Outdooractiviteiten in de Blue Mountains in Oregon

In de staat Oregon aan de Amerikaanse westkust was ik al vaker geweest, maar Eastern Oregon was deels nog onbekend terrein voor mij. Hier liggen de Blue Mountains, een gebergte dat zich uitstrekt van het noordoosten van Oregon tot in de aangrenzende staten Washington en Idaho. Samen met een paar Amerikanen en Canadezen ging ik hier kamperen in de wildernis.

Natuurgids Dan Sizer van Go Wild parkeert de minibus op een verlaten terrein. Vanaf hier gaan we te voet verder. Dan en zijn maat Kaleb zijn onze gidsen. Drie dagen lang zullen we doorbrengen in de ongerepte wildernis van de Elkhorn Range in Eastern Oregon. Deze bergketen in de Blue Mountains maakt deel uit van Wallowa-Whitman National Forest.

Onze duffel bags hoeven we niet zelf mee te sjouwen. Daarvoor hebben we Jeff, die ons al staat op te wachten. Hij zal alles met zijn muildieren naar het kamp brengen. Jeff is een oude rot in het vak die de dieren zo weet te beladen dat ze op de steile bergpaadjes niet uit balans raken.

Black Lake

We bevinden ons in de grootste wildernis van Oregon, verklaart Dan, als we over een smal bospad lopen. Het is de Elkhorn Crest Trail. Er groeien Tamaracks, lariksen. Deze bomen zijn eind september nog limoengroen, maar zullen later in het seizoen een gouden lint vormen. Het woord Tamarack is afkomstig uit de taal van de First Nations en betekent ‘good for snowshoes’.

Af en toe stappen we over een omgevallen boomstam. Het pad leidt naar een bergmeer met groen water: Black Lake. Na een tijdje komen we uit bij een lieflijke open plek vol met rode struiken: bosbessen! De zon breekt door en zet alles in een betoverende gloed. 

Uitzicht op het dal

Af en toe zien we eekhoorntjes die zich uit de voeten maken. Ook spotten we de Steller’s Jay, een blauw vogeltje met een kuifje. Dan wijst ons op de frisgroene korstmossen die de bomen bedekken. In dit gebied komen wel honderd soorten korstmos voor. Dat betekent dat de lucht schoon is. In Hongkong bijvoorbeeld zou nog maar één soort zijn. Het bos begint nu plaats te maken voor bergachtiger terrein.

We komen uit bij een rotsplateau met uitzicht over een diep dal, een ideale plek voor onze lunch! Dan tovert een kaasplateau uit zijn rugtas inclusief noten, appels, druiven en sappige perziken. Het fruit komt uit Kaleb’s eigen tuin. 

Goudkoorts

In de diepte zien we Dutch Flat Lake. Waar de naam Dutch Flat vandaan komt, is niet bekend. Van 1861 tot 1910 heerste de goudkoorts in dit gebied in Eastern Oregon. De stad Baker City was het kloppend hart van de Goldrush. Goudzoekers kwamen van heinde en verre naar deze stad om de bergen in te trekken, met name naar de Elkhorn Range waar wij ons bevinden.

Zonder twijfel waren daar Nederlanders bij. Mogelijk komt daar de naam Dutch Flat vandaan. Het verhaal gaat dat een Nederlandse goudzoeker spoorloos verdween. Sommigen geloven dat hij hier nog altijd ronddoolt op zoek naar mensen die hem kunnen helpen… 

Everlasting flower

We zijn inmiddels op bijna 2500 meter aanbeland. Op deze hoogte stuiten we op Whitebark pines. Deze naaldbomen, te herkennen aan hun vijfvoudige naaldjes, groeien meestal op 2350 meter of hoger. De Whitebark pine is een van de oudste boomsoorten in Oregon. Ze worden helaas bedreigd door Blister Rust, een soort schimmel. De rode planten die we tussen het gesteente zien, zijn Fleeceflowers (duizendknoop).

Ze zijn groen in de zomer en kleuren bruinrood in het najaar. Verder treffen we Everlasting flowers aan, bloemetjes die ogen als droogbloemen. Ze worden ook wel Eternal pleasuregenoemd en je geeft ze aan je geliefde.

Ongerepte wildernis

Na de klim volgen enkele afdalingen. Het is al bijna donker als we aankomen bij het kamp. Kaleb is ons vooruitgesneld om aan de rand van een open veld de tenten op te zetten. We bevinden ons op een afgelegen plek, diep in de wildernis, zonder mobiel bereik. Tijdens de hike van vandaag zijn we welgeteld één andere persoon tegengekomen.

Hoe ver we ook van de bewoonde wereld weg zijn, Dan en Kaleb weten ons te trakteren op cocktails van Bourbon Whisky! Terwijl wij Happy Hour vieren, zijn zij druk bezig te koken op het kampvuur. We eten zalige tortilla’s en slapen niet op matjes, maar op veldbedden: luxury wild camping!

Fly fishing

De regen weerhoudt ons niet van alle activiteiten. Terug bij het kamp gaan we ‘bijl werpen’. Hatchet throwing. Op een boom hebben de mannen een schietschijf aangebracht. Ombeurten werpen we de bijl. Bij de juiste vaart en draaiing klemt hij zich in de stam. Het kost me een paar pogingen voordat het lukt. De volgende uitdaging is fly fishing.

We zwaaien met hengels in een bergbeekje en vangen Brook trouts (bronforellen). En gooien ze terug. Soms is zo’n vangst een welkome aanvulling op het avondmaal, maar niet vandaag: we eten bospaddenstoelen en verrukkelijke Pad Thai met ei, verse groenten en vissaus van topkwaliteit. 

Stekelvarken

De laatste ochtend treffen we berenuitwerpselen aan bij de tenten. Er hebben zwarte beren rondgescharreld vannacht! Tijd om de boel op te breken en de terugtocht te aanvaarden. De smalle paden die we bewandelen, zijn tienduizend jaar geleden uitgesleten door dieren. Opeens houden we halt. Wat beweegt daar? Het is een stekelvarken!

Zelfs Dan heeft er nog nooit een in het wild gezien. Met onze verrekijkers kunnen we het dier goed volgen. Eenmaal terug bij het parkeerterrein breekt de zon door. Even later komt ook Jeff uit het bos tevoorschijn. Met zijn muildieren heeft hij al onze kampspullen opgehaald. 

Meer info: gowildusa.com en traveloregon.com