Mijn reis naar de Pacific Crest Trail

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

Het komende halfjaar neem ik jullie mee op mijn reis over de Pacific Crest Trail. Een van de bekendste thru-hikes die de Verenigde Staten kent. Van Mexico naar Canada, ruim 4200km lang, langs en over de hoogste bergen van de Sierra Nevada en de Cascade Range, door de woestijn, nationale parken en dit alles volledig door de wildernis.

Ik weet eigenlijk niet meer precies hoe, maar ooit is het zaadje bij mij gepland om deze reis te gaan doen. Ik denk een combinatie van boeken lezen, ouders die tig keren de film ‘Wild’ voorschotelde en de fysieke uitdaging om 24/7 in de natuur te zijn. Maar vaak was te conclusie, nee dat ga ik niet doen: ik ben een koukleum, ik word soms zenuwachtig van lang alleen zijn, en oooh wat is het heerlijk om elke ochtend te kunnen douchen.

Maar afgelopen jaar was toch de conclusie: Ik wil dit, ik kan dit en dit is het moment om te gaan. Dat is een opluchting. De eerste stap is gezet. Maar hoe pak je dat vervolgens in vredesnaam aan?!

Sofie en andere lotgenoten

Kort nadat ik het besluit had genomen om de PCT te gaan lopen kwam ik in contact met Sofie. Ik las een blog die ze geschreven had over haar PCT-avontuur in 2022 en toevallig woont ze in dezelfde stad als waar ik opgegroeid ben, meant to be dus zou je zeggen! We spreken af en kletsen aan een stuk door. Wat krijg ik er zin in en wat wordt het ineens echt.

Al snel voegt ze mij toe aan een Nederlandstalige Facebook groep met lotgenoten die net zo zenuwachtig zijn als ik en mensen die het in voorgaande jaren hebben gelopen. Vanuit de groep worden verschillende (wandel)weekenden georganiseerd, wat voor de veteranen als reünie fungeert en als kennismaking voor de mensen die hem in 2023 gaan lopen.

Wat waren deze weekenden heerlijk! Aan een stuk door wordt er kennis gedeeld en geweldige verhalen verteld over afgelopen jaar op de trail. Tijdens dit weekend heb ik ook André (bekijk profiel op Mountainreporters) en Lian ontmoet. Een ontzettend vriendelijk stel dat al een tijd terug de PCT trotseerde en daarover een boek geschreven hebben. Ook zij organiseren twee voorbereidingsweekenden op hun terrein in België. Deze weekenden waren allemaal al een ervaring op zich.

Visum en permits

Naast deze leuke voorbereidingen, waren er ook wat minder leuke onderdelen die geregeld moesten worden. Om te beginnen het regelen van een visum. Voor het wandelen van de PCT heb je gemiddeld z’n vijf à zes maanden nodig. Dit betekent dat je een volwaardig B2 visum nodig hebt en dus de toegankelijkere ESTA niet voldoende is. Z’n B2 visum regelen gaat helaas nog niet zo makkelijk. Je moet een lang formulier invullen en opsturen en zelfs langs voor een interview bij de ambassade in Amsterdam.

Naast het regelen van z’n speciaal visum, moet je ook een PCT long-distance permit bemachtigen. Met een long-distance permit heb je in een keer een permit voor de verschillende parken waar ik doorheen ga lopen en kamperen, wat betekent dat je deze niet los aan hoeft te vragen. De PCT Association geeft 2x per jaar 50 permits per dag vrij. Gezien iedereen die van Mexico naar Canada wil lopen, rond de perioden maart/april/mei wil starten is dit nog best een spannend proces. Met geluk is het mij al snel gelukt om er eentje te bemachtigen. Zo doende was ook het laatst benodigde binnen en mijn start datum bekend. 12 April gaat het dan echt beginnen!

Gezonde spanning

Momenteel zijn m’n vriend, die de eerste drie weken meeloopt, en ik in Amerika en onderweg naar San Diego. We zijn er klaar voor, we hebben er zin in, maar we hebben ook gezonde spanningen. Er is een hele hoop sneeuw gevallen in Amerika en dat hebben we afgelopen week al mogen proeven toen we even op de ski’s stonden. Veel sneeuw betekent veel water in rivieren wat “river crossings” gevaarlijker kan maken en kans op afgesloten gebieden in hogere gedeelten van de trail. Maar veel sneeuw betekent ook meer water langs de trail en dus minder zware rugzakken en zelfs misschien minder kans op bosbranden. Dus ik ben er nog niet helemaal uit of het iets goeds of iets kwaads zal zijn, only time will tell…

Na vele voorbereiden ben ik er klaar voor en ik kijk ernaar uit om jullie op de hoogte houden over mijn reis op de Pacific Crest Trail. Dit avontuur wordt mede mogelijk gemaakt door Rab, Bergans of Norway en Mountainreporters.