Reisverslag | Hiken over de imposante Aletschgletsjer in Zwitserland

Met nog een beetje spierpijn in de benen van de hike van gister in de Jungfrau regio, worden we om 06:00 uur wakker, om vervolgens snel te ontbijten en de auto in te stappen naar Fiesch. We gaan vandaag de Aletschgletsjer op, de grootste van zijn soort in de Alpen. Veel reizigers bekijken hem vanaf een afstandje van de Bettmerhorn, maar geloof mij: een wandeling over de gletsjer zelf ga je nooit meer vergeten. Op dát avontuur neem ik je in deze blog mee!

Naar de voet van de Aletschgletsjer

Die gletsjer bereik je natuurlijk niet zomaar, die ligt dieper en vooral hoger in de bergen. We nemen voor een paar tientjes de skilift van Fiesch naar de Fiescheralp, om vervolgens te voet verder te gaan over een vrij vlak pad richting de Tälligrattunnel. Deze is ooit aangelegd voor watermanagement, maar tegenwoordig is het dé toegangspoort naar het gletsjermeer Märjelensee. Na zo’n anderhalfuur op ons gemakkie te hebben gelopen, komen we aan bij Gletscherstube Märjelen om even te pauzeren. De zon komt gelukkig door, dat is nooit verkeerd.

De voet van de gletsjer zien we vanaf hier bijna liggen! We hoeven ‘alleen’ nog maar even op handen en voeten naar beneden te lopen. We zijn blij dat de mutsen en handschoenen ingepakt zijn, want de temperatuur daalt met de meter dat we dichter bij de gletsjer komen. En als we daar eenmaal staan… Wat is dit bizar indrukwekkend zeg!

Het ijs op

Om het ijs te betreden, ben je verplicht om een gids bij je te hebben. Wij boekten onze tour via de officiële Aletsch Arena website en kostte ons een kleine 90 euro. Er worden nog steeds mensen vermist die de gletsjer op zijn gegaan, dus hoe avontuurlijk het ook klinkt, zorg dat je begeleiding hebt!

Onze gids rijgt ons met een touw aan elkaar en we krijgen sneeuwspikes om om te binden. Lekker strak, want die wil je niet onderweg verliezen. Op het droge loopt het een beetje gek, maar daar wennen we vast snel aan. De eerste stappen zijn heel onwerkelijk. Het is letterlijk een pak ijs en dat is even wennen. Het kraakt, kneust en glimt. Ik heb al snel door dat de truc vooral is om die spikes stevig in het ijs te duwen: dan kun je overal lopen, zelfs schuin. Over ‘aarden’ gesproken .. Na een een kwartiertje heb je het al helemaal ‘eigen’ en is het tijd om te genieten van het avontuur!

We wachten geduldig op elkaar, wat ons ook in staat stelt te genieten van alles om ons heen. Soms maken we een kiekje, maar je kan dit niet eens echt goed vastleggen. We staan te midden een gigantische gletsjer van zo’n 20 kilometer lang. Je voelt je ineens minuscuul en vooral afgesloten van de buitenwereld, want je wordt omringd door witte muren. Dat vastleggen op een foto, is verdomd moeilijk.

Zorg dat je een zonnebril bij je hebt, wat het weer ook is. IJs reflecteert flink! Ook zonnebrand is geen overbodige luxe als er een zonnetje is.

De tijd vliegt voorbij…

In totaal wandelen we zo’n twee uur over het ijs, waarbij onze gids soms stopt om iets te vertellen en op de ‘mittel moraine’, een strook ijs in het midden van je gletsjer die rotsen meevoert, houden we een wat uitgebreidere lunchpauze. De anekdotes van Raoul, onze gids, zijn vermakelijk en intens. Over vermissingen, vondsten van jaren geleden en nog veel meer. Ik kan hier uren naar luisteren! Dat is dan weer het grote voordeel van een gids.

Zodoende staan we om 14:00 uur weer met beide benen op vaste grond. Zo druk als dat het was toen we aankwamen, zo rustig is het nu. Alsof er nooit iemand is geweest voel ik me echt helemaal in het moment. Het klinkt misschien zweverig, maar als je hier zelf ooit ook mag staan, zul je snappen wat ik bedoel. Het is onvergetelijk en staat op je netvlies voor altijd.

De klim terug naar de Gletscherstube is ineens een eitje, nog vol van de kick van de ijswandeling. Tijd voor een koud biertje en een gezellige nazit, voordat we weer dezelfde weg terugwandelen. Voordeel: alle bewolking is inmiddels weggetrokken, waardoor we ook nog eens geweldige uitzichten over het dal cadeau krijgen. Wat is de natuur toch fantastisch.

Nog wat praktische zaken

• De Aletschgletsjer mag je alleen met een gids bewandelen, boek die dus tijdig. Dan heb je meteen iets om naar uit te kijken!
• Zorg voor warme kleding vanaf de Gletscherstube, you’re gonna need it.
• Trek ook wandelschoenen aan. Simpele sneakers zullen de truc niet doen.
• Neem geen grote camera mee. Je hebt de tijd niet om deze steeds te pakken en de kans om te vallen is aanwezig.
• Wandelstokken mee? Kan. Sommigen in onze groep hadden het wel, maar ik zag ze vooral ermee klunzen. Ik miste ze niet.
• Neem een zonnebril mee! IJs reflecteert, ook als de zon niet schijnt.
• Je bent wel een hele dag zoet met de tour, vanaf het moment dat je in de skilift stapt tot het moment je weer beneden bent in Fiesch. Wij waren om 08:00 uur bij de skilift en waren om 17:00 uur weer terug. Een kantoordag, maar dan op de juiste manier! 

Ik hoef overigens vast niemand uit te leggen dat ook deze gletsjer elk jaar smelt. Per jaar gaat er zo’n 3 meter vanaf en dat is flink. Over 20 jaar is er waarschijnlijk nog maar zo’n 7 kilometer over van de huidige 22. Wil je dit bijzondere natuurverschijnsel dus zien; wacht niet te lang. En ga met een gids, zodat je deze hike verantwoord kunt maken.

---