Reisverslag | Het eerste deel van de Pacific Crest Trail

Onze reizen zijn mede mogelijk gemaakt door Bergans of Norway

De eerste 187 mijl zitten erop! Deze eerste weken zijn geweldig. Alles is nieuw. De uitzichten tijdens het wandelen, de bloemen die elke dag veranderen, de tentspots elke avond en het eten dat van Snickers tot een soort van kattenvoer varieert. Ik geniet er allemaal van. Het eerste deel van de PCT starten we met de woestijnsectie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar redelijk tegenop keek vanwege de warmte en de lange watercarries. Maar de woestijnomstandigheden zijn ontzettend gunstig dit jaar.

Alles is prachtig groen en overal staan bloemen in de bloei. Het lijken de alpen wel. De eerste twee dagen van de PCT startte we met een ratelslang en regen. Ik moet zeggen dat ik op de tweede dag me al af vroeg waarom ik in hemelsnaam hieraan begonnen was. Vieze kleding, natte tent, nagels die niet meer schoon worden en overal de kans dat er een ratelslang zit. Nu op de zestiende dag zou ik wat regen best gezellig vinden en ach, die ratelslangen zijn best mooi. Oftewel die negatieve gedachten zijn alweer ver te zoeken.

De eerste trail-angels

Op onze derde dag krijgen we al te maken met de eerste trailangels bij Mount Laguna. Een groep veteranen die elk jaar één weekend een groot bbq weekend organiseren voor alle thru-hikers die langs komen. Er zijn vier grote plaatsen gereserveerd op de campground voor onze tentjes. Er zijn douches, wasgelegenheden maar vooral véél koud bier en heerlijk eten van de bbq. De volgende ochtend hebben ze zelfs nog lekker ontbijt voor ons geregeld. We gaan weer met volle buikjes verder.

Na twee weken komen we aan in een schattig bergdorpje genaamd Idyllwild. We hebben daar een hotelletje geboekt voor twee nachten en houden er een zero, een dag zonder kilometers lopen. We komen ongeveer alle hikers tegen die we de afgelopen weken ontmoet hebben. We eten veel, slapen veel en stiekem lopen we ook nog wat. Het is super fijn allemaal, maar ik wil eigenlijk wel weer gewoon door.

We gaan de bergen in

En waarom ik zo graag door wil? We gaan de bergen in! De afgelopen twee dagen hebben we niet alleen gegeten en geslapen. We hebben ook een hoop gepland om veilig over de berg San Jacinto te kunnen gaan. Er ligt een hoop sneeuw en nog niet iedereen is ervan overtuigd dat het veilig genoeg is om te gaan.

Momenteel schrijf ik dit terwijl ik in mijn slaapzak lig voor mijn eerste cowboycampnacht. Dat betekent dat we slapen, in de buitenlucht, zonder tent, dus we zijn enorm blij met onze slaapzakken van Rab. We hebben ondertussen de piek van San Jacinto achter ons liggen. Het was een zware klim door de sneeuw, maar ooo zo mooi en tof om alsnog gedaan te hebben.

De komende twee dagen dalen we naar een stadje Banning genoemd, waar ik weer een nieuwe resupply doe en een nachtje geniet van een heerlijk bedje. Mijn vriend gaat helaas na dit stuk niet meer mee. Hij vloog op 3 mei weer naar huis. Gelukkig heb ik genoeg gezelligheid om mij heen en ga ik verder naar Big Bear City waar we hopelijk de slechte sneeuwvoorspellingen kunnen uitzitten.

Dit avontuur wordt mede mogelijk gemaakt door Rab, Bergans of Norway en Mountainreporters.

Bente Hof

Mijn naam is Bente, 23 jaar en afgestudeerd als Bouwkundig Ingenieur. Ik ben opgegroeid met kamperen en veel actief buiten zijn. Naast jarenlang waterpolo gespeeld te hebben, vind ik het heerlijk om te wandelen in de bergen, te skiën, te fietsen, en heel lekker te eten. Na veel boeken erover gelezen te hebben en ouders die er wekelijks over beginnen, is het tijd om de knoop door te hakken: Ik doe in 2023 de Pacific Crest Trail en neem jullie op Mountainreporters mee in mijn avonturen.

klik voor bijzondere reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië

---