Reisverslag Zwitserland | Kleurrijke bergtour langs de Jenatsch Hütte

Al diverse keren bewonderde ik vanaf een omringende bergtop dat prachtige azuurblauwe meertje aan de voet van de d’Agnel gletsjer (Vadret d’Agnel). Het ligt te midden van een kleurrijke en indrukwekkende bergwereld, zeker 10 kilometer bij de bewoonde wereld vandaan. Wat mij betreft het mooiste stukje Graubünden, dicht bij de Jenatsch Hütte.

In 2022 maakten we dan eindelijk deze prachtige hike, startend op de Julierpass, over Fuorcla d’Agnel heen en afdalend naar dit bizar blauwe meertje. Vervolgens langs de Jenatsch Hütte en door Val Bever naar station Spinas. Een absolute aanrader als je in het Oberengadin of in de buurt van Bivio verblijft.

Bewolkte start op de Julierpass

Het is september 2022. Na enkele dagen met druilerig weer, gaat vandaag eindelijk de zon schijnen. Eigenlijk willen we vroeg starten, want de route vandaag is 20,5 kilometer lang met een flink hoogteverschil. Vanaf St. Moritz rijdt de bus echter beperkt over de Julierpass. Dus we zitten in de eerste bus die pas om half 9 vertrekt en we stappen om 9 uur uit bij La Veduta op de Julierpass.

Volgens de wandelbordjes daar is het 6,5 uur lopen naar station Spinas. Maar ik weet nu al dat ik vaak stil zal staan om foto’s te maken en we hopen de trein van half 6 te halen, dus dat wordt waarschijnlijk krap aan.

Snel van start dan maar. Tegen de bergwanden en in de dalen hangen nog behoorlijk compacte wolken. Val d’Agnel moeten we nu eerst door. Dit dal kennen we maar al te goed, omdat dit de aanlooproute is geweest voor meerdere bergtoppen waar we op hebben gestaan. Zoals Piz Surgonda, Piz Traunter Ovas en Piz Alv, allemaal ongemarkeerde routes die we van tevoren zorgvuldig hebben uitgezet. Vandaag is de gehele route goed gemarkeerd met wit-rood-witte markeringen en een goed zichtbaar bergpad.

We passeren enkele watervalletjes terwijl de route steeds steiler wordt en het groen steeds meer wordt vervangen door rotsblokken, heel veel rotsblokken. En hoe hoger we komen, hoe meer kleurtjes er in de bergwanden zichtbaar worden. Maar ik weet dat het kleurrijkste deel nog moet komen, achter de bergpas, achter Fuorcla d’Agnel.

Fuorcla d’Agnel (2.983m)

Als je een redelijk tempo aan houdt, sta je binnen 2,5 uur op Fuorcla d’Agnel waar je kunt genieten van een adembenemend uitzicht beide kanten op. Tijd voor pauze. De compacte wolken laten we achter ons en de zon benadrukt inmiddels de kleuren in de bergwanden.

Wederom kijken we uit op dat azuurblauwe meertje, die al zo vaak eerder onze aandacht trok. Vandaag zullen we het water kunnen aanraken. Daarvoor zullen we eerst 200 meter moeten afdalen via een steile berghelling. Vaak ligt er in de zomer nog wat sneeuw aan deze kant van de helling, ook nu, dus we moeten voorzichtig zijn.

Het eerste deel van de afdaling hebben we gehad. Rechts van ons zien we Piz Trauner Ovas, waar wij al twee keer eerder op stonden. Nu slaan we linksaf naar beneden, een route die we nog niet eerder namen. Zo mooi, dat blauwe water dat afsteekt tegen het goudkleurige gebergte erachter.

Aan de voet van Piz d’Agnel

Eenmaal bij het meertje laten we de omgeving op ons inwerken. Schaduw benadrukt de zwarte punten van Piz d’Agnel en we zien dat er slechts nog een klein stukje over is van de d’Agnel gletsjer. Tussen de gletsjer en het meertje rest slechts nog zacht, vochtig zand waar water tussendoor kronkelt. Prachtig en treurig tegelijk.

Hier lopen we natuurlijk flinke vertraging op, foto’s maken en genieten van de omgeving. Zo mooi hier!

Verder richting Jenatsch Hütte

Hoewel ik hier graag nog even blijf zitten, moeten we echt verder, we zijn nog niet eens op de helft. Op naar de Jenatsch Hütte / Chamanna Jenatsch CAS. Onderweg daar naartoe blijf ik maar foto’s maken, die gekleurde rotsen fascineren mij gewoon.

Om bij de Jenatsch Hütte te komen, moeten we na een afdaling weer even iets omhoog. Vervolgens lopen we achter de Jenatsch Hütte langs over het bergpad. Tijd voor nog een pauze op het terras? Nee, de weg naar het station is nog lang, dus we moeten door.

Dan kijken we Val Bever in, wat een geweldig mooi groen bergdal. Val Bever is een lang dal, maar alles behalve saai. Een verfrissende bergbeek loopt naast het pad, hier en daar een oude boerderij en naast ons steile bergwanden. Het hoogteverschil van dit dal maakt dat we regelmatig prachtige vergezichten hebben. Dat alles met de zon in de rug en een blauwe lucht met perfecte wolkjes.

Uiteindelijk komen we redelijk op tijd aan op station Spinas. Terug naar St. Moritz, daar waar we vanmorgen op de bus zijn gestapt. Wat een bijzonder mooie tocht was dit. Lang, maar 100% de moeite waard!

---