Reisverslag Zwitserland | Een adembenemende valleiwandeling over de Flesspass en de Vereinapass

Zon, sneeuw en bergmeertjes. De perfecte ingrediënten voor een adembenemende wandeltocht in de Zwitserse bergen. Hieronder een verslag van een verrassend mooie wandeltocht startend op de Flüelapass, de bergpas tussen Davos en het Engadin. Al jaren stond deze wandeling op ons lijstje. Geen idee ook wat ik kon verwachten van een lang gerekte route door drie valleien en over twee bergpassen.

Na een paar slechte dagen waarbij er ook sneeuw is gevallen wat hoger in de bergen, gingen wij ervoor!

Met de bus naar Susch-Röven (1.831m)

Deze route begint op de Flüelapass aan de kant van het Engadin. Eigenlijk is de enige logische keuze om de bus te nemen vanaf station Susch. In theorie is het mogelijk om helemaal rond te lopen, maar dan wordt het wel een erg lange route.

Wij nemen dus de bus richting Davos en stappen met nog een stuk of 10 wandelaars uit bij bushalte Susch-Röven op de Flüelapass. Het is half september en na een paar grijze dagen is de hemel vandaag helderblauw en schijnt de zon volop!

Val Fless

Gelijk gaan we op weg door het bos naar boven tot we op een boerenpad terecht komen. Al snel passeren we de eerste alp, Alp Fless Dadoura, waarna het uitzicht steeds opener wordt. Geen bomen meer en de schaduw van de berg zijn we inmiddels ook uit. Heerlijk die zon na een paar mindere dagen. En wat een prachtig gezicht die besneeuwde bergtoppen in de verte. Met een beetje geluk lopen wij straks ook in de sneeuw!

Vandaag lopen wij naar station Lavin, waardoor de totale afstand op 16 kilometer uit zal komen. Daar staan ongeveer 6 wandeluren voor, dus er is ruimte om hier en daar te pauzeren en te genieten van al het moois om ons heen. Val Fless, waar we nu doorheen lopen, is een groene vallei met een kabbelend helder riviertje en een paar keer zagen we een waterspreeuw over het water vliegen.

Eenmaal bij de tweede alp, Alp Fless Dadaint, heb je de keuze om af te slaan richting de Jöriseen. Hier schreef ik al eens eerder over, maar dan met een ander startpunt, klik hier voor dat verslag.

Val Torta

Wij gaan nu rechtdoor. Het pad gaat even wat steiler omhoog, en dan lopen we Val Torta in. Jaaaa, de eerste sneeuw van vandaag. Links, rechts, op het pad. Ik word dan gelijk enthousiast. Misschien omdat we in Nederland amper sneeuw kennen, maar vooral ook omdat ik het landschap er mooier van vind worden. Het pad is op sommige delen vrij stenig en mogelijk liepen we hier en daar naast het pad. Door de sneeuw was deze niet altijd even goed zichtbaar. Maar eigenlijk is het heel simpel; we moeten dit dal helemaal door, dus verdwalen zullen we niet.

Flesspass (2.453m)

Het is best nog een eind lopen naar de Flesspass, maar als we daar bijna zijn, komen we bij het mooiste bergmeertje wat ik tot nu toe gezien heb. Dankzij de sneeuw waarschijnlijk. Echt wow! Hoe vaak ik dat wel niet gezegd heb die dag! Deze route hebben we best lang uitgesteld omdat ik het idee had dat dit een redelijk saaie tocht zou zijn. Volledig verkeerd ingeschat. En we zijn nog niet eens op de helft.

Vanaf de Flesspass heb je de mogelijkheid af te slaan naar Berghaus Vereina, een berghut op 1.944 meter. Hier vandaan bestaat eventueel de mogelijkheid om per bus – wel even reserveren – verder te reizen naar Klosters in het dal. Je kunt uiteraard ook overnachten in Berghaus Vereina en de volgende dag lekker verder wandelen.
Wij slaan echter niet af en gaan rechtdoor, verder omhoog naar de Vereinapass. Heel ver is dat niet meer. Volgens de wandelbordjes slechts 40 minuten.

Vereinapass 2.585m

Beetje bij beetje komt Piz Linard in zicht. Piz Linard is met 3.410 meter en zijn redelijk vrijstaande driehoekige vorm, een bergtop die vanuit het dal makkelijk te herkennen is.

Dan blijkt de Vereinapass ook al zo’n mooie plek te zijn. Met prachtige bergmeertjes, Piz Linard op de achtergrond, steile berghellingen rondom en een prachtig langgerekt dal waar we straks gaan afdalen. Ik kijk mijn ogen uit!

We zijn hier weg van alles, weg van de drukte. Het enige geluid is dat van smeltende sneeuw en verder niets! Een ideale plek om even weg te dromen, een plek om je hoofd leeg te maken of juist om na te denken over het leven.

Voor mij zijn dit juist kleine geluksmomentjes, het besef dat ik hier op eigen kracht ben gekomen en even op zo’n mooie plek mag zijn. Laat mij maar even in het moment zijn en genieten ……

Val Sagliains – op weg terug naar de bewoonde wereld

Door Val Sagliains is het nog ruim 3 uur lopen naar station Lavin, het hoogteverschil dat we moeten overbruggen is maar liefst 1.272 meter. Vanaf de pass moeten we gelijk al een steil stukje afdalen door de sneeuw. Wat de beste route is? Geen idee, want er lopen zoveel sporen! Op eigen inzicht kiezen we een route, zoveel mogelijk in de buurt van het oorspronkelijke pad. Vanwege de zon en het smeltende sneeuw moeten we voorzichtig zijn. We komen gelukkig zonder glijpartijen beneden op een minder steil stuk. Op weg dan maar naar de bewoonde wereld!

Wat een prachtig ruig dal is Val Sagliains. Indrukwekkende bergtoppen om ons heen, steile bergwanden met rotsblokken, een bergrivier die net als wij een weg naar beneden zoekt. Grassen die zorgen voor een beetje kleur. Sneeuw die nog een extra stukje schoonheid toe voegt. En de zon die het geheel mooi verlicht. Wow, ik blijf het steeds herhalen.

Die steile rotswanden maken het wandelen hier en daar wel wat lastiger, met name op de smalle delen van het dal. Op enig moment waren we over rotsblokken aan het klauteren en wisten niet zo goed hoe we verder moesten. Het ging te moeizaam en voor mijn gevoel klopte er iets niet. Waren we hier de markeringen kwijt geraakt? Toch zagen we hier en daar voetstappen in de sneeuw.

Wellicht dat meer mensen het spoor bijster waren. Het leek ons logischer om een stukje af te dalen richting rivierbedding. Hee, daar zie ik weer een markering. Opnieuw ga ik stil staan om de omgeving in mij op te nemen. Er lijkt geen einde te komen aan de adembenemende uitzichten.

Er volgen wat steilere afdalingen. Na de afstand die we al afgelegd hebben, voel ik het behoorlijk in de benen. Op de website van de VVV Engadin Scuol Zernez staat deze wandeling geregistreerd als “difficult”. Dat zit niet zozeer in de moeilijkheidsgraad, maar puur in uithoudingsvermogen. Voor de gemiddelde wandelaar is dit best een intensieve wandeling door de afstand en het totale hoogteverschil. Is het de moeite waard? Ik vind van wel!

Afslag Lavin

We komen dichter bij de bewoonde wereld en er volgen weer wat afslagen. Bijvoorbeeld terug de bergen in richting berghut Cna dal Linard CAS, maar ook naar station Susch waar we vanmorgen op de bus stapten. Wij kiezen er echter voor om naar station Lavin te lopen en daar op de trein te stappen. Dit is een uur korter lopen dan naar Susch. We hebben dusdanig de tijd genomen vandaag, dat het rond 18 uur zal zijn voordat we in Lavin aan zullen komen.

In de schaduw van de berg volgen er nog meer steile afdalingen over paden en zelfs trappen. Dan komen we op een verhard pad terecht en moeten we nog een kilometer of twee wandelen tot we in het dorpje Lavin aan komen. Richting station dan maar! Eenmaal daar aan gekomen hoeven we niet zo heel lang meer te wachten op de trein. Straks lekker douchen en eten, dat hebben we wel verdiend!
En wat ik van de wandeling vond? WOW!

---