Nieuw-Zeeland: Taranaki Maunga sunrise hike

De klim naar de top van Taranaki Maunga is zeker niet de gemakkelijkste. Eenmaal boven is het echter absoluut de moeite waard om de 1500 hoogtemeters te bedwingen. In dit reisverslag lees je meer over de klim, de voorbereiding en enkele praktische tips.

Over Mount Taranaki

Mount Taranaki, gelegen in het Egmont National Park in het westen van het Noordereiland, is een van de vijf actieve vulkanen van Nieuw-Zeeland. In 2025 kreeg de berg een bijzondere juridische status: als “persoon”, met alle rechten en verantwoordelijkheden die daarbij horen. Deze stap maakt deel uit van een bredere beweging in Nieuw-Zeeland om de rechten van de natuur te erkennen.

Het hoogste punt van Mount Taranaki ligt op 2.518 meter, wat betekent dat het hoogteverschil bij de klim ongeveer 1500 meter bedraagt. De beklimming is een uitdaging, maar absoluut de moeite waard: het uitzicht vanaf de top is adembenemend, met panoramisch zicht over het ruige landschap van het Noordereiland.

Voorbereiding

Voor ons begon de voorbereiding op de hike in New Plymouth. We gebruikten de dag voorafgaand aan de klim Lake Rotomanu Freedom Camping als uitvalsbasis. Deze locatie is ideaal voor zowel self-contained als non-self-contained campers, en biedt publieke voorzieningen zoals toiletten en douches (die laatste op ong. 10 minuten lopen). Bovendien ligt het op korte afstand van het stadscentrum, waar je gemakkelijk de laatste benodigdheden kunt halen, mocht dat nodig zijn.

In de namiddag zijn we naar het Visitor Centre North Egmont gereden om daar de nacht door te brengen. De weg ernaartoe is geasfalteerd en, op wat te verwachtte bochten na, gemakkelijk te rijden. Een overnachting op het terrein van het Visitor Centre voorkomt dat je deze rit ’s nachts hoeft te maken en biedt de mogelijkheid om de volgende ochtend direct met de wandeling te starten (je kunt iets langer in bed blijven, altijd fijn!).

Wij arriveerden hier rond 19.00 uur. Om op tijd te zijn voor de zonsopkomst wilden we namelijk om 01.30 uur starten met lopen. Direct naar bed dus om nog wat slaap te kunnen pakken. Onze tassen lagen ingepakt en klaar om te gaan.

De hike

Om 01.30 uur startten we de Summit Track. Deze route naar de top van de berg is 6,3 km lang en duurt gemiddeld 5 tot 6 uur. Om te voorkomen dat we ons moesten haasten voor de zonsopkomst, kozen we ervoor om op tijd te vertrekken. Je eigen tempo kunnen aanhouden is erg belangrijk bij deze klim! De hike begint direct vanaf de parkeerplaats en is goed aangegeven. Het eerste gedeelte loopt over een omhooggaande asfaltweg, die later overgaat in een steil, verhard pad. Het was bijna volle maan, dus we hadden een prachtig uitzicht op de berg die voor ons lag.

Na 4 km en ongeveer 500 hoogtemeters kom je aan bij Tahurangi Lodge. Goed om te weten: voor de lodge vind je de laatste toiletten van deze hike. Het pad loopt langs de voorkant van de Tahurangi Lodge en vervolgt omhoog via de gemarkeerde route. Vanaf hier is het nog 2,3 km naar de top. Dit lijkt misschien niet veel, maar reken op 3 tot 4 uur de tijd, omdat je te maken hebt met hoogteverschillen en uitdagend terrein.

De totale hike is grofweg in vier delen te verdelen. Het eerste gedeelte is het geasfalteerde/verharde pad tot aan de Tahurangi Lodge. Daarna volgt een stuk met trappen, gevolgd door een steile grindhelling die bijna tot aan de krater reikt. Het laatste gedeelte voert je via grotere stenen, door de krater, omhoog naar de top. Om op de route te blijven, volg je de oranje paaltjes.

Wij begonnen aan het trapgedeelte ongeveer 1,5 uur na de start van onze hike, en na 2 uur konden we beginnen aan de grindhelling. Dit gedeelte vond ik persoonlijk het meest uitdagende stuk. De helling die je hier opklimt is ontzettend steil en het losse grind zorgt ervoor dat je gemakkelijk weer naar beneden glijdt.

De enige manier om hier omhoog te komen, is door zijdelings te lopen en grip te vinden in de voetsporen van de personen voor je. Ik ben niet de allerbeste klimmer, en laat je dus niet tegenhouden door mijn woorden, maar wees voorbereid op een pittig stuk! Laten we zeggen dat ik hier af en toe echt wel een motivatiekoekje nodig had.

Op zo’n 2100 meter hoogte loopt de grindhelling langzaam over The Lizard, een rotsachtige kam. Dit gedeelte is een combinatie van klimmen en wandelen tot je de krater van de vulkaan bereikt. Deze daal je in via een wat smallere rotsachtige riggel met daarnaast een steile afgrond. Het pad was tijdens onze klim goed begaanbaar, maar let hier zeker op! Via de met een, in ons geval, klein laagje ijs bedekte krater, klim je vervolgens het laatste gedeelte naar de top.

De top en de terugweg

We arriveerden uiteindelijk om 6.30 uur op de top, een kwartiertje voordat de zon daadwerkelijk aan de horizon verscheen. Tijdens de klim zie je de maan en de sterrenhemel langzaam plaatsmaken voor een oranje/roze gloed. Wanneer de zon dan eindelijk tevoorschijn komt, zorgt dit voor een magisch tafereel. Om je heen zie je de contouren van het nationale park, dat overgaat in land en vervolgens in de zee. Op een heldere dag zoals de onze, heb je in de verte ook zicht op de vulkanen Tongariro, Mount Ruapehu en Ngauruhoe.

Na een uur op de top doorgebracht te hebben, was het tijd om aan de afdaling te beginnen. De route is hetzelfde en brengt je dus weer door de krater, over de grindhelling en de trappen langs de verharde paden, terug naar beneden. Het eerste gedeelte langs de krater is even oppassen, en vanwege de smallere stukken moet je niet te veel last hebben van hoogtevrees (dit helpt trouwens ook niet bij de rest van de klim en aan de top).

De steile grindhelling vond ik naar beneden een nog grotere uitdaging dan naar boven. Het grind maakt het onmogelijk om normaal te lopen, en al glijdend moet je je weg naar beneden zien te vinden. Zelf kan ik bijvoorbeeld ook echt niet skiën, dus ik vond dit een technisch en lastig stuk. Mijn metgezel ging hier echter veel soepeler doorheen. Hij vond de afdaling pittig, maar kwam met iets meer gemak beneden. Het is dus echt een persoonlijke ervaring. Voor mij was het daarom wel een opluchting om weer bij het trapgedeelte aan te komen.

Na deze trappen volgt het laatste bovenbenen-bijtende gedeelte naar beneden, en na 12,6 km en 1500 hoogtemeters zat de hike erop! Moe maar voldaan kwamen we om 12.00 uur terug bij onze auto’s. Weer een fantastische ervaring rijker in dit mooie land!

Wil jij ook naar Nieuw-Zeeland? Bekijk dan hier de bijzondere reizen van TravelEssence (ook voor Australië).

---