dan eenmaal weer buiten komen, hebben we goed zicht op waar wij vandaan kwamen en zien we ook de stenen pilaar weer. Onder ons zien we een drietal vrouwen naar boven komen.

Nog even een paar trappen beklimmen en dan komen we uit bij een bankje. We hebben de eerste etappe behaald. Even uitrusten en tijd voor wat lekkers met wat te drinken. Voor ons verschijnt er steeds meer een uitzicht. De wolken lijken met ons mee te bewegen naar boven.

Etappe 2

Nu volgt een bospad naar de volgende rotswand. Dit pad bestaat voor een groot deel uit boomwortels, dus het is oppassen geblazen. Zeker nu het nog zo dampig is, is het pad hier en daar wat glad.

In de verte zie ik een boom met een trap. En ik denk nog: goh, iemand heeft hier een boomhut of iets dergelijks. Al snel zie ik dat er een hangbrug aan vast zit. Moeten wij daar overheen? Vast niet! Het pad loopt nog een klein stukje door, maar dan blijkt er een oversteek te zijn van een droogstaande beek. En aan de overkant is de wand te hoog en te steil om hier gewoon over te steken. We moeten inderdaad over de brug.

Intussen kunnen de wolken ons niet bijhouden en we lopen al snel weer in de mist. Uiteindelijk doemt er een nieuwe rotswand op. De 3 dames lopen vlak achter ons, dus we laten hen passeren. We zien dat we hier eerst een stuk omhoog gaan over de rotswand en dan volgen er weer wat trappen.

Er volgen hierna nog wat trappen en dan wat passages over niet al te smalle richels. We hebben etappe 2 er nu ook op zitten. Hier staat wederom een bankje, maar deze was natuurlijk al bezet door de 3 dames die we voor hebben laten gaan.

Etappe 3

Omdat het bankje al bezet was, besloten wij direct door te lopen naar de laatste rotswand. Ook nu weer een bospad bestaande uit voornamelijk boomwortels. Oppassen geblazen! De mist is wel minder dik geworden, maar nog steeds geen zon. Dat scheelt weer in het zweten denk ik dan maar weer.

Bij de derde rotswand zien we twee trappen met precies daarboven een ENORME boom. Wat daarachter nog meer schuilt kunnen we nu nog niet zien.

Achter de boom volgt nog een korte klimpassage. Niet al te moeilijk hoor. En dan het euforische moment van de top! Of toch niet?

Ja, we made it! Maar we blijken nog niet boven te zijn. Nog heel even doorlopen om echt op het hoogste punt te komen en om de route naar beneden in te starten.

We komen dan bij een bord dat ons naar links wil hebben. Wc en wat te eten / drinken bij Alp Flimserstein lezen wij. Een kabelbaan bij Cassons, echter deze is niet meer in bedrijf volgens de website van Klettersteig Pinut. En Bargis waar een bushalte is. Wij moeten inderdaad naar Bargis, maar wij gaan bij dit bord rechtdoor. Dit is een verkorte weg naar Tegia Gronda, een enigszins vervallen alp. Daar staan de volgende wandelbordjes.

We kijken nog 1 keer om en zien een gat in de bewolking, waardoor we toch nog een idee van het potentiële uitzicht krijgen.

De route naar beneden

Vanaf de alp bij Tegia Gronda volgen we de wandelbordjes naar Bargis. Er volgt een zeer stenig pad langs een steile rotswand. Op zich goed te lopen, maar het moet denk ik niet nat zijn of gevroren hebben. De zon komt steeds meer door en we worden getrakteerd op een geweldig uitzicht over Bargis en de achterliggende vallei.

Eenmaal aangekomen bij Bargis, aan het einde van het stenige pad naar beneden, staan we naast een terrasje waar je in het zonnetje van wat lekkers kunt genieten. Tegenover is een bushalte waar tot eind van de middag een bus stopt, tijd laatste bus is afhankelijk van de datum. Wel iets om van tevoren te checken als je van plan bent met de bus terug te gaan.

Wij gaan echter lopen. Volgens de wandelbordjes is het circa 45 minuten lopen tot Fidaz. Hier staat onze auto geparkeerd. Mocht je in Flims zijn gestart, dan is het circa 1 uur en 15 minuten lopen.

Niet ver na Bargis gaat er een smal bospad door het bos en langs de bergwanden richting Fidaz en Flims Dorf. Echt een hele mooie route om deze dag mee af te sluiten. Indrukwekkende bergwanden naast je en zo nu en dan fantastische uitzichten het dal in. Echt een geslaagde dag!

De route op de kaart

Geschiedenis Klettersteig Pinut

Op de website van Klettersteig Pinut valt te lezen hoe de Klettersteig tot stand is gekomen.

Sinds halverwege de 18e eeuw was Pinut bereikbaar via een smalle en gevaarlijke route. Destijds was de route heel minimaal uitgerust. Afgezaagde takken dienden als klimhulp. Pinut is de alpenweide na etappe 1 en had een zeer kleine opbrengst, genoeg voor het overleven van slechts één koe.

Na meerdere malen van eigenaar te zijn gewisseld, werd Pinut in 1902 gekocht door Christian Meiler. Hij zorgde ervoor dat de risicovolle route naar Pinut en Pardatsch tot een spannende Klettersteig werd omgebouwd zodat toeristen via beide gebieden Flimserstein konden bereiken.

De bekendheid verwaterde daarna en de Klettersteig verviel. In het kader van het 100-jarige bestaan en om het aanbod voor toeristen uit te breiden, hebben een aantal mensen de route weer opgeknapt door 27 nieuwe trappen te plaatsen en werd de Klettersteig in 2007 opnieuw geopend. Grotendeels verloopt de Klettersteig nog steeds zoals 100 jaar geleden.

De vereniging Pro Pinut is verantwoordelijk voor het onderhoud, schoonmaak in het voorjaar en het winterklaar maken in het najaar.

Informatie Klettersteig en route

Alle relevante informatie is te vinden op de zeer uitgebreide website van Klettersteig Pinut: www.pinut.ch

• Moeilijkheidsgraad Klettersteig: K1/K2 (of A/B) = beginnersniveau
• Klettersteig open van juni tot eind oktober (zie website voor meer informatie)
• Lengte totale route: 7,8 kilometer
• Hoogteverschil: 910 meter
• Markeringen naar boven: blauwe wandelbordjes Klettersteig Pinut + wit-blauw-wit markeringen
• Markeringen naar beneden: wandelbordjes naar Bargis – Fidaz – eventueel Flims dorf
• Geschikt voor: bergwandelaars zonder hoogtevrees en claustrofobie

Bereikbaarheid:

• Auto:
  Parkeren in Fidaz bij start route of iets verderop langs de bosrand (betaald parkeren) – let op: beperkte parkeermogelijkheden.
  Het alternatief is parkeren in Flims in de parkeergarage bij het dalstation van de bergbanen (Stenna Center).
  
• Bus:
  Flims is bereikbaar per bus, zie www.fahrplanfelder.ch/
  Vanuit Flims Dorf kun je de Flims Laax Falera Shuttle nemen in de richting van Bargis (Haltestelle “Pinut”).

Lopen van Flims naar Fidaz kan natuurlijk ook.

---