Splügenpass, twee hikes op de grens van Zwitserland en Italië
Terwijl velen nog volop aandacht hebben voor de wintersportvakantie, zit ik alweer met mijn hoofd bij de zomer- en herfstvakantie. Welke gebieden ga ik bezoeken en welke bergtochten zou ik willen maken? Bij deze zoektocht is het altijd leuk en zinvol om terug te kijken op tochten die ik al gemaakt heb. Hieronder een verslag van twee hikes op de grens van Zwitserland en Italië, gemaakt vanaf het hoogste punt van de Splügenpass … alpinetocht versus berghike.
Splügenpass
De Splügenpass is de verbinding tussen Graubünden, Zwitserland en Lombardije, Italië. Het hoogste punt van deze bergpas is 2.115 meter en is tevens de grens tussen Zwitserland en Italië. Wij verbleven een paar dagen in het dorp Splügen aan het begin van de bergpas met als doel Pizzo Tambo te beklimmen vanaf de grenspost op de bergpas. Precies aan de overkant gaat er een eenvoudige route omhoog naar wat bergmeren. Hieronder de verslagen en foto’s van beide hikes.
Pizzo Tambo / Tambohorn 3.279m
Tambohorn / Pizzo Tambo ligt precies op de grens van Zwitserland en Italië. Hoewel dit een ongemarkeerde tocht is die aangemerkt wordt als alpinetocht (weliswaar in de makkelijkste categorie), wordt deze berg relatief vaak beklommen. Na het lezen van de vele verslagen op internet en de prachtige foto’s van het uitzicht, moest ik deze tocht gewoon gaan maken. Maar we kunnen deze alleen beklimmen als de omstandigheden goed zijn. We hadden nog 1 dag over in Splügen en volgens de weerberichten zou deze wisselvallig, maar mooi genoeg moeten zijn om de klim te wagen.
De start was in ieder geval zonnig. We parkeren bij de grenspost Zwitserland-Italië en beginnen aan de tocht. Het totale hoogteverschil voor deze tocht is 1.180 meter en iets meer dan 8 kilometer lopen. Eerst over wat zichtbare paden door het groen, later de rotsen op en over. Er zijn nog best wat sneeuwvelden over van de winter, ookal is het midden juli.
De zon laat het steeds meer afweten en alles wordt grijzer. Echter zien we nog niets wat ons zorgen baart, maar we houden de lucht in de gaten. Zodra het twijfelachtig wordt, draaien we om.
In de verte zien we dat de top van Pizzo Tambo in de wolken zit. Toch zegt dat niet zoveel. We besluiten de tocht voort te zetten en aan de voet van de laatste klim het verder te bekijken.
Na de nodige hoogtemeters komen we aan bij een laatste sneeuwveld. Hier zien we dat de lucht weer wat begint op te klaren en de wolken luchtiger worden. We kijken nu tegen de top van Pizzo Tambo aan. Gaan we de tocht voort zetten? Ja, we gaan door. Zoals je op onderstaande foto kunt zien, loopt het sneeuwspoor naar de rand rechts. Van daar is het nog geen half uurtje naar de top.
Halverwege het sneeuwveld gaat de zon weer aan. Wat een prachtig uitzicht met die wolken!
Het onderste deel van deze laatste klim is vrij makkelijk, later wordt het wat steiler en heb je handen en voeten nodig.
En dan de beloning van dit alles, het uitzicht! Met zon! Wat boffen we toch weer. Absoluut de moeite waard als dit je uitzicht is, toch?
Het begint weer wat donkerder te worden. De lucht in de verte bevalt ons ook niet zo, dus we besluiten weer af te dalen. Dan zijn we in ieder geval van dit steile deel af, mocht het gaan regenen.
Dit deel zijn we veilig afgedaald. Nu de rest nog! Als we ongeveer ter hoogte van Piz Tamborello zijn, begint het te hagelen. Oké, dit is niet fijn, al duurde het maar 10 minuten. De rotsen zijn nu nat en we moeten nog een aantal grote steile gladde stenen af. Voorzichtig op de kont naar beneden dan maar, want staand ga ik dit niet proberen. Niet veel later horen we onweer! Aan de andere kant van de wand waar we lopen. Er trekt een onweersbui voorbij met regen. Rakelings langs ons af, maar gelukkig niet over ons heen. Ik denk dat we heel veel mazzel hebben nu.
Dan volgen de laatste prachtig zonnige meters door het groen. Het was mij het dagje wel, maar absoluut genoten van deze tocht. Pizzo Tambo, check!
Bergseeli en Lago Azzurro
Nu is Pizzo Tambo een pittige tocht, maar precies aan de overkant is een makkelijk alternatief. Een lichte gemarkeerde bergtocht naar diverse bergmeertjes. Ook deze tocht begint bij de grensovergang op de Splügenpass.
We starten dus op de grensovergang op 2.115 meter. Vanaf hier is het circa 30 minuten lopen naar Bergseeli op 2.309 meter en dan nog eens 30 minuten naar Lago Azzurro op circa 2.429 meter. Omdat wij die dag op doorreis waren naar een ander hotel en gisteren een intensieve bergtocht hebben gedaan, kiezen wij ervoor om uiteindelijk dezelfde weg weer terug te nemen. Dan kom je op circa 5 kilometer heen en terug. Maar het is mogelijk een rondwandeling te maken en aan de zuidkant van het meer af te dalen, naar Montespluga op 1.905 meter, waarna je weer 200 meter omhoog moet terug naar de auto.
Onderweg naar Bergseeli heb je prachtig zicht op de Splügenpass aan de Zwitserse kant. Hierboven kijk je richting Splügen. Deze foto is overigens genomen aan het eind van de middag. Op de vroege ochtend ligt de bergpas nog grotendeels in de schaduw.
Over een goed te lopen bergpad komen we aan bij Bergseeli en zien dat we nu een berghelling op moeten om bij Lago Azzurro te komen. Aan de rechterzijde word je middels duidelijke markeringen omhoog geleid.
Halverwege deze berghelling kijken we nog even terug richting Bergseeli. Hier komen we vanmiddag nog even relaxen aan de waterkant.
Aangekomen bij Lago Azzurro zwerven we wat rond langs het meer en door het rotsige landschap. Ik vermaak mij hier wel hoor met de camera! Dit is echter ook een prachtige plek om gewoon even tot rust te komen, om heerlijk te genieten aan de waterkant van de wonderschone omgeving. Azzurro betekent overigens “lichtblauw”.
We dalen hierna af naar Bergseeli, het meer aan de Zwitserse kant van de grens. Daar genieten we nog even van het zonnige weer totdat het tijd wordt om verder te gaan. De wolken in de lucht zien we steeds van vorm veranderen, prachtig vind ik dat altijd!
Er zijn natuurlijk nog meer wandelroutes en tochten die je kunt maken vanaf de Splügenpass. Om eens wat te noemen: Surettaseen, Mittaghorn, Seehorn. Bovenstaande twee tochten geven je in ieder geval een idee van deze omgeving.
Mijn grootste passie is hoog de Zwitserse bergen intrekken met mijn vriend. We gaan dan op zoek naar plekken waar weinig mensen komen, waar je onverwachts wild tegen komt en de prachtigste bergmeren ontdekt. Dit afgewisseld met de gemarkeerde bergroutes en de geweldig mooie bergdalen die Zwitserland te bieden heeft. Maar ook IJsland en Noorwegen zijn favoriet.